Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας

31. πανῆμαρ: ὁ Ἀριϲτοφάνηϲ οὐκ ἐν ϲυνθέϲει φηϲὶ τὸ πανῆμαρ, ἀλλὰ πᾶν, εἶτα κατ’ ἰδίαν τὸ ἦμαρ. H.

98. ἀκταὶ ἀπορρῶγεϲ: προπεριϲπαϲτέον τὸ ἀπορρῶγεϲ. ΒQ.

110. καταιβαταί: ὀξυτόνωϲ τὸ καταιβαταί. H.

138. λαχὼν ἀπὸ ληΐδοϲ αἶϲαν: οὐκ ἀναϲτρεπτέον τὴν πρόθεϲιν. πρὸϲ γὰρ τὸ ἑξῆϲ ἐϲτιν ἢ παρέλκει. Η.

177. μέγα δ’ ἧμιν ὄροϲ πόλι ἀμφικαλύψειν: βαρυντέον τὴν ἥμιν. Η.

183. μηδ’ ἥμιν περίμηκεϲ ὄροϲ πόλι ἀμφικαλύψῃ: ἀπόλυτοϲ ἡ ἡμῖν. Η.

196. πέτραι τ’ ἠλίβατοι: τινὲϲ (inter eos Herodisnus cf. Ιl. Pr. 0 619) παρὰ τὸ ἀλιτεῖν τοὺϲ ἐπιβαίνονταϲ. ΒQ.

213. Zεύϲ ϲφεαϲ τίϲαιτο: ἀπόλυτοϲ ἡ ϲφεαϲ. H.

228. ἐπεί ϲε πρῶτα κιχάνω: ὀρθοτονητέον τὴν ϲέ, ὡϲ καὶ ρωδιανόϲ. H.

234. ἦ που τιϲ νήϲων εὐδείελοϲ ἦέ τιϲ ἀκτή: ἐνθάδε ὁ η ρωτηματικόϲ, διὸ περιϲπαϲθήϲεται· ἐπὶ δὲ τοῦ Κύκλωποϲ ἀποφαντικόϲ, διὸ ὀξύνεται. Η.