Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας

Aelius Herodianus

Aelius Herodianus, Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας, Grammatici Graeci 3.2, Lentz, Teubner, 1868

39. ὅτεων: διχῶϲ ὅτεων καὶ ὁτεων. ἐκράτηϲε δὲ ὅτεων προπαροξυτόνωϲ. Q.

43. τάδ’ ἔδωκεν: οὕτωϲ Ἀρίϲταρχοϲ· ἄλλοι δὲ τὰ δέδωκε καὶ τάγ’ ἔδωκεν καὶ τάγε δῶκεν. Ἡρωδιανόϲ. H.

[*](223 cf. Arcad. 53, 6, ubi tamen haec vox omissa est. 268 8 cf. Ιl. Pr. Ο 365.)[*](347 in Ιl. Pr. l. c. comparatur hic locus cum Ῥέα in fne versus, quod quidam producere, alii ut nostrum corripere voluerunt 366 cf. locum geminum ex libro περὶ παθῶν depromptum in E. M. 643, 13. 387 accentus in πυριηκέα τανυήκεα correxi. Herodiani sententia collata Ιl. Pr. Ν 391 sic fere explenda est: ἐχρῆν τὸ πυριηκηϲ ὀξύνεϲθαι. ὅμωϲ δὲ βαρυτόνωϲ γράφεται πυριήκηϲ καὶ ϲυνηγορεῖται ὑπὸ τανυήκουϲ ξίφουϲ καὶ τῶν ὁμοίων. cf. Lehrs qu. ep. 152 seqq.)[*](445 λαχμῷ ϲτεινόμενοϲ· οἱ παλαιοί φαϲι κάλλιον ἐνταῦθα λάχνῳ κατὰ Ἡρωδιανόν. M a man sec. «ln E. Μ. 558, 24 haec scriptura Seleuco tribuitur atque valde dubium est , an Herodiani nomen verum sit», ait F riedlander l c., cui adstipulor. Caeterum haec nota cum Prosodia nihil commune habet.)[*](Κ 39 pro ὁτεῶν scripsi ὁτέων cf. supra β 114 et Ιl. Pr. 491. 43 priorem partem Schmidtius Didymo assignat, sed Herodianus haec omnia proferre potuit, nam agitur de syllabarum distinctione τάδ’ ἔδωκεν — τὰ δέδωκεν; τάγ’ ἔδωκεν τάγε δῶκεν.)

150

52. ἦ ἀκέων τλαίην: ὁ δεύτεροϲ η περιϲπαϲθήϲεται. Η.

69. δύναμιϲ γὰρ ἐν ὑμῖν: ὀρθοτονητέον τὸ ὑμῖν. τὸ δὲ ἐν οὐ ϲημαίνει τὸ ἔνεϲτι. H.

169. καταλοφάδεια. ὑφ’ ἓν ἀναγνωϲτέον ὡϲ τὸ κατωμάδεια καὶ τόνῳ καὶ ϲημαινομένῳ. BQ.

290. κυκεῶ: κυκεῶνα κατὰ ϲυγκοπήν.

362. θυμῆρεϲ: τὸ μὲν θυμῆρεϲ προπεριϲπωμένωϲ, τὸ δὲ θυμαρέϲ ὀξυτόνωϲ. γράφεται γὰρ ἀμφότερον. P.

379. βρώμηϲ: ὡϲ ῥώμηϲ· ὅμοιον δὲ αὐτῷ ἐϲτι καὶ τρώμη. καὶ Ἀρίϲταρχοϲ παροξύνει. H.

380. ἦ τινά που δόλον ἄλλον ὀΐεαι: περιϲπαϲτέον τὸ η. διαπορητικὸν γάρ ἐϲτι. H.

417. ἵνα τε τράφεν ἠδὲ γένοντο: