Περὶ Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας

162. κυλίνδει: παρὰ τῷ ποιητῇ βαρύνεται ἀεί· δῆλον ἐκ τοῦ «προπροκυλινδόμενοϲ » (Od. ρ 525) καὶ «ἥ τε κυλινδομένῃ» (Π. Π 794). M.

165. ἢ ἀφνειότεροι. κοιμιϲτέον τὸν ἤ διαϲαφητικὸϲ γάρ ἐϲτιν ἀντὶ τοῦ ἤπερ, οὐ διαζευκτικόϲ. εὔξονται μᾶλλον ταχεῖϲ εἶναι ἤπερ πλούοιοι. HΙQ .

168. φῇϲιν. τὸ φῇϲιν ϲὺν τῷ ι ὡϲ τὸ «δῷϲι πόλιν Τροΐην» (Α 129). προπεριϲπαϲτέον. ἐν παρολκῇ γάρ ἐϲτιν ἡ ϲιν. HMQ.

170. πόθεν εἰϲ. ἐγκλιτέον τὴν εἰϲ. ἀλλ’ οὐκ ἐγείρει τὴν θεν ϲυλλαβήν. πυρριχιακὴ γάρ ἐϲτι. M.

174. εὖ εἰδ ῶ: τὸ εἰδῶ Τυραννίων μὲν βαρύνει, Ἀρίϲταρχοϲ δὲ περιϲπᾷ, ᾧ καὶ πειϲτέον. MQ.