Pythian
Pindar
Pindar. The Odes of Pindar. Sandys, John Edwin, editor. London: William Heinemann; Cambridge: Harvard University Press. 1937 (reprint).
- ἐκ θεῶν γὰρ μαχαναὶ πᾶσαι βροτέαις ἀρεταῖς,
- καὶ σοφοὶ καὶ χερσὶ βιαταὶ περίγλωσσοί τʼ ἔφυν. ἄνδρα δʼ ἐγὼ κεῖνον
- αἰνῆσαι μενοινῶν ἔλπομαι
- μὴ χαλκοπάρᾳον ἄκονθʼ ὡσείτʼ ἀγῶνος βαλεῖν ἔξω παλάμᾳ δονέων,
- μακρὰ δὲ ῥίψαις ἀμεύσασθʼ ἀντίους·
- εἰ γὰρ ὁ πᾶς χρόνος ὄλβον μὲν οὕτω καὶ κτεάνων δόσιν εὐθύνοι, καμάτων δʼ ἐπίλασιν παράσχοι.
- ἦ κεν ἀμνάσειεν, οἵαις ἐν πολέμοισι μάχαις
- τλάμονι ψυχᾷ παρέμεινʼ, ἁνίχʼ εὑρίσκοντο θεῶν παλάμαις τιμάν,
- οἵαν οὔτις Ἑλλάνων δρέπει,
- πλούτου στεφάνωμʼ ἀγέρωχον. νῦν γε μὰν τὰν Φιλοκτήταο δίκαν ἐφέπων
- ἐστρατεύθη· σὺν δʼ ἀνάγκᾳ νιν φίλον
- καί τις ἐὼν μεγαλάνωρ ἔσανεν. φαντὶ δὲ Λαμνόθεν ἕλκει τειρόμενον μεταβάσοντας ἐλθεῖν
- ἥρωας ἀντιθέους Ποίαντος υἱὸν τοξόταν·
- ὃς Πριάμοιο πόλιν πέρσεν, τελεύτασέν τε πόνους Δαναοῖς,
- ἀσθενεῖ μὲν χρωτὶ βαίνων, ἀλλὰ μοιρίδιον ἦν.
- οὕτω δʼ Ἱέρωνι θεὸς ὀρθωτὴρ πέλοι
- τὸν προσέρποντα χρόνον, ὧν ἔραται καιρὸν διδούς.
- Μοῖσα, καὶ πὰρ Δεινομένει κελαδῆσαι
- πίθεό μοι ποινὰν τεθρίππων. χάρμα δʼ οὐκ ἀλλότριον νικαφορία πατέρος.
- ἄγʼ ἔπειτʼ Αἴτνας βασιλεῖ φίλιον ἐξεύρωμεν ὕμνον·