On the Peace with Sparta

τὸν λόγον οὖν τοῦτον οὐκ ἐπαινῶ. φημὶ γάρ, ὦ Ἀθηναῖοι, πολέμου μὲν ὄντος ἄνδρα στρατηγὸν τῇ πόλει τε εὔνουν εἰδότα τε ὅ τι πράττῃ,[*](πράττῃΨδέν: πράττοι codd.) λανθάνοντα δεῖν τοὺς πολλοὺς τῶν ἀνθρώπων καὶ ἐξαπατῶντα ἄγειν ἐπὶ[*](ἐπὶ A: παρὰ Q.) τοὺς κινδύνους, εἰρήνης δὲ πέρι πρεσβεύοντας[*](πρεσβεύοντας A: πρεσβεύοντα Q.) κοινῆς τοῖς Ἕλλησιν, ἐφʼ οἷς ὅρκοι τε ὀμοσθήσονται στῆλαί τε σταθήσονται γεγραμμέναι, ταῦτα δὲ οὔτε λαθεῖν οὔτε ἐξαπατῆσαι δεῖν, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον ἐπαινεῖν ἢ ψέγειν, εἰ πεμφθέντες αὐτοκράτορες ἔτι[*](ἔτι Reiske: τιcodd.) ἀποδώσομεν ὑμῖν[*](ὑμῖν apogr.: ἡμῖν AQ.) περὶ αὐτῶν[*](περὶ αὐτῶν A: περὶ τῶν αὐτῶνQ.) σκέψασθαι. βουλεύσασθαι μὲν οὖν ἀσφαλῶς[*](ἀσφαλῶς om. Q.) χρὴ κατὰ δύναμιν, οἷς δʼ ἂν ὀμόσωμεν καὶ συνθώμεθα, τούτοις ἐμμένειν.