Lysistrata

Aristophanes

Aristophanes. Aristophanis Comoediae, Vol. 2. Hall, F. W. and Geldart, William M., editors. Oxford: Clarendon Press, 1907.

  1. ἀλλʼ οὐκ ἐκύεις σύ γʼ ἐχθές.
Γυνὴ Γ
  1. ἀλλὰ τήμερον.
  2. ἀλλʼ οἴκαδέ μʼ ὡς τὴν μαῖαν ὦ Λυσιστράτη
  3. ἀπόπεμψον ὡς τάχιστα.
Λυσιστράτη
  1. τίνα λόγον λέγεις;
  2. τί τοῦτʼ ἔχεις τὸ σκληρόν;
Γυνὴ Γ
  1. ἄρρεν παιδίον.
Λυσιστράτη
  1. μὰ τὴν Ἀφροδίτην οὐ σύ γʼ, ἀλλʼ ἢ χαλκίον
  2. ἔχειν τι φαίνει κοῖλον· εἴσομαι δʼ ἐγώ.
  3. ὦ καταγέλαστʼ ἔχουσα τὴν ἱερὰν κυνῆν
  4. κυεῖν ἔφασκες;
Γυνὴ Γ
  1. καὶ κυῶ γε νὴ Δία.
Λυσιστράτη
  1. τί δῆτα ταύτην εἶχες;
Γυνὴ Γ
  1. ἵνα μʼ εἰ καταλάβοι
  2. ὁ τόκος ἔτʼ ἐν πόλει, τέκοιμʼ ἐς τὴν κυνῆν
  3. ἐσβᾶσα ταύτην, ὥσπερ αἱ περιστεραί.
Λυσιστράτη
  1. τί λέγεις; προφασίζει· περιφανῆ τὰ πράγματα.
  2. οὐ τἀμφιδρόμια τῆς κυνῆς αὐτοῦ μενεῖς;
Γυνὴ Γ
  1. ἀλλʼ οὐ δύναμαι ʼγωγʼ οὐδὲ κοιμᾶσθʼ ἐν πόλει,
  2. ἐξ οὗ τὸν ὄφιν εἶδον τὸν οἰκουρόν ποτε.