Peace

Aristophanes

Aristophanes. Aristophanis Comoediae, Vol. 1. Hall, F. W. and Geldart, William M., editors. Oxford: Clarendon Press, 1906.

  1. οἱ δʼ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπʼ ἀλλήλοισιν ἰόντες,
  2. σύν ῥʼ ἔβαλον ῥινούς τε καὶ ἀσπίδας ὀμφαλοέσσας.
Τρυγαῖος
  1. ἀσπίδας; οὐ παύσει μεμνημένος ἀσπίδος ἡμῖν;
Παῖς
  1. ἔνθα δʼ ἅμʼ οἰμωγή τε καὶ εὐχωλὴ πέλεν ἀνδρῶν.
Τρυγαῖος
  1. ἀνδρῶν οἰμωγή; κλαύσει νὴ τὸν Διόνυσον
  2. οἰμωγὰς ᾄδων, καὶ ταύτας ὀμφαλοέσσας.
Παῖς
  1. ἀλλὰ τί δῆτʼ ᾄδω; σὺ γὰρ εἰπέ μοι οἷστισι χαίρεις.
Τρυγαῖος
  1. ὣς οἱ μὲν δαίνυντο βοῶν κρέα, καὶ τὰ τοιαυτί·
  2. ἄριστον προτίθεντο καὶ ἅτθʼ ἥδιστα πάσασθαι.
Παῖς
  1. ὣς οἱ μὲν δαίνυντο βοῶν κρέα, καὐχένας ἵππων
  2. ἔκλυον ἱδρώοντας, ἐπεὶ πολέμου ἐκόρεσθεν.
Τρυγαῖος
  1. εἶεν; ἐκόρεσθεν τοῦ πολέμου κᾆτʼ ἤσθιον.
  2. ταῦτʼ ᾆδε, ταῦθʼ, ὡς ἤσθιον κεκορημένοι.
Παῖς
  1. θωρήσσοντʼ ἄρʼ ὄτειτα πεπαυμένοι—
Τρυγαῖος
  1. ἄσμενοι, οἶμαι.
Παῖς
  1. πύργων δʼ ἐξεχέοντο, βοὴ δʼ ἄσβεστος ὀρώρει.
Τρυγαῖος
  1. κάκιστʼ ἀπόλοιο παιδάριον αὐταῖς μάχαις·
  2. οὐδὲν γὰρ ᾄδεις πλὴν πολέμους. τοῦ καί ποτʼ εἶ;
Παῖς
  1. ἐγώ;
Τρυγαῖος
  1. σὺ μέντοι νὴ Δίʼ.