Peace

Aristophanes

Aristophanes. Aristophanis Comoediae, Vol. 1. Hall, F. W. and Geldart, William M., editors. Oxford: Clarendon Press, 1906.

  1. ἡ γλῶττα χωρὶς τέμνεται.
Τρυγαῖος
  1. μεμνήμεθα.
  2. ἀλλʼ οἶσθʼ ὃ δρᾶσον;
Ἱεροκλῆς
  1. ἢν φράσῃς.
Τρυγαῖος
  1. μὴ διαλέγου
  2. νῷν μηδέν· Εἰρήνῃ γὰρ ἱερὰ θύομεν.
Ἱεροκλῆς
  1. ὦ μέλεοι θνητοὶ καὶ νήπιοι,
Τρυγαῖος
  1. ἐς κεφαλὴν σοί.
Ἱεροκλῆς
  1. οἵτινες ἀφραδίῃσι θεῶν νόον οὐκ ἀίοντες
  2. συνθήκας πεποίησθʼ ἄνδρες χαροποῖσι πιθήκοις,
Τρυγαῖος
  1. αἰβοιβοῖ.
Ἱεροκλῆς
  1. τί γελᾷς;
Τρυγαῖος
  1. ἥσθην χαροποῖσι πιθήκοις.
Ἱεροκλῆς
  1. καὶ κέπφοι τρήρωνες ἀλωπεκιδεῦσι πέπεισθε,
  2. ὧν δόλιαι ψυχαί, δόλιαι φρένες.
Τρυγαῖος
  1. εἴθε σου εἶναι
  2. ὤφελεν ὦλαζὼν οὑτωσὶ θερμὸς ὁ πλεύμων.
Ἱεροκλῆς
  1. εἰ γὰρ μὴ νύμφαι γε θεαὶ Βάκιν ἐξαπάτασκον,
  2. μηδὲ Βάκις θνητούς, μηδʼ αὖ νύμφαι Βάκιν αὐτὸν—
Τρυγαῖος
  1. ἐξώλης ἀπόλοιʼ, εἰ μὴ παύσαιο βακίζων.