Knights

Aristophanes

Aristophanes. Aristophanis Comoediae, Vol. 1. Hall, F. W. and Geldart, William M., editors. Oxford: Clarendon Press, 1906.

  1. πῶς ἂν σύ μοι λέξειας ἁμὲ χρὴ λέγειν;
Δημοσθένης
  1. ἀλλʼ εἰπὲ θαρρῶν, εἶτα κἀγὼ σοὶ φράσω.
Νικίας
  1. ἀλλʼ οὐκ ἔνι μοι τὸ θρέττε. πῶς ἂν οὖν ποτε
  2. εἴποιμʼ ἂν αὐτὸ δῆτα κομψευριπικῶς;
Δημοσθένης
  1. μὴ ʼμοί γε, μὴ ʼμοί, μὴ διασκανδικίσῃς·
  2. ἀλλʼ εὑρέ τινʼ ἀπόκινον ἀπὸ τοῦ δεσπότου.
Νικίας
  1. λέγε δὴ μόλωμεν ξυνεχὲς ὡδὶ ξυλλαβών.
Δημοσθένης
  1. καὶ δὴ λέγω μόλωμεν.
Νικίας
  1. ἐξόπισθε νῦν
  2. αὐτὸ φάθι τοῦ μόλωμεν.
Δημοσθένης
  1. αὐτό.
Νικίας
  1. πάνυ καλῶς.
  2. ὥσπερ δεφόμενος νῦν ἀτρέμα πρῶτον λέγε
  3. τὸ μόλωμεν, εἶτα δʼ αὐτό, κᾆτʼ ἐπάγων πυκνόν.
Δημοσθένης
  1. μόλωμεν αὐτὸ μόλωμεν αὐτομολῶμεν.
Νικίας
  1. ἢν
  2. οὐχ ἡδύ;
Δημοσθένης
  1. νὴ Δία· πλήν γε περὶ τῷ δέρματι
  2. δέδοικα τουτονὶ τὸν οἰωνόν.
Νικίας
  1. τί δαί;