Acharnians
Aristophanes
Aristophanes. Aristophanis Comoediae, Vol. 1. Hall, F. W. and Geldart, William M., editors. Oxford: Clarendon Press, 1906.
- οἴμοι κακοδαίμων ὡς σαφῶς.
- τί δʼ αὖ λέγει;
- ὅ τι; χαυνοπρώκτους τοὺς Ἰάονας λέγει,
- εἰ προσδοκῶσι χρυσίον ἐκ τῶν βαρβάρων.
- οὔκ, ἀλλʼ ἀχάνας ὅδε γε χρυσίου λέγει.
- ποίας ἀχάνας; σὺ μὲν ἀλαζὼν εἶ μέγας.
- ἀλλʼ ἄπιθʼ· ἐγὼ δὲ βασανιῶ τοῦτον μόνος.
- ἄγε δὴ σὺ φράσον ἐμοὶ σαφῶς πρὸς τουτονί,
- ἵνα μή σε βάψω βάμμα Σαρδιανικόν·
- βασιλεὺς ὁ μέγας ἡμῖν ἀποπέμψει χρυσίον; (ἀνανεύει.)
- ἄλλως ἄρʼ ἐξαπατώμεθʼ ὑπὸ τῶν πρέσβεων; (ἐπινεύει.)
- Ἑλληνικόν γʼ ἐπένευσαν ἅνδρες οὑτοιί,
- κοὐκ ἔσθʼ ὅπως οὐκ εἰσὶν ἐνθένδʼ αὐτόθεν.
- καὶ τοῖν μὲν εὐνούχοιν τὸν ἕτερον τουτονὶ
- ἐγᾦδʼ ὅς ἐστι, Κλεισθένης ὁ Σιβυρτίου.
- ὦ θερμόβουλον πρωκτὸν ἐξυρημένε,
- τοιόνδε γʼ ὦ πίθηκε τὸν πώγωνʼ ἔχων
- εὐνοῦχος ἡμῖν ἦλθες ἐσκευασμένος;
- ὁδὶ δὲ τίς ποτʼ ἐστίν; οὐ δήπου Στράτων;
- σίγα, κάθιζε.