Homer’s Epigrams

Homer

Homer. Hesiod, The Homeric Hymns and Homerica. Evelyn-White, Hugh G. (Hugh Gerard), editor. London: William Heinmann; New York: The Macmillan Co., 1914.

  1. ἀλλ’ ἐμὲ νῦν δέξασθε, καὶ ὁ πλόος ἔσσεται ὑμῖν.
  1. Ἄλλη τίς σευ πεύκη ἀμείνονα καρπὸν ἵησιν
  2. Ἴδης ἐν κορυφῇσι πολυπτύχου ἠνεμοέσσης,
  3. ἔνθα σίδηρος Ἄρηος ἐπιχθονίοισι βροτοῖσιν
  4. ἔσσεται, εὖτ’ ἄν μιν Κεβρήνιοι ἄνδρες ἔχωσι.
  1. Γλαῦκε, βοτῶν[*](Kuester: πέπον, βροτῶν, MSS.) ἐπίοπτα, ἔπος τί τοι ἐν φρεσὶ θήσω·
  2. πρῶτον μὲν κυσὶ δεῖπνον ἐπ’ αὐλείῃσι θύρησι
  3. δοῦναι· τὼς γὰρ ἄμεινον· ὃ γὰρ καὶ πρῶτον ἀκούει