Odyssey
Homer
Homer. The Odyssey, Volume 1-2. Murray, A. T. (Augustus Taber), editor. London: William Heinmann; New York: G.P. Putnam's Sons, 1919.
- ἐσθῆτα χρυσόν τε, τά οἱ Φαίηκες ἔδωκαν·
- ἐν δʼ αὐτὴ φᾶρος θῆκεν καλόν τε χιτῶνα,
- καί μιν φωνήσασʼ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- αὐτὸς νῦν ἴδε πῶμα, θοῶς δʼ ἐπὶ δεσμὸν ἴηλον,
- μή τίς τοι καθʼ ὁδὸν δηλήσεται, ὁππότʼ ἂν αὖτε
- εὕδῃσθα γλυκὺν ὕπνον ἰὼν ἐν νηὶ μελαίνῃ.
- αὐτὰρ ἐπεὶ τό γʼ ἄκουσε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς,
- αὐτίκʼ ἐπήρτυε πῶμα, θοῶς δʼ ἐπὶ δεσμὸν ἴηλεν
- ποικίλον, ὅν ποτέ μιν δέδαε φρεσὶ πότνια Κίρκη·
- αὐτόδιον δʼ ἄρα μιν ταμίη λούσασθαι ἀνώγει
- ἔς ῥʼ ἀσάμινθον βάνθʼ· ὁ δʼ ἄρ ἀσπασίως ἴδε θυμῷ
- θερμὰ λοέτρʼ, ἐπεὶ οὔ τι κομιζόμενός γε θάμιζεν,
- ἐπεὶ δὴ λίπε δῶμα Καλυψοῦς ἠυκόμοιο.
- τόφρα δέ οἱ κομιδή γε θεῷ ὣς ἔμπεδος ἦεν.
- τὸν δʼ ἐπεὶ οὖν δμῳαὶ λοῦσαν καὶ χρῖσαν ἐλαίῳ,
- ἀμφὶ δέ μιν χλαῖναν καλὴν βάλον ἠδὲ χιτῶνα,
- ἔκ ῥʼ ἀσαμίνθου βὰς ἄνδρας μέτα οἰνοποτῆρας
- ἤιε· Ναυσικάα δὲ θεῶν ἄπο κάλλος ἔχουσα
- στῆ ῥα παρὰ σταθμὸν τέγεος πύκα ποιητοῖο,
- θαύμαζεν δʼ Ὀδυσῆα ἐν ὀφθαλμοῖσιν ὁρῶσα,
- καί μιν φωνήσασʼ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- χαῖρε, ξεῖνʼ, ἵνα καί ποτʼ ἐὼν ἐν πατρίδι γαίῃ
- μνήσῃ ἐμεῦ, ὅτι μοι πρώτῃ ζωάγριʼ ὀφέλλεις.
- τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς.
- Ναυσικάα θύγατερ μεγαλήτορος Ἀλκινόοιο,
- οὕτω νῦν Ζεὺς θείη, ἐρίγδουπος πόσις Ἥρης,
- οἴκαδέ τʼ ἐλθέμεναι καὶ νόστιμον ἦμαρ ἰδέσθαι·
- τῷ κέν τοι καὶ κεῖθι θεῷ ὣς εὐχετοῴμην
- αἰεὶ ἤματα πάντα· σὺ γάρ μʼ ἐβιώσαο, κούρη.
- ἦ ῥα καὶ ἐς θρόνον ἷζε παρʼ Ἀλκίνοον βασιλῆα·
- οἱ δʼ ἤδη μοίρας τʼ ἔνεμον κερόωντό τε οἶνον.
- κῆρυξ δʼ ἐγγύθεν ἦλθεν ἄγων ἐρίηρον ἀοιδόν,
- Δημόδοκον λαοῖσι τετιμένον· εἷσε δʼ ἄρʼ αὐτὸν
- μέσσῳ δαιτυμόνων, πρὸς κίονα μακρὸν ἐρείσας.
- δὴ τότε κήρυκα προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς,
- νώτου ἀποπροταμών, ἐπὶ δὲ πλεῖον ἐλέλειπτο,
- ἀργιόδοντος ὑός, θαλερὴ δʼ ἦν ἀμφὶς ἀλοιφή·
- κῆρυξ, τῆ δή, τοῦτο πόρε κρέας, ὄφρα φάγῃσιν,
- Δημοδόκῳ· καί μιν προσπτύξομαι ἀχνύμενός περ·
- πᾶσι γὰρ ἀνθρώποισιν ἐπιχθονίοισιν ἀοιδοὶ
- τιμῆς ἔμμοροί εἰσι καὶ αἰδοῦς, οὕνεκʼ ἄρα σφέας
- οἴμας μοῦσʼ ἐδίδαξε, φίλησε δὲ φῦλον ἀοιδῶν.
- ὣς ἄρʼ ἔφη, κῆρυξ δὲ φέρων ἐν χερσὶν ἔθηκεν
- ἥρῳ Δημοδόκῳ· ὁ δʼ ἐδέξατο, χαῖρε δὲ θυμῷ.
- οἱ δʼ ἐπʼ ὀνείαθʼ ἑτοῖμα προκείμενα χεῖρας ἴαλλον.
- αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο,
- δὴ τότε Δημόδοκον προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- Δημόδοκʼ, ἔξοχα δή σε βροτῶν αἰνίζομʼ ἁπάντων.
- ἢ σέ γε μοῦσʼ ἐδίδαξε, Διὸς πάϊς, ἢ σέ γʼ Ἀπόλλων·
- λίην γὰρ κατὰ κόσμον Ἀχαιῶν οἶτον ἀείδεις,
- ὅσσʼ ἔρξαν τʼ ἔπαθόν τε καὶ ὅσσʼ ἐμόγησαν Ἀχαιοί,
- ὥς τέ που ἢ αὐτὸς παρεὼν ἢ ἄλλου ἀκούσας.
- ἀλλʼ ἄγε δὴ μετάβηθι καὶ ἵππου κόσμον ἄεισον
- δουρατέου, τὸν Ἐπειὸς ἐποίησεν σὺν Ἀθήνῃ,
- ὅν ποτʼ ἐς ἀκρόπολιν δόλον ἤγαγε δῖος Ὀδυσσεὺς
- ἀνδρῶν ἐμπλήσας οἵ ῥʼ Ἴλιον ἐξαλάπαξαν.
- αἴ κεν δή μοι ταῦτα κατὰ μοῖραν καταλέξῃς,
- αὐτίκʼ ἐγὼ πᾶσιν μυθήσομαι ἀνθρώποισιν,
- ὡς ἄρα τοι πρόφρων θεὸς ὤπασε θέσπιν ἀοιδήν.
- ὣς φάθʼ, ὁ δʼ ὁρμηθεὶς θεοῦ ἤρχετο, φαῖνε δʼ ἀοιδήν,
- ἔνθεν ἑλὼν ὡς οἱ μὲν ἐυσσέλμων ἐπὶ νηῶν
- βάντες ἀπέπλειον, πῦρ ἐν κλισίῃσι βαλόντες,
- Ἀργεῖοι, τοὶ δʼ ἤδη ἀγακλυτὸν ἀμφʼ Ὀδυσῆα
- ἥατʼ ἐνὶ Τρώων ἀγορῇ κεκαλυμμένοι ἵππῳ·
- αὐτοὶ γάρ μιν Τρῶες ἐς ἀκρόπολιν ἐρύσαντο.
- ὣς ὁ μὲν ἑστήκει, τοὶ δʼ ἄκριτα πόλλʼ ἀγόρευον
- ἥμενοι ἀμφʼ αὐτόν· τρίχα δέ σφισιν ἥνδανε βουλή,
- ἠὲ διαπλῆξαι κοῖλον δόρυ νηλέι χαλκῷ,
- ἢ κατὰ πετράων βαλέειν ἐρύσαντας ἐπʼ ἄκρης,
- ἢ ἐάαν μέγʼ ἄγαλμα θεῶν θελκτήριον εἶναι,
- τῇ περ δὴ καὶ ἔπειτα τελευτήσεσθαι ἔμελλεν·
- αἶσα γὰρ ἦν ἀπολέσθαι, ἐπὴν πόλις ἀμφικαλύψῃ
- δουράτεον μέγαν ἵππον, ὅθʼ ἥατο πάντες ἄριστοι
- Ἀργείων Τρώεσσι φόνον καὶ κῆρα φέροντες.
- ἤειδεν δʼ ὡς ἄστυ διέπραθον υἷες Ἀχαιῶν
- ἱππόθεν ἐκχύμενοι, κοῖλον λόχον ἐκπρολιπόντες.
- ἄλλον δʼ ἄλλῃ ἄειδε πόλιν κεραϊζέμεν αἰπήν,
- αὐτὰρ Ὀδυσσῆα προτὶ δώματα Δηιφόβοιο
- βήμεναι, ἠύτʼ Ἄρηα σὺν ἀντιθέῳ Μενελάῳ.
- κεῖθι δὴ αἰνότατον πόλεμον φάτο τολμήσαντα
- νικῆσαι καὶ ἔπειτα διὰ μεγάθυμον Ἀθήνην.
- ταῦτʼ ἄρʼ ἀοιδὸς ἄειδε περικλυτός· αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς
- τήκετο, δάκρυ δʼ ἔδευεν ὑπὸ βλεφάροισι παρειάς.
- ὡς δὲ γυνὴ κλαίῃσι φίλον πόσιν ἀμφιπεσοῦσα,
- ὅς τε ἑῆς πρόσθεν πόλιος λαῶν τε πέσῃσιν,
- ἄστεϊ καὶ τεκέεσσιν ἀμύνων νηλεὲς ἦμαρ·
- ἡ μὲν τὸν θνήσκοντα καὶ ἀσπαίροντα ἰδοῦσα
- ἀμφʼ αὐτῷ χυμένη λίγα κωκύει· οἱ δέ τʼ ὄπισθε
- κόπτοντες δούρεσσι μετάφρενον ἠδὲ καὶ ὤμους
- εἴρερον εἰσανάγουσι, πόνον τʼ ἐχέμεν καὶ ὀιζύν·
- τῆς δʼ ἐλεεινοτάτῳ ἄχεϊ φθινύθουσι παρειαί·
- ὣς Ὀδυσεὺς ἐλεεινὸν ὑπʼ ὀφρύσι δάκρυον εἶβεν.
- ἔνθʼ ἄλλους μὲν πάντας ἐλάνθανε δάκρυα λείβων,
- Ἀλκίνοος δέ μιν οἶος ἐπεφράσατʼ ἠδʼ ἐνόησεν,
- ἥμενος ἄγχʼ αὐτοῦ, βαρὺ δὲ στενάχοντος ἄκουσεν.
- αἶψα δὲ Φαιήκεσσι φιληρέτμοισι μετηύδα·
- κέκλυτε, Φαιήκων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες,
- Δημόδοκος δʼ ἤδη σχεθέτω φόρμιγγα λίγειαν·
- οὐ γάρ πως πάντεσσι χαριζόμενος τάδʼ ἀείδει.
- ἐξ οὗ δορπέομέν τε καὶ ὤρορε θεῖος ἀοιδός,
- ἐκ τοῦ δʼ οὔ πω παύσατʼ ὀιζυροῖο γόοιο
- ὁ ξεῖνος· μάλα πού μιν ἄχος φρένας ἀμφιβέβηκεν.
- ἀλλʼ ἄγʼ ὁ μὲν σχεθέτω, ἵνʼ ὁμῶς τερπώμεθα πάντες,
- ξεινοδόκοι καὶ ξεῖνος, ἐπεὶ πολὺ κάλλιον οὕτως·
- εἵνεκα γὰρ ξείνοιο τάδʼ αἰδοίοιο τέτυκται,