Odyssey
Homer
Homer. The Odyssey, Volume 1-2. Murray, A. T. (Augustus Taber), editor. London: William Heinmann; New York: G.P. Putnam's Sons, 1919.
- αἶψα δὲ Φαιήκεσσι φιληρέτμοισι μετηύδα·
- κέκλυτε, Φαιήκων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες.
- ἤδη μὲν δαιτὸς κεκορήμεθα θυμὸν ἐίσης
- φόρμιγγός θʼ, ἣ δαιτὶ συνήορός ἐστι θαλείῃ·
- νῦν δʼ ἐξέλθωμεν καὶ ἀέθλων πειρηθῶμεν
- πάντων, ὥς χʼ ὁ ξεῖνος ἐνίσπῃ οἷσι φίλοισιν
- οἴκαδε νοστήσας, ὅσσον περιγιγνόμεθʼ ἄλλων
- πύξ τε παλαιμοσύνῃ τε καὶ ἅλμασιν ἠδὲ πόδεσσιν.
- ὣς ἄρα φωνήσας ἡγήσατο, τοὶ δʼ ἅμʼ ἕποντο.
- κὰδ δʼ ἐκ πασσαλόφι κρέμασεν φόρμιγγα λίγειαν,
- Δημοδόκου δʼ ἕλε χεῖρα καὶ ἔξαγεν ἐκ μεγάροιο
- κῆρυξ· ἦρχε δὲ τῷ αὐτὴν ὁδὸν ἥν περ οἱ ἄλλοι
- Φαιήκων οἱ ἄριστοι, ἀέθλια θαυμανέοντες.
- βὰν δʼ ἴμεν εἰς ἀγορήν, ἅμα δʼ ἕσπετο πουλὺς ὅμιλος,
- μυρίοι· ἂν δʼ ἵσταντο νέοι πολλοί τε καὶ ἐσθλοί.
- ὦρτο μὲν Ἀκρόνεώς τε καὶ Ὠκύαλος καὶ Ἐλατρεύς,
- Ναυτεύς τε Πρυμνεύς τε καὶ Ἀγχίαλος καὶ Ἐρετμεύς,
- Ποντεύς τε Πρωρεύς τε, Θόων Ἀναβησίνεώς τε
- Ἀμφίαλός θʼ, υἱὸς Πολυνήου Τεκτονίδαο·
- ἂν δὲ καὶ Εὐρύαλος, βροτολοιγῷ ἶσος Ἄρηϊ,
- Ναυβολίδης, ὃς ἄριστος ἔην εἶδός τε δέμας τε
- πάντων Φαιήκων μετʼ ἀμύμονα Λαοδάμαντα.
- ἂν δʼ ἔσταν τρεῖς παῖδες ἀμύμονος Ἀλκινόοιο,
- Λαοδάμας θʼ Ἅλιός τε καὶ ἀντίθεος Κλυτόνηος.
- οἱ δʼ ἦ τοι πρῶτον μὲν ἐπειρήσαντο πόδεσσι.
- τοῖσι δʼ ἀπὸ νύσσης τέτατο δρόμος· οἱ δʼ ἅμα πάντες
- καρπαλίμως ἐπέτοντο κονίοντες πεδίοιο·
- τῶν δὲ θέειν ὄχʼ ἄριστος ἔην Κλυτόνηος ἀμύμων·
- ὅσσον τʼ ἐν νειῷ οὖρον πέλει ἡμιόνοιιν,
- τόσσον ὑπεκπροθέων λαοὺς ἵκεθʼ, οἱ δʼ ἐλίποντο.
- οἱ δὲ παλαιμοσύνης ἀλεγεινῆς πειρήσαντο·
- τῇ δʼ αὖτʼ Εὐρύαλος ἀπεκαίνυτο πάντας ἀρίστους.
- ἅλματι δʼ Ἀμφίαλος πάντων προφερέστατος ἦεν·
- δίσκῳ δʼ αὖ πάντων πολὺ φέρτατος ἦεν Ἐλατρεύς,
- πὺξ δʼ αὖ Λαοδάμας, ἀγαθὸς πάϊς Ἀλκινόοιο.
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ πάντες ἐτέρφθησαν φρένʼ ἀέθλοις,
- τοῖς ἄρα Λαοδάμας μετέφη πάϊς Ἀλκινόοιο·
- δεῦτε, φίλοι, τὸν ξεῖνον ἐρώμεθα εἴ τινʼ ἄεθλον
- οἶδέ τε καὶ δεδάηκε. φυήν γε μὲν οὐ κακός ἐστι,
- μηρούς τε κνήμας τε καὶ ἄμφω χεῖρας ὕπερθεν
- αὐχένα τε στιβαρὸν μέγα τε σθένος· οὐδέ τι ἥβης
- δεύεται, ἀλλὰ κακοῖσι συνέρρηκται πολέεσσιν·
- οὐ γὰρ ἐγώ γέ τί φημι κακώτερον ἄλλο θαλάσσης
- ἄνδρα γε συγχεῦαι, εἰ καὶ μάλα καρτερὸς εἴη.
- τὸν δʼ αὖτʼ Εὐρύαλος ἀπαμείβετο φώνησέν τε·
- Λαοδάμα, μάλα τοῦτο ἔπος κατὰ μοῖραν ἔειπες.
- αὐτὸς νῦν προκάλεσσαι ἰὼν καὶ πέφραδε μῦθον.
- αὐτὰρ ἐπεὶ τό γʼ ἄκουσʼ ἀγαθὸς πάϊς Ἀλκινόοιο,
- στῆ ῥʼ ἐς μέσσον ἰὼν καὶ Ὀδυσσῆα προσέειπε·
- δεῦρʼ ἄγε καὶ σύ, ξεῖνε πάτερ, πείρησαι ἀέθλων,
- εἴ τινά που δεδάηκας· ἔοικε δέ σʼ ἴδμεν ἀέθλους·
- οὐ μὲν γὰρ μεῖζον κλέος ἀνέρος ὄφρα κʼ ἔῃσιν,
- ἤ ὅ τι ποσσίν τε ῥέξῃ καὶ χερσὶν ἑῇσιν.
- ἀλλʼ ἄγε πείρησαι, σκέδασον δʼ ἀπὸ κήδεα θυμοῦ.
- σοὶ δʼ ὁδὸς οὐκέτι δηρὸν ἀπέσσεται, ἀλλά τοι ἤδη
- νηῦς τε κατείρυσται καὶ ἐπαρτέες εἰσὶν ἑταῖροι.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- Λαοδάμα, τί με ταῦτα κελεύετε κερτομέοντες;
- κήδεά μοι καὶ μᾶλλον ἐνὶ φρεσὶν ἤ περ ἄεθλοι,
- ὃς πρὶν μὲν μάλα πολλὰ πάθον καὶ πολλὰ μόγησα,
- νῦν δὲ μεθʼ ὑμετέρῃ ἀγορῇ νόστοιο χατίζων
- ἧμαι, λισσόμενος βασιλῆά τε πάντα τε δῆμον.
- τὸν δʼ αὖτʼ Εὐρύαλος ἀπαμείβετο νείκεσέ τʼ ἄντην·
- οὐ γάρ σʼ οὐδέ, ξεῖνε, δαήμονι φωτὶ ἐίσκω
- ἄθλων, οἷά τε πολλὰ μετʼ ἀνθρώποισι πέλονται,
- ἀλλὰ τῷ, ὅς θʼ ἅμα νηὶ πολυκλήιδι θαμίζων,
- ἀρχὸς ναυτάων οἵ τε πρηκτῆρες ἔασιν,
- φόρτου τε μνήμων καὶ ἐπίσκοπος ᾖσιν ὁδαίων
- κερδέων θʼ ἁρπαλέων· οὐδʼ ἀθλητῆρι ἔοικας.
- τὸν δʼ ἄρʼ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- ξεῖνʼ, οὐ καλὸν ἔειπες· ἀτασθάλῳ ἀνδρὶ ἔοικας.
- οὕτως οὐ πάντεσσι θεοὶ χαρίεντα διδοῦσιν
- ἀνδράσιν, οὔτε φυὴν οὔτʼ ἂρ φρένας οὔτʼ ἀγορητύν.
- ἄλλος μὲν γάρ τʼ εἶδος ἀκιδνότερος πέλει ἀνήρ,
- ἀλλὰ θεὸς μορφὴν ἔπεσι στέφει, οἱ δέ τʼ ἐς αὐτὸν
- τερπόμενοι λεύσσουσιν· ὁ δʼ ἀσφαλέως ἀγορεύει
- αἰδοῖ μειλιχίῃ, μετὰ δὲ πρέπει ἀγρομένοισιν,
- ἐρχόμενον δʼ ἀνὰ ἄστυ θεὸν ὣς εἰσορόωσιν.
- ἄλλος δʼ αὖ εἶδος μὲν ἀλίγκιος ἀθανάτοισιν,
- ἀλλʼ οὔ οἱ χάρις ἀμφιπεριστέφεται ἐπέεσσιν,
- ὡς καὶ σοὶ εἶδος μὲν ἀριπρεπές, οὐδέ κεν ἄλλως
- οὐδὲ θεὸς τεύξειε, νόον δʼ ἀποφώλιός ἐσσι.
- ὤρινάς μοι θυμὸν ἐνὶ στήθεσσι φίλοισιν
- εἰπὼν οὐ κατὰ κόσμον. ἐγὼ δʼ οὐ νῆις ἀέθλων,
- ὡς σύ γε μυθεῖαι, ἀλλʼ ἐν πρώτοισιν ὀίω
- ἔμμεναι, ὄφρʼ ἥβῃ τε πεποίθεα χερσί τʼ ἐμῇσι.
- νῦν δʼ ἔχομαι κακότητι καὶ ἄλγεσι· πολλὰ γὰρ ἔτλην
- ἀνδρῶν τε πτολέμους ἀλεγεινά τε κύματα πείρων.
- ἀλλὰ καὶ ὥς, κακὰ πολλὰ παθών, πειρήσομʼ ἀέθλων·
- θυμοδακὴς γὰρ μῦθος, ἐπώτρυνας δέ με εἰπών.
- ἦ ῥα καὶ αὐτῷ φάρει ἀναΐξας λάβε δίσκον
- μείζονα καὶ πάχετον, στιβαρώτερον οὐκ ὀλίγον περ
- ἢ οἵῳ Φαίηκες ἐδίσκεον ἀλλήλοισι.
- τόν ῥα περιστρέψας ἧκε στιβαρῆς ἀπὸ χειρός,
- βόμβησεν δὲ λίθος· κατὰ δʼ ἔπτηξαν ποτὶ γαίῃ
- Φαίηκες δολιχήρετμοι, ναυσίκλυτοι ἄνδρες,
- λᾶος ὑπὸ ῥιπῆς· ὁ δʼ ὑπέρπτατο σήματα πάντων
- ῥίμφα θέων ἀπὸ χειρός. ἔθηκε δὲ τέρματʼ Ἀθήνη
- ἀνδρὶ δέμας ἐικυῖα, ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζεν·
- καί κʼ ἀλαός τοι, ξεῖνε, διακρίνειε τὸ σῆμα
- ἀμφαφόων, ἐπεὶ οὔ τι μεμιγμένον ἐστὶν ὁμίλῳ,
- ἀλλὰ πολὺ πρῶτον. σὺ δὲ θάρσει τόνδε γʼ ἄεθλον·
- οὔ τις Φαιήκων τόδε γʼ ἵξεται, οὐδʼ ὑπερήσει.
- ὣς φάτο, γήθησεν δὲ πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς,
- χαὶρων, οὕνεχʼ ἑταῖρον ἐνηέα λεῦσσʼ ἐν ἀγῶνι.
- καὶ τότε κουφότερον μετεφώνεε Φαιήκεσσιν·
- τοῦτον νῦν ἀφίκεσθε, νέοι. τάχα δʼ ὕστερον ἄλλον
- ἥσειν ἢ τοσσοῦτον ὀίομαι ἢ ἔτι μᾶσσον.
- τῶν δʼ ἄλλων ὅτινα κραδίη θυμός τε κελεύει,
- δεῦρʼ ἄγε πειρηθήτω, ἐπεί μʼ ἐχολώσατε λίην,
- ἢ πὺξ ἠὲ πάλῃ ἢ καὶ ποσίν, οὔ τι μεγαίρω,
- πάντων Φαιήκων, πλήν γʼ αὐτοῦ Λαοδάμαντος.
- ξεῖνος γάρ μοι ὅδʼ ἐστί· τίς ἂν φιλέοντι μάχοιτο;
- ἄφρων δὴ κεῖνός γε καὶ οὐτιδανὸς πέλει ἀνήρ,
- ὅς τις ξεινοδόκῳ ἔριδα προφέρηται ἀέθλων
- δήμῳ ἐν ἀλλοδαπῷ· ἕο δʼ αὐτοῦ πάντα κολούει.
- τῶν δʼ ἄλλων οὔ πέρ τινʼ ἀναίνομαι οὐδʼ ἀθερίζω,
- ἀλλʼ ἐθέλω ἴδμεν καὶ πειρηθήμεναι ἄντην.
- πάντα γὰρ οὐ κακός εἰμι, μετʼ ἀνδράσιν ὅσσοι ἄεθλοι·
- εὖ μὲν τόξον οἶδα ἐύξοον ἀμφαφάασθαι·
- πρῶτός κʼ ἄνδρα βάλοιμι ὀιστεύσας ἐν ὁμίλῳ
- ἀνδρῶν δυσμενέων, εἰ καὶ μάλα πολλοὶ ἑταῖροι
- ἄγχι παρασταῖεν καὶ τοξαζοίατο φωτῶν.
- οἶος δή με Φιλοκτήτης ἀπεκαίνυτο τόξῳ
- δήμῳ ἔνι Τρώων, ὅτε τοξαζοίμεθʼ Ἀχαιοί.
- τῶν δʼ ἄλλων ἐμέ φημι πολὺ προφερέστερον εἶναι,
- ὅσσοι νῦν βροτοί εἰσιν ἐπὶ χθονὶ σῖτον ἔδοντες.
- ἀνδράσι δὲ προτέροισιν ἐριζέμεν οὐκ ἐθελήσω,
- οὔθʼ Ἡρακλῆι οὔτʼ Εὐρύτῳ Οιχαλιῆι,
- οἵ ῥα καὶ ἀθανάτοισιν ἐρίζεσκον περὶ τόξων.
- τῷ ῥα καὶ αἶψʼ ἔθανεν μέγας Εὔρυτος, οὐδʼ ἐπὶ γῆρας
- ἵκετʼ ἐνὶ μεγάροισι· χολωσάμενος γὰρ Ἀπόλλων
- ἔκτανεν, οὕνεκά μιν προκαλίζετο τοξάζεσθαι.
- δουρὶ δʼ ἀκοντίζω ὅσον οὐκ ἄλλος τις ὀιστῷ.
- οἴοισιν δείδοικα ποσὶν μή τίς με παρέλθῃ
- Φαιήκων· λίην γὰρ ἀεικελίως ἐδαμάσθην
- κύμασιν ἐν πολλοῖς, ἐπεὶ οὐ κομιδὴ κατὰ νῆα
- ἦεν ἐπηετανός· τῷ μοι φίλα γυῖα λέλυνται.
- ὣς ἔφαθʼ, οἱ δʼ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ.
- Ἀλκίνοος δέ μιν οἶος ἀμειβόμενος προσέειπεν·
- ξεῖνʼ, ἐπεὶ οὐκ ἀχάριστα μεθʼ ἡμῖν ταῦτʼ ἀγορεύεις,
- ἀλλʼ ἐθέλεις ἀρετὴν σὴν φαινέμεν, ἥ τοι ὀπηδεῖ,
- χωόμενος ὅτι σʼ οὗτος ἀνὴρ ἐν ἀγῶνι παραστὰς
- νείκεσεν, ὡς ἂν σὴν ἀρετὴν βροτὸς οὔ τις ὄνοιτο,
- ὅς τις ἐπίσταιτο ᾗσι φρεσὶν ἄρτια βάζειν·
- ἀλλʼ ἄγε νῦν ἐμέθεν ξυνίει ἔπος, ὄφρα καὶ ἄλλῳ
- εἴπῃς ἡρώων, ὅτε κεν σοῖς ἐν μεγάροισι
- δαινύῃ παρὰ σῇ τʼ ἀλόχῳ καὶ σοῖσι τέκεσσιν,
- ἡμετέρης ἀρετῆς μεμνημένος, οἷα καὶ ἡμῖν
- Ζεὺς ἐπὶ ἔργα τίθησι διαμπερὲς ἐξ ἔτι πατρῶν.
- οὐ γὰρ πυγμάχοι εἰμὲν ἀμύμονες οὐδὲ παλαισταί,
- ἀλλὰ ποσὶ κραιπνῶς θέομεν καὶ νηυσὶν ἄριστοι,
- αἰεὶ δʼ ἡμῖν δαίς τε φίλη κίθαρις τε χοροί τε
- εἵματά τʼ ἐξημοιβὰ λοετρά τε θερμὰ καὶ εὐναί.
- ἀλλʼ ἄγε, Φαιήκων βητάρμονες ὅσσοι ἄριστοι,
- παίσατε, ὥς χʼ ὁ ξεῖνος ἐνίσπῃ οἷσι φίλοισιν
- οἴκαδε νοστήσας, ὅσσον περιγιγνόμεθʼ ἄλλων
- ναυτιλίῃ καὶ ποσσὶ καὶ ὀρχηστυῖ καὶ ἀοιδῇ.
- Δημοδόκῳ δέ τις αἶψα κιὼν φόρμιγγα λίγειαν
- οἰσέτω, ἥ που κεῖται ἐν ἡμετέροισι δόμοισιν.
- ὣς ἔφατʼ Ἀλκίνοος θεοείκελος, ὦρτο δὲ κῆρυξ
- οἴσων φόρμιγγα γλαφυρὴν δόμου ἐκ βασιλῆος.
- αἰσυμνῆται δὲ κριτοὶ ἐννέα πάντες ἀνέσταν
- δήμιοι, οἳ κατʼ ἀγῶνας ἐὺ πρήσσεσκον ἕκαστα,
- λείηναν δὲ χορόν, καλὸν δʼ εὔρυναν ἀγῶνα.
- κῆρυξ δʼ ἐγγύθεν ἦλθε φέρων φόρμιγγα λίγειαν
- Δημοδόκῳ· ὁ δʼ ἔπειτα κίʼ ἐς μέσον· ἀμφὶ δὲ κοῦροι
- πρωθῆβαι ἵσταντο, δαήμονες ὀρχηθμοῖο,
- πέπληγον δὲ χορὸν θεῖον ποσίν. αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς
- μαρμαρυγὰς θηεῖτο ποδῶν, θαύμαζε δὲ θυμῷ.
- αὐτὰρ ὁ φορμίζων ἀνεβάλλετο καλὸν ἀείδειν
- ἀμφʼ Ἄρεος φιλότητος εὐστεφάνου τʼ Ἀφροδίτης,
- ὡς τὰ πρῶτα μίγησαν ἐν Ἡφαίστοιο δόμοισι
- λάθρῃ, πολλὰ δʼ ἔδωκε, λέχος δʼ ᾔσχυνε καὶ εὐνὴν
- Ἡφαίστοιο ἄνακτος. ἄφαρ δέ οἱ ἄγγελος ἦλθεν
- Ἥλιος, ὅ σφʼ ἐνόησε μιγαζομένους φιλότητι.
- Ἥφαιστος δʼ ὡς οὖν θυμαλγέα μῦθον ἄκουσε,
- βῆ ῥʼ ἴμεν ἐς χαλκεῶνα κακὰ φρεσὶ βυσσοδομεύων,
- ἐν δʼ ἔθετʼ ἀκμοθέτῳ μέγαν ἄκμονα, κόπτε δὲ δεσμοὺς
- ἀρρήκτους ἀλύτους, ὄφρʼ ἔμπεδον αὖθι μένοιεν.
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ τεῦξε δόλον κεχολωμένος Ἄρει,
- βῆ ῥʼ ἴμεν ἐς θάλαμον, ὅθι οἱ φίλα δέμνιʼ ἔκειτο,
- ἀμφὶ δʼ ἄρʼ ἑρμῖσιν χέε δέσματα κύκλῳ ἁπάντῃ·
- πολλὰ δὲ καὶ καθύπερθε μελαθρόφιν ἐξεκέχυντο,
- ἠύτʼ ἀράχνια λεπτά, τά γʼ οὔ κέ τις οὐδὲ ἴδοιτο,
- οὐδὲ θεῶν μακάρων· πέρι γὰρ δολόεντα τέτυκτο.
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ πάντα δόλον περὶ δέμνια χεῦεν,
- εἴσατʼ ἴμεν ἐς Λῆμνον, ἐυκτίμενον πτολίεθρον,
- ἥ οἱ γαιάων πολὺ φιλτάτη ἐστὶν ἁπασέων.
- οὐδʼ ἀλαοσκοπιὴν εἶχε χρυσήνιος Ἄρης,
- ὡς ἴδεν Ἥφαιστον κλυτοτέχνην νόσφι κιόντα·
- βῆ δʼ ἰέναι πρὸς δῶμα περικλυτοῦ Ἡφαίστοιο
- ἰσχανόων φιλότητος ἐυστεφάνου Κυθερείης.
- ἡ δὲ νέον παρὰ πατρὸς ἐρισθενέος Κρονίωνος
- ἐρχομένη κατʼ ἄρʼ ἕζεθʼ· ὁ δʼ εἴσω δώματος ᾔει,
- ἔν τʼ ἄρα οἱ φῦ χειρί, ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζε·
- δεῦρο, φίλη, λέκτρονδε τραπείομεν εὐνηθέντες·
- οὐ γὰρ ἔθʼ Ἥφαιστος μεταδήμιος, ἀλλά που ἤδη
- οἴχεται ἐς Λῆμνον μετὰ Σίντιας ἀγριοφώνους.
- ὣς φάτο, τῇ δʼ ἀσπαστὸν ἐείσατο κοιμηθῆναι.
- τὼ δʼ ἐς δέμνια βάντε κατέδραθον· ἀμφὶ δὲ δεσμοὶ
- τεχνήεντες ἔχυντο πολύφρονος Ἡφαίστοιο,
- οὐδέ τι κινῆσαι μελέων ἦν οὐδʼ ἀναεῖραι.
- καὶ τότε δὴ γίγνωσκον, ὅ τʼ οὐκέτι φυκτὰ πέλοντο.
- ἀγχίμολον δέ σφʼ ἦλθε περικλυτὸς ἀμφιγυήεις,
- αὖτις ὑποστρέψας πρὶν Λήμνου γαῖαν ἱκέσθαι·
- Ἠέλιος γάρ οἱ σκοπιὴν ἔχεν εἶπέ τε μῦθον.
- βῆ δʼ ἴμεναι πρὸς δῶμα φίλον τετιημένος ἦτορ·
- ἔστη δʼ ἐν προθύροισι, χόλος δέ μιν ἄγριος ᾕρει·
- σμερδαλέον δʼ ἐβόησε, γέγωνέ τε πᾶσι θεοῖσιν·
- Ζεῦ πάτερ ἠδʼ ἄλλοι μάκαρες θεοὶ αἰὲν ἐόντες,
- δεῦθʼ, ἵνα ἔργα γελαστὰ καὶ οὐκ ἐπιεικτὰ ἴδησθε,
- ὡς ἐμὲ χωλὸν ἐόντα Διὸς θυγάτηρ Ἀφροδίτη
- αἰὲν ἀτιμάζει, φιλέει δʼ ἀίδηλον Ἄρηα,
- οὕνεχʼ ὁ μὲν καλός τε καὶ ἀρτίπος, αὐτὰρ ἐγώ γε
- ἠπεδανὸς γενόμην. ἀτὰρ οὔ τί μοι αἴτιος ἄλλος,
- ἀλλὰ τοκῆε δύω, τὼ μὴ γείνασθαι ὄφελλον.
- ἀλλʼ ὄψεσθʼ, ἵνα τώ γε καθεύδετον ἐν φιλότητι
- εἰς ἐμὰ δέμνια βάντες, ἐγὼ δʼ ὁρόων ἀκάχημαι.
- οὐ μέν σφεας ἔτʼ ἔολπα μίνυνθά γε κειέμεν οὕτως
- καὶ μάλα περ φιλέοντε· τάχʼ οὐκ ἐθελήσετον ἄμφω
- εὕδειν· ἀλλά σφωε δόλος καὶ δεσμὸς ἐρύξει,
- εἰς ὅ κέ μοι μάλα πάντα πατὴρ ἀποδῷσιν ἔεδνα,
- ὅσσα οἱ ἐγγυάλιξα κυνώπιδος εἵνεκα κούρης,
- οὕνεκά οἱ καλὴ θυγάτηρ, ἀτὰρ οὐκ ἐχέθυμος.
- ὣς ἔφαθʼ, οἱ δʼ ἀγέροντο θεοὶ ποτὶ χαλκοβατὲς δῶ·
- ἦλθε Ποσειδάων γαιήοχος, ἦλθʼ ἐριούνης
- Ἑρμείας, ἦλθεν δὲ ἄναξ ἑκάεργος Ἀπόλλων.
- θηλύτεραι δὲ θεαὶ μένον αἰδοῖ οἴκοι ἑκάστη.
- ἔσταν δʼ ἐν προθύροισι θεοί, δωτῆρες ἑάων·
- ἄσβεστος δʼ ἄρʼ ἐνῶρτο γέλως μακάρεσσι θεοῖσι
- τέχνας εἰσορόωσι πολύφρονος Ἡφαίστοιο.
- ὧδε δέ τις εἴπεσκεν ἰδὼν ἐς πλησίον ἄλλον·
- οὐκ ἀρετᾷ κακὰ ἔργα· κιχάνει τοι βραδὺς ὠκύν,
- ὡς καὶ νῦν Ἥφαιστος ἐὼν βραδὺς εἷλεν Ἄρηα
- ὠκύτατόν περ ἐόντα θεῶν οἳ Ὄλυμπον ἔχουσιν,
- χωλὸς ἐὼν τέχνῃσι· τὸ καὶ μοιχάγριʼ ὀφέλλει.
- ὣς οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον·
- Ἑρμῆν δὲ προσέειπεν ἄναξ Διὸς υἱὸς Ἀπόλλων·
- Ἑρμεία, Διὸς υἱέ, διάκτορε, δῶτορ ἑάων,
- ἦ ῥά κεν ἐν δεσμοῖς ἐθέλοις κρατεροῖσι πιεσθεὶς
- εὕδειν ἐν λέκτροισι παρὰ χρυσέῃ Ἀφροδίτῃ;
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα διάκτορος ἀργεϊφόντης·
- αἲ γὰρ τοῦτο γένοιτο, ἄναξ ἑκατηβόλʼ Ἄπολλον·
- δεσμοὶ μὲν τρὶς τόσσοι ἀπείρονες ἀμφὶς ἔχοιεν,
- ὑμεῖς δʼ εἰσορόῳτε θεοὶ πᾶσαί τε θέαιναι,
- αὐτὰρ ἐγὼν εὕδοιμι παρὰ χρυσέῃ Ἀφροδίτῃ.
- ὣς ἔφατʼ, ἐν δὲ γέλως ὦρτʼ ἀθανάτοισι θεοῖσιν.
- οὐδὲ Ποσειδάωνα γέλως ἔχε, λίσσετο δʼ αἰεὶ
- Ἥφαιστον κλυτοεργὸν ὅπως λύσειεν Ἄρηα.
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- λῦσον· ἐγὼ δέ τοι αὐτὸν ὑπίσχομαι, ὡς σὺ κελεύεις,
- τίσειν αἴσιμα πάντα μετʼ ἀθανάτοισι θεοῖσιν.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε περικλυτὸς ἀμφιγυήεις·
- μή με, Ποσείδαον γαιήοχε, ταῦτα κέλευε·
- δειλαί τοι δειλῶν γε καὶ ἐγγύαι ἐγγυάασθαι.
- πῶς ἂν ἐγώ σε δέοιμι μετʼ ἀθανάτοισι θεοῖσιν,
- εἴ κεν Ἄρης οἴχοιτο χρέος καὶ δεσμὸν ἀλύξας;
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε Ποσειδάων ἐνοσίχθων·
- Ἥφαιστʼ, εἴ περ γάρ κεν Ἄρης χρεῖος ὑπαλύξας
- οἴχηται φεύγων, αὐτός τοι ἐγὼ τάδε τίσω.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα περικλυτὸς ἀμφιγυήεις·
- οὐκ ἔστʼ οὐδὲ ἔοικε τεὸν ἔπος ἀρνήσασθαι.
- ὣς εἰπὼν δεσμὸν ἀνίει μένος Ἡφαίστοιο.
- τὼ δʼ ἐπεὶ ἐκ δεσμοῖο λύθεν, κρατεροῦ περ ἐόντος,
- αὐτίκʼ ἀναΐξαντε ὁ μὲν Θρῄκηνδε βεβήκει,
- ἡ δʼ ἄρα Κύπρον ἵκανε φιλομμειδὴς Ἀφροδίτη,
- ἐς Πάφον· ἔνθα δέ οἱ τέμενος βωμός τε θυήεις.
- ἔνθα δέ μιν Χάριτες λοῦσαν καὶ χρῖσαν ἐλαίῳ
- ἀμβρότῳ, οἷα θεοὺς ἐπενήνοθεν αἰὲν ἐόντας,
- ἀμφὶ δὲ εἵματα ἕσσαν ἐπήρατα, θαῦμα ἰδέσθαι.
- ταῦτʼ ἄρʼ ἀοιδὸς ἄειδε περικλυτός· αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς
- τέρπετʼ ἐνὶ φρεσὶν ᾗσιν ἀκούων ἠδὲ καὶ ἄλλοι
- Φαίηκες δολιχήρετμοι, ναυσίκλυτοι ἄνδρες.
- Ἀλκίνοος δʼ Ἅλιον καὶ Λαοδάμαντα κέλευσεν
- μουνὰξ ὀρχήσασθαι, ἐπεί σφισιν οὔ τις ἔριζεν.
- οἱ δʼ ἐπεὶ οὖν σφαῖραν καλὴν μετὰ χερσὶν ἕλοντο,
- πορφυρέην, τήν σφιν Πόλυβος ποίησε δαΐφρων,
- τὴν ἕτερος ῥίπτασκε ποτὶ νέφεα σκιόεντα
- ἰδνωθεὶς ὀπίσω, ὁ δʼ ἀπὸ χθονὸς ὑψόσʼ ἀερθεὶς
- ῥηιδίως μεθέλεσκε, πάρος ποσὶν οὖδας ἱκέσθαι.
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ σφαίρῃ ἀνʼ ἰθὺν πειρήσαντο,
- ὠρχείσθην δὴ ἔπειτα ποτὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ
- ταρφέʼ ἀμειβομένω· κοῦροι δʼ ἐπελήκεον ἄλλοι
- ἑστεῶτες κατʼ ἀγῶνα, πολὺς δʼ ὑπὸ κόμπος ὀρώρει.
- δὴ τότʼ ἄρʼ Ἀλκίνοον προσεφώνεε δῖος Ὀδυσσεύς·
- Ἀλκίνοε κρεῖον, πάντων ἀριδείκετε λαῶν,
- ἠμὲν ἀπείλησας βητάρμονας εἶναι ἀρίστους,
- ἠδʼ ἄρʼ ἑτοῖμα τέτυκτο· σέβας μʼ ἔχει εἰσορόωντα.
- ὣς φάτο, γήθησεν δʼ ἱερὸν μένος Ἀλκινόοιο,
- αἶψα δὲ Φαιήκεσσι φιληρέτμοισι μετηύδα·
- κέκλυτε, Φαιήκων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες.
- ὁ ξεῖνος μάλα μοι δοκέει πεπνυμένος εἶναι.
- ἀλλʼ ἄγε οἱ δῶμεν ξεινήιον, ὡς ἐπιεικές.
- δώδεκα γὰρ κατὰ δῆμον ἀριπρεπέες βασιλῆες
- ἀρχοὶ κραίνουσι, τρισκαιδέκατος δʼ ἐγὼ αὐτός·
- τῶν οἱ ἕκαστος φᾶρος ἐυπλυνὲς ἠδὲ χιτῶνα
- καὶ χρυσοῖο τάλαντον ἐνείκατε τιμήεντος.
- αἶψα δὲ πάντα φέρωμεν ἀολλέα, ὄφρʼ ἐνὶ χερσὶν
- ξεῖνος ἔχων ἐπὶ δόρπον ἴῃ χαίρων ἐνὶ θυμῷ.
- Εὐρύαλος δέ ἑ αὐτὸν ἀρεσσάσθω ἐπέεσσι
- καὶ δώρῳ, ἐπεὶ οὔ τι ἔπος κατὰ μοῖραν ἔειπεν.
- ὣς ἔφαθʼ, οἱ δʼ ἄρα πάντες ἐπῄνεον ἠδʼ ἐκέλευον,
- δῶρα δʼ ἄρʼ οἰσέμεναι πρόεσαν κήρυκα ἕκαστος.
- τὸν δʼ αὖτʼ Εὐρύαλος ἀπαμείβετο φώνησέν τε·
- Ἀλκίνοε κρεῖον, πάντων ἀριδείκετε λαῶν,
- τοιγὰρ ἐγὼ τὸν ξεῖνον ἀρέσσομαι, ὡς σὺ κελεύεις.
- δώσω οἱ τόδʼ ἄορ παγχάλκεον, ᾧ ἔπι κώπη
- ἀργυρέη, κολεὸν δὲ νεοπρίστου ἐλέφαντος
- ἀμφιδεδίνηται· πολέος δέ οἱ ἄξιον ἔσται.
- ὣς εἰπὼν ἐν χερσὶ τίθει ξίφος ἀργυρόηλον
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- χαῖρε, πάτερ ὦ ξεῖνε· ἔπος δʼ εἴ πέρ τι βέβακται
- δεινόν, ἄφαρ τὸ φέροιεν ἀναρπάξασαι ἄελλαι.
- σοὶ δὲ θεοὶ ἄλοχόν τʼ ἰδέειν καὶ πατρίδʼ ἱκέσθαι
- δοῖεν, ἐπεὶ δὴ δηθὰ φίλων ἄπο πήματα πάσχεις.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- καὶ σὺ φίλος μάλα χαῖρε, θεοὶ δέ τοι ὄλβια δοῖεν.
- μηδέ τι τοι ξίφεός γε ποθὴ μετόπισθε γένοιτο
- τούτου, ὃ δή μοι δῶκας ἀρεσσάμενος ἐπέεσσιν.
- ἦ ῥα καὶ ἀμφʼ ὤμοισι θέτο ξίφος ἀργυρόηλον.
- δύσετό τʼ ἠέλιος, καὶ τῷ κλυτὰ δῶρα παρῆεν.
- καὶ τά γʼ ἐς Ἀλκινόοιο φέρον κήρυκες ἀγαυοί·
- δεξάμενοι δʼ ἄρα παῖδες ἀμύμονος Ἀλκινόοιο
- μητρὶ παρʼ αἰδοίῃ ἔθεσαν περικαλλέα δῶρα.
- τοῖσιν δʼ ἡγεμόνευʼ ἱερὸν μένος Ἀλκινόοιο,
- ἐλθόντες δὲ καθῖζον ἐν ὑψηλοῖσι θρόνοισι.
- δή ῥα τότʼ Ἀρήτην προσέφη μένος Ἀλκινόοιο·
- δεῦρο, γύναι, φέρε χηλὸν ἀριπρεπέʼ, ἥ τις ἀρίστη·
- ἐν δʼ αὐτὴ θὲς φᾶρος ἐυπλυνὲς ἠδὲ χιτῶνα.
- ἀμφὶ δέ οἱ πυρὶ χαλκὸν ἰήνατε, θέρμετε δʼ ὕδωρ,
- ὄφρα λοεσσάμενός τε ἰδών τʼ ἐὺ κείμενα πάντα
- δῶρα, τά οἱ Φαίηκες ἀμύμονες ἐνθάδʼ ἔνεικαν,
- δαιτί τε τέρπηται καὶ ἀοιδῆς ὕμνον ἀκούων.
- καί οἱ ἐγὼ τόδʼ ἄλεισον ἐμὸν περικαλλὲς ὀπάσσω,
- χρύσεον, ὄφρʼ ἐμέθεν μεμνημένος ἤματα πάντα
- σπένδῃ ἐνὶ μεγάρῳ Διί τʼ ἄλλοισίν τε θεοῖσιν.
- ὣς ἔφατʼ, Ἀρήτη δὲ μετὰ δμῳῇσιν ἔειπεν
- ἀμφὶ πυρὶ στῆσαι τρίποδα μέγαν ὅττι τάχιστα.
- αἱ δὲ λοετροχόον τρίποδʼ ἵστασαν ἐν πυρὶ κηλέῳ,
- ἔν δʼ ἄρʼ ὕδωρ ἔχεαν, ὑπὸ δὲ ξύλα δαῖον ἑλοῦσαι.
- γάστρην μὲν τρίποδος πῦρ ἄμφεπε, θέρμετο δʼ ὕδωρ·
- τόφρα δʼ ἄρʼ Ἀρήτη ξείνῳ περικαλλέα χηλὸν
- ἐξέφερεν θαλάμοιο, τίθει δʼ ἐνὶ κάλλιμα δῶρα,
- ἐσθῆτα χρυσόν τε, τά οἱ Φαίηκες ἔδωκαν·
- ἐν δʼ αὐτὴ φᾶρος θῆκεν καλόν τε χιτῶνα,
- καί μιν φωνήσασʼ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- αὐτὸς νῦν ἴδε πῶμα, θοῶς δʼ ἐπὶ δεσμὸν ἴηλον,
- μή τίς τοι καθʼ ὁδὸν δηλήσεται, ὁππότʼ ἂν αὖτε
- εὕδῃσθα γλυκὺν ὕπνον ἰὼν ἐν νηὶ μελαίνῃ.
- αὐτὰρ ἐπεὶ τό γʼ ἄκουσε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς,
- αὐτίκʼ ἐπήρτυε πῶμα, θοῶς δʼ ἐπὶ δεσμὸν ἴηλεν
- ποικίλον, ὅν ποτέ μιν δέδαε φρεσὶ πότνια Κίρκη·
- αὐτόδιον δʼ ἄρα μιν ταμίη λούσασθαι ἀνώγει
- ἔς ῥʼ ἀσάμινθον βάνθʼ· ὁ δʼ ἄρ ἀσπασίως ἴδε θυμῷ
- θερμὰ λοέτρʼ, ἐπεὶ οὔ τι κομιζόμενός γε θάμιζεν,
- ἐπεὶ δὴ λίπε δῶμα Καλυψοῦς ἠυκόμοιο.
- τόφρα δέ οἱ κομιδή γε θεῷ ὣς ἔμπεδος ἦεν.
- τὸν δʼ ἐπεὶ οὖν δμῳαὶ λοῦσαν καὶ χρῖσαν ἐλαίῳ,
- ἀμφὶ δέ μιν χλαῖναν καλὴν βάλον ἠδὲ χιτῶνα,
- ἔκ ῥʼ ἀσαμίνθου βὰς ἄνδρας μέτα οἰνοποτῆρας
- ἤιε· Ναυσικάα δὲ θεῶν ἄπο κάλλος ἔχουσα
- στῆ ῥα παρὰ σταθμὸν τέγεος πύκα ποιητοῖο,
- θαύμαζεν δʼ Ὀδυσῆα ἐν ὀφθαλμοῖσιν ὁρῶσα,
- καί μιν φωνήσασʼ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- χαῖρε, ξεῖνʼ, ἵνα καί ποτʼ ἐὼν ἐν πατρίδι γαίῃ
- μνήσῃ ἐμεῦ, ὅτι μοι πρώτῃ ζωάγριʼ ὀφέλλεις.
- τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς.
- Ναυσικάα θύγατερ μεγαλήτορος Ἀλκινόοιο,
- οὕτω νῦν Ζεὺς θείη, ἐρίγδουπος πόσις Ἥρης,
- οἴκαδέ τʼ ἐλθέμεναι καὶ νόστιμον ἦμαρ ἰδέσθαι·
- τῷ κέν τοι καὶ κεῖθι θεῷ ὣς εὐχετοῴμην
- αἰεὶ ἤματα πάντα· σὺ γάρ μʼ ἐβιώσαο, κούρη.
- ἦ ῥα καὶ ἐς θρόνον ἷζε παρʼ Ἀλκίνοον βασιλῆα·
- οἱ δʼ ἤδη μοίρας τʼ ἔνεμον κερόωντό τε οἶνον.
- κῆρυξ δʼ ἐγγύθεν ἦλθεν ἄγων ἐρίηρον ἀοιδόν,
- Δημόδοκον λαοῖσι τετιμένον· εἷσε δʼ ἄρʼ αὐτὸν
- μέσσῳ δαιτυμόνων, πρὸς κίονα μακρὸν ἐρείσας.
- δὴ τότε κήρυκα προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς,
- νώτου ἀποπροταμών, ἐπὶ δὲ πλεῖον ἐλέλειπτο,
- ἀργιόδοντος ὑός, θαλερὴ δʼ ἦν ἀμφὶς ἀλοιφή·
- κῆρυξ, τῆ δή, τοῦτο πόρε κρέας, ὄφρα φάγῃσιν,
- Δημοδόκῳ· καί μιν προσπτύξομαι ἀχνύμενός περ·
- πᾶσι γὰρ ἀνθρώποισιν ἐπιχθονίοισιν ἀοιδοὶ
- τιμῆς ἔμμοροί εἰσι καὶ αἰδοῦς, οὕνεκʼ ἄρα σφέας
- οἴμας μοῦσʼ ἐδίδαξε, φίλησε δὲ φῦλον ἀοιδῶν.
- ὣς ἄρʼ ἔφη, κῆρυξ δὲ φέρων ἐν χερσὶν ἔθηκεν
- ἥρῳ Δημοδόκῳ· ὁ δʼ ἐδέξατο, χαῖρε δὲ θυμῷ.
- οἱ δʼ ἐπʼ ὀνείαθʼ ἑτοῖμα προκείμενα χεῖρας ἴαλλον.
- αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο,
- δὴ τότε Δημόδοκον προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- Δημόδοκʼ, ἔξοχα δή σε βροτῶν αἰνίζομʼ ἁπάντων.
- ἢ σέ γε μοῦσʼ ἐδίδαξε, Διὸς πάϊς, ἢ σέ γʼ Ἀπόλλων·
- λίην γὰρ κατὰ κόσμον Ἀχαιῶν οἶτον ἀείδεις,
- ὅσσʼ ἔρξαν τʼ ἔπαθόν τε καὶ ὅσσʼ ἐμόγησαν Ἀχαιοί,
- ὥς τέ που ἢ αὐτὸς παρεὼν ἢ ἄλλου ἀκούσας.
- ἀλλʼ ἄγε δὴ μετάβηθι καὶ ἵππου κόσμον ἄεισον
- δουρατέου, τὸν Ἐπειὸς ἐποίησεν σὺν Ἀθήνῃ,
- ὅν ποτʼ ἐς ἀκρόπολιν δόλον ἤγαγε δῖος Ὀδυσσεὺς
- ἀνδρῶν ἐμπλήσας οἵ ῥʼ Ἴλιον ἐξαλάπαξαν.
- αἴ κεν δή μοι ταῦτα κατὰ μοῖραν καταλέξῃς,