εἶδός τε μέγεθός τε φυήν τʼ ἄγχιστα ἐίσκω·εἰ δέ τίς ἐσσι βροτῶν, τοὶ ἐπὶ χθονὶ ναιετάουσιν,τρὶς μάκαρες μὲν σοί γε πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ,τρὶς μάκαρες δὲ κασίγνητοι· μάλα πού σφισι θυμὸςαἰὲν ἐυφροσύνῃσιν ἰαίνεται εἵνεκα σεῖο,λευσσόντων τοιόνδε θάλος χορὸν εἰσοιχνεῦσαν.κεῖνος δʼ αὖ περὶ κῆρι μακάρτατος ἔξοχον ἄλλων,ὅς κέ σʼ ἐέδνοισι βρίσας οἶκόνδʼ ἀγάγηται.οὐ γάρ πω τοιοῦτον ἴδον βροτὸν ὀφθαλμοῖσιν,οὔτʼ ἄνδρʼ οὔτε γυναῖκα· σέβας μʼ ἔχει εἰσορόωντα.Δήλῳ δή ποτε τοῖον Ἀπόλλωνος παρὰ βωμῷφοίνικος νέον ἔρνος ἀνερχόμενον ἐνόησα·ἦλθον γὰρ καὶ κεῖσε, πολὺς δέ μοι ἕσπετο λαός,τὴν ὁδὸν ᾗ δὴ μέλλεν ἐμοὶ κακὰ κήδεʼ ἔσεσθαι.ὣς δʼ αὔτως καὶ κεῖνο ἰδὼν ἐτεθήπεα θυμῷδήν, ἐπεὶ οὔ πω τοῖον ἀνήλυθεν ἐκ δόρυ γαίης,ὡς σέ, γύναι, ἄγαμαί τε τέθηπά τε, δείδια δʼ αἰνῶςγούνων ἅψασθαι· χαλεπὸν δέ με πένθος ἱκάνει.χθιζὸς ἐεικοστῷ φύγον ἤματι οἴνοπα πόντον·τόφρα δέ μʼ αἰεὶ κῦμʼ ἐφόρει κραιπναί τε θύελλαι