Iliad
Homer
Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.
- ἀλλʼ ἄνδρας κτείνωμεν· ἔπειτα δὲ καὶ τὰ ἕκηλοι
- νεκροὺς ἂμ πεδίον συλήσετε τεθνηῶτας.
- ὣς εἰπὼν ὄτρυνε μένος καὶ θυμὸν ἑκάστου.
- ἔνθά κεν αὖτε Τρῶες ἀρηϊφίλων ὑπʼ Ἀχαιῶν
- Ἴλιον εἰσανέβησαν ἀναλκείῃσι δαμέντες,
- εἰ μὴ ἄρʼ Αἰνείᾳ τε καὶ Ἕκτορι εἶπε παραστὰς
- Πριαμίδης Ἕλενος οἰωνοπόλων ὄχʼ ἄριστος·
- Αἰνεία τε καὶ Ἕκτορ, ἐπεὶ πόνος ὔμμι μάλιστα
- Τρώων καὶ Λυκίων ἐγκέκλιται, οὕνεκʼ ἄριστοι
- πᾶσαν ἐπʼ ἰθύν ἐστε μάχεσθαί τε φρονέειν τε,
- στῆτʼ αὐτοῦ, καὶ λαὸν ἐρυκάκετε πρὸ πυλάων
- πάντῃ ἐποιχόμενοι πρὶν αὖτʼ ἐν χερσὶ γυναικῶν
- φεύγοντας πεσέειν, δηΐοισι δὲ χάρμα γενέσθαι.
- αὐτὰρ ἐπεί κε φάλαγγας ἐποτρύνητον ἁπάσας,
- ἡμεῖς μὲν Δαναοῖσι μαχησόμεθʼ αὖθι μένοντες,
- καὶ μάλα τειρόμενοί περ· ἀναγκαίη γὰρ ἐπείγει·
- Ἕκτορ ἀτὰρ σὺ πόλιν δὲ μετέρχεο, εἰπὲ δʼ ἔπειτα
- μητέρι σῇ καὶ ἐμῇ· ἣ δὲ ξυνάγουσα γεραιὰς
- νηὸν Ἀθηναίης γλαυκώπιδος ἐν πόλει ἄκρῃ
- οἴξασα κληῗδι θύρας ἱεροῖο δόμοιο
- πέπλον, ὅς οἱ δοκέει χαριέστατος ἠδὲ μέγιστος
- εἶναι ἐνὶ μεγάρῳ καί οἱ πολὺ φίλτατος αὐτῇ,
- θεῖναι Ἀθηναίης ἐπὶ γούνασιν ἠϋκόμοιο,
- καί οἱ ὑποσχέσθαι δυοκαίδεκα βοῦς ἐνὶ νηῷ
- ἤνις ἠκέστας ἱερευσέμεν, αἴ κʼ ἐλεήσῃ
- ἄστύ τε καὶ Τρώων ἀλόχους καὶ νήπια τέκνα,
- ὥς κεν Τυδέος υἱὸν ἀπόσχῃ Ἰλίου ἱρῆς
- ἄγριον αἰχμητὴν κρατερὸν μήστωρα φόβοιο,
- ὃν δὴ ἐγὼ κάρτιστον Ἀχαιῶν φημι γενέσθαι.
- οὐδʼ Ἀχιλῆά ποθʼ ὧδέ γʼ ἐδείδιμεν ὄρχαμον ἀνδρῶν,
- ὅν πέρ φασι θεᾶς ἐξέμμεναι· ἀλλʼ ὅδε λίην
- μαίνεται, οὐδέ τίς οἱ δύναται μένος ἰσοφαρίζειν.
- ὣς ἔφαθʼ, Ἕκτωρ δʼ οὔ τι κασιγνήτῳ ἀπίθησεν.
- αὐτίκα δʼ ἐξ ὀχέων σὺν τεύχεσιν ἆλτο χαμᾶζε,
- πάλλων δʼ ὀξέα δοῦρα κατὰ στρατὸν ᾤχετο πάντῃ
- ὀτρύνων μαχέσασθαι, ἔγειρε δὲ φύλοπιν αἰνήν.
- οἳ δʼ ἐλελίχθησαν καὶ ἐναντίοι ἔσταν Ἀχαιῶν·
- Ἀργεῖοι δʼ ὑπεχώρησαν, λῆξαν δὲ φόνοιο,
- φὰν δέ τινʼ ἀθανάτων ἐξ οὐρανοῦ ἀστερόεντος
- Τρωσὶν ἀλεξήσοντα κατελθέμεν, ὡς ἐλέλιχθεν.
- Ἕκτωρ δὲ Τρώεσσιν ἐκέκλετο μακρὸν ἀΰσας·
- Τρῶες ὑπέρθυμοι τηλεκλειτοί τʼ ἐπίκουροι
- ἀνέρες ἔστε φίλοι, μνήσασθε δὲ θούριδος ἀλκῆς,
- ὄφρʼ ἂν ἐγὼ βείω προτὶ Ἴλιον, ἠδὲ γέρουσιν
- εἴπω βουλευτῇσι καὶ ἡμετέρῃς ἀλόχοισι
- δαίμοσιν ἀρήσασθαι, ὑποσχέσθαι δʼ ἑκατόμβας.
- ὣς ἄρα φωνήσας ἀπέβη κορυθαίολος Ἕκτωρ·
- ἀμφὶ δέ μιν σφυρὰ τύπτε καὶ αὐχένα δέρμα κελαινὸν
- ἄντυξ ἣ πυμάτη θέεν ἀσπίδος ὀμφαλοέσσης.
- Γλαῦκος δʼ Ἱππολόχοιο πάϊς καὶ Τυδέος υἱὸς
- ἐς μέσον ἀμφοτέρων συνίτην μεμαῶτε μάχεσθαι.
- οἳ δʼ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπʼ ἀλλήλοισιν ἰόντε,
- τὸν πρότερος προσέειπε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης·
- τίς δὲ σύ ἐσσι φέριστε καταθνητῶν ἀνθρώπων;
- οὐ μὲν γάρ ποτʼ ὄπωπα μάχῃ ἔνι κυδιανείρῃ
- τὸ πρίν· ἀτὰρ μὲν νῦν γε πολὺ προβέβηκας ἁπάντων
- σῷ θάρσει, ὅ τʼ ἐμὸν δολιχόσκιον ἔγχος ἔμεινας·
- δυστήνων δέ τε παῖδες ἐμῷ μένει ἀντιόωσιν.
- εἰ δέ τις ἀθανάτων γε κατʼ οὐρανοῦ εἰλήλουθας,
- οὐκ ἂν ἔγωγε θεοῖσιν ἐπουρανίοισι μαχοίμην.
- οὐδὲ γὰρ οὐδὲ Δρύαντος υἱὸς κρατερὸς Λυκόοργος
- δὴν ἦν, ὅς ῥα θεοῖσιν ἐπουρανίοισιν ἔριζεν·
- ὅς ποτε μαινομένοιο Διωνύσοιο τιθήνας
- σεῦε κατʼ ἠγάθεον Νυσήϊον· αἳ δʼ ἅμα πᾶσαι
- θύσθλα χαμαὶ κατέχευαν ὑπʼ ἀνδροφόνοιο Λυκούργου
- θεινόμεναι βουπλῆγι· Διώνυσος δὲ φοβηθεὶς
- δύσεθʼ ἁλὸς κατὰ κῦμα, Θέτις δʼ ὑπεδέξατο κόλπῳ
- δειδιότα· κρατερὸς γὰρ ἔχε τρόμος ἀνδρὸς ὁμοκλῇ.
- τῷ μὲν ἔπειτʼ ὀδύσαντο θεοὶ ῥεῖα ζώοντες,
- καί μιν τυφλὸν ἔθηκε Κρόνου πάϊς· οὐδʼ ἄρʼ ἔτι δὴν
- ἦν, ἐπεὶ ἀθανάτοισιν ἀπήχθετο πᾶσι θεοῖσιν·
- οὐδʼ ἂν ἐγὼ μακάρεσσι θεοῖς ἐθέλοιμι μάχεσθαι.
- εἰ δέ τίς ἐσσι βροτῶν οἳ ἀρούρης καρπὸν ἔδουσιν,
- ἆσσον ἴθʼ ὥς κεν θᾶσσον ὀλέθρου πείραθʼ ἵκηαι.
- τὸν δʼ αὖθʼ Ἱππολόχοιο προσηύδα φαίδιμος υἱός·
- Τυδεΐδη μεγάθυμε τί ἢ γενεὴν ἐρεείνεις;
- οἵη περ φύλλων γενεὴ τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν.
- φύλλα τὰ μέν τʼ ἄνεμος χαμάδις χέει, ἄλλα δέ θʼ ὕλη
- τηλεθόωσα φύει, ἔαρος δʼ ἐπιγίγνεται ὥρη·
- ὣς ἀνδρῶν γενεὴ ἣ μὲν φύει ἣ δʼ ἀπολήγει.
- εἰ δʼ ἐθέλεις καὶ ταῦτα δαήμεναι ὄφρʼ ἐῢ εἰδῇς
- ἡμετέρην γενεήν, πολλοὶ δέ μιν ἄνδρες ἴσασιν·
- ἔστι πόλις Ἐφύρη μυχῷ Ἄργεος ἱπποβότοιο,
- ἔνθα δὲ Σίσυφος ἔσκεν, ὃ κέρδιστος γένετʼ ἀνδρῶν,
- Σίσυφος Αἰολίδης· ὃ δʼ ἄρα Γλαῦκον τέκεθʼ υἱόν,
- αὐτὰρ Γλαῦκος τίκτεν ἀμύμονα Βελλεροφόντην·
- τῷ δὲ θεοὶ κάλλός τε καὶ ἠνορέην ἐρατεινὴν
- ὤπασαν· αὐτάρ οἱ Προῖτος κακὰ μήσατο θυμῷ,
- ὅς ῥʼ ἐκ δήμου ἔλασσεν, ἐπεὶ πολὺ φέρτερος ἦεν,
- Ἀργείων· Ζεὺς γάρ οἱ ὑπὸ σκήπτρῳ ἐδάμασσε.
- τῷ δὲ γυνὴ Προίτου ἐπεμήνατο δῖʼ Ἄντεια
- κρυπταδίῃ φιλότητι μιγήμεναι· ἀλλὰ τὸν οὔ τι
- πεῖθʼ ἀγαθὰ φρονέοντα δαΐφρονα Βελλεροφόντην.
- ἣ δὲ ψευσαμένη Προῖτον βασιλῆα προσηύδα·
- τεθναίης ὦ Προῖτʼ, ἢ κάκτανε Βελλεροφόντην,
- ὅς μʼ ἔθελεν φιλότητι μιγήμεναι οὐκ ἐθελούσῃ.
- ὣς φάτο, τὸν δὲ ἄνακτα χόλος λάβεν οἷον ἄκουσε·
- κτεῖναι μέν ῥʼ ἀλέεινε, σεβάσσατο γὰρ τό γε θυμῷ,
- πέμπε δέ μιν Λυκίην δέ, πόρεν δʼ ὅ γε σήματα λυγρὰ
- γράψας ἐν πίνακι πτυκτῷ θυμοφθόρα πολλά,
- δεῖξαι δʼ ἠνώγειν ᾧ πενθερῷ ὄφρʼ ἀπόλοιτο.
- αὐτὰρ ὁ βῆ Λυκίην δὲ θεῶν ὑπʼ ἀμύμονι πομπῇ.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ Λυκίην ἷξε Ξάνθόν τε ῥέοντα,
- προφρονέως μιν τῖεν ἄναξ Λυκίης εὐρείης·
- ἐννῆμαρ ξείνισσε καὶ ἐννέα βοῦς ἱέρευσεν.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ δεκάτη ἐφάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠὼς
- καὶ τότε μιν ἐρέεινε καὶ ᾔτεε σῆμα ἰδέσθαι
- ὅττί ῥά οἱ γαμβροῖο πάρα Προίτοιο φέροιτο.
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ σῆμα κακὸν παρεδέξατο γαμβροῦ,
- πρῶτον μέν ῥα Χίμαιραν ἀμαιμακέτην ἐκέλευσε
- πεφνέμεν· ἣ δʼ ἄρʼ ἔην θεῖον γένος οὐδʼ ἀνθρώπων,
- πρόσθε λέων, ὄπιθεν δὲ δράκων, μέσση δὲ χίμαιρα,
- δεινὸν ἀποπνείουσα πυρὸς μένος αἰθομένοιο,
- καὶ τὴν μὲν κατέπεφνε θεῶν τεράεσσι πιθήσας.
- δεύτερον αὖ Σολύμοισι μαχέσσατο κυδαλίμοισι·
- καρτίστην δὴ τήν γε μάχην φάτο δύμεναι ἀνδρῶν.
- τὸ τρίτον αὖ κατέπεφνεν Ἀμαζόνας ἀντιανείρας.
- τῷ δʼ ἄρʼ ἀνερχομένῳ πυκινὸν δόλον ἄλλον ὕφαινε·
- κρίνας ἐκ Λυκίης εὐρείης φῶτας ἀρίστους
- εἷσε λόχον· τοὶ δʼ οὔ τι πάλιν οἶκον δὲ νέοντο·
- πάντας γὰρ κατέπεφνεν ἀμύμων Βελλεροφόντης.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ γίγνωσκε θεοῦ γόνον ἠῢν ἐόντα
- αὐτοῦ μιν κατέρυκε, δίδου δʼ ὅ γε θυγατέρα ἥν,
- δῶκε δέ οἱ τιμῆς βασιληΐδος ἥμισυ πάσης·
- καὶ μέν οἱ Λύκιοι τέμενος τάμον ἔξοχον ἄλλων
- καλὸν φυταλιῆς καὶ ἀρούρης, ὄφρα νέμοιτο.
- ἣ δʼ ἔτεκε τρία τέκνα δαΐφρονι Βελλεροφόντῃ
- Ἴσανδρόν τε καὶ Ἱππόλοχον καὶ Λαοδάμειαν.
- Λαοδαμείῃ μὲν παρελέξατο μητίετα Ζεύς,
- ἣ δʼ ἔτεκʼ ἀντίθεον Σαρπηδόνα χαλκοκορυστήν.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ καὶ κεῖνος ἀπήχθετο πᾶσι θεοῖσιν,
- ἤτοι ὃ κὰπ πεδίον τὸ Ἀλήϊον οἶος ἀλᾶτο
- ὃν θυμὸν κατέδων, πάτον ἀνθρώπων ἀλεείνων·
- Ἴσανδρον δέ οἱ υἱὸν Ἄρης ἆτος πολέμοιο
- μαρνάμενον Σολύμοισι κατέκτανε κυδαλίμοισι·
- τὴν δὲ χολωσαμένη χρυσήνιος Ἄρτεμις ἔκτα.
- Ἱππόλοχος δέ μʼ ἔτικτε, καὶ ἐκ τοῦ φημι γενέσθαι·
- πέμπε δέ μʼ ἐς Τροίην, καί μοι μάλα πόλλʼ ἐπέτελλεν
- αἰὲν ἀριστεύειν καὶ ὑπείροχον ἔμμεναι ἄλλων,