Iliad
Homer
Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.
- κάππεσε· λαοὶ δʼ αὖ θηεῦντό τε θάμβησάν τε.
- δεύτερος αὖτʼ ἀνάειρε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς,
- κίνησεν δʼ ἄρα τυτθὸν ἀπὸ χθονός, οὐδʼ ἔτʼ ἄειρεν,
- ἐν δὲ γόνυ γνάμψεν· ἐπὶ δὲ χθονὶ κάππεσον ἄμφω
- πλησίοι ἀλλήλοισι, μιάνθησαν δὲ κονίῃ.
- καί νύ κε τὸ τρίτον αὖτις ἀναΐξαντʼ ἐπάλαιον,
- εἰ μὴ Ἀχιλλεὺς αὐτὸς ἀνίστατο καὶ κατέρυκε·
- μηκέτʼ ἐρείδεσθον, μὴ δὲ τρίβεσθε κακοῖσι·
- νίκη δʼ ἀμφοτέροισιν· ἀέθλια δʼ ἶσʼ ἀνελόντες
- ἔρχεσθʼ, ὄφρα καὶ ἄλλοι ἀεθλεύωσιν Ἀχαιοί.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον ἠδὲ πίθοντο,
- καί ῥʼ ἀπομορξαμένω κονίην δύσαντο χιτῶνας.
- Πηλεΐδης δʼ αἶψʼ ἄλλα τίθει ταχυτῆτος ἄεθλα
- ἀργύρεον κρητῆρα τετυγμένον· ἓξ δʼ ἄρα μέτρα
- χάνδανεν, αὐτὰρ κάλλει ἐνίκα πᾶσαν ἐπʼ αἶαν
- πολλόν, ἐπεὶ Σιδόνες πολυδαίδαλοι εὖ ἤσκησαν,
- Φοίνικες δʼ ἄγον ἄνδρες ἐπʼ ἠεροειδέα πόντον,
- στῆσαν δʼ ἐν λιμένεσσι, Θόαντι δὲ δῶρον ἔδωκαν·
- υἷος δὲ Πριάμοιο Λυκάονος ὦνον ἔδωκε
- Πατρόκλῳ ἥρωϊ Ἰησονίδης Εὔνηος.
- καὶ τὸν Ἀχιλλεὺς θῆκεν ἄεθλον οὗ ἑτάροιο,
- ὅς τις ἐλαφρότατος ποσσὶ κραιπνοῖσι πέλοιτο·
- δευτέρῳ αὖ βοῦν θῆκε μέγαν καὶ πίονα δημῷ,
- ἡμιτάλαντον δὲ χρυσοῦ λοισθήϊʼ ἔθηκε.
- στῆ δʼ ὀρθὸς καὶ μῦθον ἐν Ἀργείοισιν ἔειπεν·
- ὄρνυσθʼ οἳ καὶ τούτου ἀέθλου πειρήσεσθε.
- ὣς ἔφατʼ, ὄρνυτο δʼ αὐτίκʼ Ὀϊλῆος ταχὺς Αἴας,
- ἂν δʼ Ὀδυσεὺς πολύμητις, ἔπειτα δὲ Νέστορος υἱὸς
- Ἀντίλοχος· ὃ γὰρ αὖτε νέους ποσὶ πάντας ἐνίκα.
- στὰν δὲ μεταστοιχί· σήμηνε δὲ τέρματʼ Ἀχιλλεύς.
- τοῖσι δʼ ἀπὸ νύσσης τέτατο δρόμος· ὦκα δʼ ἔπειτα
- ἔκφερʼ Ὀϊλιάδης· ἐπὶ δʼ ὄρνυτο δῖος Ὀδυσσεὺς
- ἄγχι μάλʼ, ὡς ὅτε τίς τε γυναικὸς ἐϋζώνοιο
- στήθεός ἐστι κανών, ὅν τʼ εὖ μάλα χερσὶ τανύσσῃ
- πηνίον ἐξέλκουσα παρὲκ μίτον, ἀγχόθι δʼ ἴσχει
- στήθεος· ὣς Ὀδυσεὺς θέεν ἐγγύθεν, αὐτὰρ ὄπισθεν
- ἴχνια τύπτε πόδεσσι πάρος κόνιν ἀμφιχυθῆναι·
- κὰδ δʼ ἄρα οἱ κεφαλῆς χέʼ ἀϋτμένα δῖος Ὀδυσσεὺς
- αἰεὶ ῥίμφα θέων· ἴαχον δʼ ἐπὶ πάντες Ἀχαιοὶ
- νίκης ἱεμένῳ, μάλα δὲ σπεύδοντι κέλευον.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ πύματον τέλεον δρόμον, αὐτίκʼ Ὀδυσσεὺς
- εὔχετʼ Ἀθηναίῃ γλαυκώπιδι ὃν κατὰ θυμόν·
- κλῦθι θεά, ἀγαθή μοι ἐπίρροθος ἐλθὲ ποδοῖιν.
- ὣς ἔφατʼ εὐχόμενος· τοῦ δʼ ἔκλυε Παλλὰς Ἀθήνη,
- γυῖα δʼ ἔθηκεν ἐλαφρά, πόδας καὶ χεῖρας ὕπερθεν.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ τάχʼ ἔμελλον ἐπαΐξασθαι ἄεθλον,
- ἔνθʼ Αἴας μὲν ὄλισθε θέων, βλάψεν γὰρ Ἀθήνη,
- τῇ ῥα βοῶν κέχυτʼ ὄνθος ἀποκταμένων ἐριμύκων,
- οὓς ἐπὶ Πατρόκλῳ πέφνεν πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- ἐν δʼ ὄνθου βοέου πλῆτο στόμα τε ῥῖνάς τε·
- κρητῆρʼ αὖτʼ ἀνάειρε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς,
- ὡς ἦλθε φθάμενος· ὃ δὲ βοῦν ἕλε φαίδιμος Αἴας.
- στῆ δὲ κέρας μετὰ χερσὶν ἔχων βοὸς ἀγραύλοιο
- ὄνθον ἀποπτύων, μετὰ δʼ Ἀργείοισιν ἔειπεν·
- ὢ πόποι ἦ μʼ ἔβλαψε θεὰ πόδας, ἣ τὸ πάρος περ
- μήτηρ ὣς Ὀδυσῆϊ παρίσταται ἠδʼ ἐπαρήγει.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα πάντες ἐπʼ αὐτῷ ἡδὺ γέλασσαν.
- Ἀντίλοχος δʼ ἄρα δὴ λοισθήϊον ἔκφερʼ ἄεθλον
- μειδιόων, καὶ μῦθον ἐν Ἀργείοισιν ἔειπεν·
- εἰδόσιν ὔμμʼ ἐρέω πᾶσιν φίλοι, ὡς ἔτι καὶ νῦν
- ἀθάνατοι τιμῶσι παλαιοτέρους ἀνθρώπους.
- Αἴας μὲν γὰρ ἐμεῖʼ ὀλίγον προγενέστερός ἐστιν,
- οὗτος δὲ προτέρης γενεῆς προτέρων τʼ ἀνθρώπων·
- ὠμογέροντα δέ μίν φασʼ ἔμμεναι· ἀργαλέον δὲ
- ποσσὶν ἐριδήσασθαι Ἀχαιοῖς, εἰ μὴ Ἀχιλλεῖ.
- ὣς φάτο, κύδηνεν δὲ ποδώκεα Πηλεΐωνα.
- τὸν δʼ Ἀχιλεὺς μύθοισιν ἀμειβόμενος προσέειπεν·
- Ἀντίλοχʼ οὐ μέν τοι μέλεος εἰρήσεται αἶνος,
- ἀλλά τοι ἡμιτάλαντον ἐγὼ χρυσοῦ ἐπιθήσω.
- ὣς εἰπὼν ἐν χερσὶ τίθει, ὃ δʼ ἐδέξατο χαίρων.
- αὐτὰρ Πηλεΐδης κατὰ μὲν δολιχόσκιον ἔγχος
- θῆκʼ ἐς ἀγῶνα φέρων, κατὰ δʼ ἀσπίδα καὶ τρυφάλειαν
- τεύχεα Σαρπήδοντος, ἅ μιν Πάτροκλος ἀπηύρα.
- στῆ δʼ ὀρθὸς καὶ μῦθον ἐν Ἀργείοισιν ἔειπεν·
- ἄνδρε δύω περὶ τῶνδε κελεύομεν, ὥ περ ἀρίστω,
- τεύχεα ἑσσαμένω ταμεσίχροα χαλκὸν ἑλόντε
- ἀλλήλων προπάροιθεν ὁμίλου πειρηθῆναι.
- ὁππότερός κε φθῇσιν ὀρεξάμενος χρόα καλόν,
- ψαύσῃ δʼ ἐνδίνων διά τʼ ἔντεα καὶ μέλαν αἷμα,
- τῷ μὲν ἐγὼ δώσω τόδε φάσγανον ἀργυρόηλον
- καλὸν Θρηΐκιον, τὸ μὲν Ἀστεροπαῖον ἀπηύρων·
- τεύχεα δʼ ἀμφότεροι ξυνήϊα ταῦτα φερέσθων·
- καί σφιν δαῖτʼ ἀγαθὴν παραθήσομεν ἐν κλισίῃσιν.
- ὣς ἔφατʼ, ὦρτο δʼ ἔπειτα μέγας Τελαμώνιος Αἴας,
- ἂν δʼ ἄρα Τυδεΐδης ὦρτο, κρατερὸς Διομήδης.
- οἳ δʼ ἐπεὶ οὖν ἑκάτερθεν ὁμίλου θωρήχθησαν,
- ἐς μέσον ἀμφοτέρω συνίτην μεμαῶτε μάχεσθαι
- δεινὸν δερκομένω· θάμβος δʼ ἔχε πάντας Ἀχαιούς.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπʼ ἀλλήλοισιν ἰόντες,
- τρὶς μὲν ἐπήϊξαν, τρὶς δὲ σχεδὸν ὁρμήθησαν.
- ἔνθʼ Αἴας μὲν ἔπειτα κατʼ ἀσπίδα πάντοσʼ ἐΐσην
- νύξʼ, οὐδὲ χρόʼ ἵκανεν· ἔρυτο γὰρ ἔνδοθι θώρηξ·
- Τυδεΐδης δʼ ἄρʼ ἔπειτα ὑπὲρ σάκεος μεγάλοιο
- αἰὲν ἐπʼ αὐχένι κῦρε φαεινοῦ δουρὸς ἀκωκῇ.
- καὶ τότε δή ῥʼ Αἴαντι περιδείσαντες Ἀχαιοὶ
- παυσαμένους ἐκέλευσαν ἀέθλια ἶσʼ ἀνελέσθαι.
- αὐτὰρ Τυδεΐδῃ δῶκεν μέγα φάσγανον ἥρως
- σὺν κολεῷ τε φέρων καὶ ἐϋτμήτῳ τελαμῶνι.
- αὐτὰρ Πηλεΐδης θῆκεν σόλον αὐτοχόωνον
- ὃν πρὶν μὲν ῥίπτασκε μέγα σθένος Ἠετίωνος·
- ἀλλʼ ἤτοι τὸν ἔπεφνε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεύς,
- τὸν δʼ ἄγετʼ ἐν νήεσσι σὺν ἄλλοισι κτεάτεσσι.
- στῆ δʼ ὀρθὸς καὶ μῦθον ἐν Ἀργείοισιν ἔειπεν·
- ὄρνυσθʼ οἳ καὶ τούτου ἀέθλου πειρήσεσθε.
- εἴ οἱ καὶ μάλα πολλὸν ἀπόπροθι πίονες ἀγροί,
- ἕξει μιν καὶ πέντε περιπλομένους ἐνιαυτοὺς
- χρεώμενος· οὐ μὲν γάρ οἱ ἀτεμβόμενός γε σιδήρου
- ποιμὴν οὐδʼ ἀροτὴρ εἶσʼ ἐς πόλιν, ἀλλὰ παρέξει.
- ὣς ἔφατʼ, ὦρτο δʼ ἔπειτα μενεπτόλεμος Πολυποίτης,
- ἂν δὲ Λεοντῆος κρατερὸν μένος ἀντιθέοιο,
- ἂν δʼ Αἴας Τελαμωνιάδης καὶ δῖος Ἐπειός.
- ἑξείης δʼ ἵσταντο, σόλον δʼ ἕλε δῖος Ἐπειός,
- ἧκε δὲ δινήσας· γέλασαν δʼ ἐπὶ πάντες Ἀχαιοί.
- δεύτερος αὖτʼ ἀφέηκε Λεοντεὺς ὄζος Ἄρηος·
- τὸ τρίτον αὖτʼ ἔρριψε μέγας Τελαμώνιος Αἴας
- χειρὸς ἄπο στιβαρῆς, καὶ ὑπέρβαλε σήματα πάντων.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ σόλον εἷλε μενεπτόλεμος Πολυποίτης,
- ὅσσόν τίς τʼ ἔρριψε καλαύροπα βουκόλος ἀνήρ,
- ἣ δέ θʼ ἑλισσομένη πέτεται διὰ βοῦς ἀγελαίας,
- τόσσον παντὸς ἀγῶνος ὑπέρβαλε· τοὶ δὲ βόησαν.
- ἀνστάντες δʼ ἕταροι Πολυποίταο κρατεροῖο
- νῆας ἔπι γλαφυρὰς ἔφερον βασιλῆος ἄεθλον.
- αὐτὰρ ὃ τοξευτῇσι τίθει ἰόεντα σίδηρον,
- κὰδ δʼ ἐτίθει δέκα μὲν πελέκεας, δέκα δʼ ἡμιπέλεκκα,
- ἱστὸν δʼ ἔστησεν νηὸς κυανοπρῴροιο
- τηλοῦ ἐπὶ ψαμάθοις, ἐκ δὲ τρήρωνα πέλειαν
- λεπτῇ μηρίνθῳ δῆσεν ποδός, ἧς ἄρʼ ἀνώγει
- τοξεύειν· ὃς μέν κε βάλῃ τρήρωνα πέλειαν,
- πάντας ἀειράμενος πελέκεας οἶκον δὲ φερέσθω·
- ὃς δέ κε μηρίνθοιο τύχῃ ὄρνιθος ἁμαρτών,
- ἥσσων γὰρ δὴ κεῖνος, ὃ δʼ οἴσεται ἡμιπέλεκκα.
- ὣς ἔφατʼ, ὦρτο δʼ ἔπειτα βίη Τεύκροιο ἄνακτος,
- ἂν δʼ ἄρα Μηριόνης θεράπων ἐῢς Ἰδομενῆος.
- κλήρους δʼ ἐν κυνέῃ χαλκήρεϊ πάλλον ἑλόντες,
- Τεῦκρος δὲ πρῶτος κλήρῳ λάχεν· αὐτίκα δʼ ἰὸν
- ἧκεν ἐπικρατέως, οὐδʼ ἠπείλησεν ἄνακτι
- ἀρνῶν πρωτογόνων ῥέξειν κλειτὴν ἑκατόμβην.
- ὄρνιθος μὲν ἅμαρτε· μέγηρε γάρ οἱ τό γʼ Ἀπόλλων·
- αὐτὰρ ὃ μήρινθον βάλε πὰρ πόδα, τῇ δέδετʼ ὄρνις·
- ἀντικρὺ δʼ ἀπὸ μήρινθον τάμε πικρὸς ὀϊστός.
- ἣ μὲν ἔπειτʼ ἤϊξε πρὸς οὐρανόν, ἣ δὲ παρείθη
- μήρινθος ποτὶ γαῖαν· ἀτὰρ κελάδησαν Ἀχαιοί.
- σπερχόμενος δʼ ἄρα Μηριόνης ἐξείρυσε χειρὸς
- τόξον· ἀτὰρ δὴ ὀϊστὸν ἔχεν πάλαι, ὡς ἴθυνεν.
- αὐτίκα δʼ ἠπείλησεν ἑκηβόλῳ Ἀπόλλωνι
- ἀρνῶν πρωτογόνων ῥέξειν κλειτὴν ἑκατόμβην.
- ὕψι δʼ ὑπὸ νεφέων εἶδε τρήρωνα πέλειαν·
- τῇ ῥʼ ὅ γε δινεύουσαν ὑπὸ πτέρυγος βάλε μέσσην,
- ἀντικρὺ δὲ διῆλθε βέλος· τὸ μὲν ἂψ ἐπὶ γαίῃ
- πρόσθεν Μηριόναο πάγη ποδός· αὐτὰρ ἣ ὄρνις
- ἱστῷ ἐφεζομένη νηὸς κυανοπρῴροιο
- αὐχένʼ ἀπεκρέμασεν, σὺν δὲ πτερὰ πυκνὰ λίασθεν.
- ὠκὺς δʼ ἐκ μελέων θυμὸς πτάτο, τῆλε δʼ ἀπʼ αὐτοῦ
- κάππεσε· λαοὶ δʼ αὖ θηεῦντό τε θάμβησάν τε.
- ἂν δʼ ἄρα Μηριόνης πελέκεας δέκα πάντας ἄειρε,
- Τεῦκρος δʼ ἡμιπέλεκκα φέρεν κοίλας ἐπὶ νῆας.
- αὐτὰρ Πηλεΐδης κατὰ μὲν δολιχόσκιον ἔγχος,
- κὰδ δὲ λέβητʼ ἄπυρον βοὸς ἄξιον ἀνθεμόεντα
- θῆκʼ ἐς ἀγῶνα φέρων· καί ῥʼ ἥμονες ἄνδρες ἀνέσταν·
- ἂν μὲν ἄρʼ Ἀτρεΐδης εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων,
- ἂν δʼ ἄρα Μηριόνης, θεράπων ἐῢς Ἰδομενῆος.
- τοῖσι δὲ καὶ μετέειπε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεύς·
- Ἀτρεΐδη· ἴδμεν γὰρ ὅσον προβέβηκας ἁπάντων
- ἠδʼ ὅσσον δυνάμει τε καὶ ἥμασιν ἔπλευ ἄριστος·
- ἀλλὰ σὺ μὲν τόδʼ ἄεθλον ἔχων κοίλας ἐπὶ νῆας
- ἔρχευ, ἀτὰρ δόρυ Μηριόνῃ ἥρωϊ πόρωμεν,
- εἰ σύ γε σῷ θυμῷ ἐθέλοις· κέλομαι γὰρ ἔγωγε.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἀπίθησεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων·
- δῶκε δὲ Μηριόνῃ δόρυ χάλκεον· αὐτὰρ ὅ γʼ ἥρως
- Ταλθυβίῳ κήρυκι δίδου περικαλλὲς ἄεθλον.
- λῦτο δʼ ἀγών, λαοὶ δὲ θοὰς ἐπὶ νῆας ἕκαστοι
- ἐσκίδναντʼ ἰέναι. τοὶ μὲν δόρποιο μέδοντο
- ὕπνου τε γλυκεροῦ ταρπήμεναι· αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς