Iliad
Homer
Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.
- ὀχθήσας δʼ ἄρα εἶπε πρὸς ὃν μεγαλήτορα θυμόν·
- ὢ πόποι ἦ μέγα θαῦμα τόδʼ ὀφθαλμοῖσιν ὁρῶμαι·
- ἦ μάλα δὴ Τρῶες μεγαλήτορες οὕς περ ἔπεφνον
- αὖτις ἀναστήσονται ὑπὸ ζόφου ἠερόεντος,
- οἷον δὴ καὶ ὅδʼ ἦλθε φυγὼν ὕπο νηλεὲς ἦμαρ
- Λῆμνον ἐς ἠγαθέην πεπερημένος· οὐδέ μιν ἔσχε
- πόντος ἁλὸς πολιῆς, ὃ πολέας ἀέκοντας ἐρύκει.
- ἀλλʼ ἄγε δὴ καὶ δουρὸς ἀκωκῆς ἡμετέροιο
- γεύσεται, ὄφρα ἴδωμαι ἐνὶ φρεσὶν ἠδὲ δαείω
- ἢ ἄρʼ ὁμῶς καὶ κεῖθεν ἐλεύσεται, ἦ μιν ἐρύξει
- γῆ φυσίζοος, ἥ τε κατὰ κρατερόν περ ἐρύκει.
- ὣς ὅρμαινε μένων· ὃ δέ οἱ σχεδὸν ἦλθε τεθηπὼς
- γούνων ἅψασθαι μεμαώς, περὶ δʼ ἤθελε θυμῷ
- ἐκφυγέειν θάνατόν τε κακὸν καὶ κῆρα μέλαιναν.
- ἤτοι ὃ μὲν δόρυ μακρὸν ἀνέσχετο δῖος Ἀχιλλεὺς
- οὐτάμεναι μεμαώς, ὃ δʼ ὑπέδραμε καὶ λάβε γούνων
- κύψας· ἐγχείη δʼ ἄρʼ ὑπὲρ νώτου ἐνὶ γαίῃ
- ἔστη ἱεμένη χροὸς ἄμεναι ἀνδρομέοιο.
- αὐτὰρ ὃ τῇ ἑτέρῃ μὲν ἑλὼν ἐλλίσσετο γούνων,
- τῇ δʼ ἑτέρῃ ἔχεν ἔγχος ἀκαχμένον οὐδὲ μεθίει·
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- γουνοῦμαι σʼ Ἀχιλεῦ· σὺ δέ μʼ αἴδεο καί μʼ ἐλέησον·
- ἀντί τοί εἰμʼ ἱκέταο διοτρεφὲς αἰδοίοιο·
- πὰρ γὰρ σοὶ πρώτῳ πασάμην Δημήτερος ἀκτὴν
- ἤματι τῷ ὅτε μʼ εἷλες ἐϋκτιμένῃ ἐν ἀλωῇ,
- καί μʼ ἐπέρασσας ἄνευθεν ἄγων πατρός τε φίλων τε
- Λῆμνον ἐς ἠγαθέην, ἑκατόμβοιον δέ τοι ἦλφον.
- νῦν δὲ λύμην τρὶς τόσσα πορών· ἠὼς δέ μοί ἐστιν
- ἥδε δυωδεκάτη, ὅτʼ ἐς Ἴλιον εἰλήλουθα
- πολλὰ παθών· νῦν αὖ με τεῇς ἐν χερσὶν ἔθηκε
- μοῖρʼ ὀλοή· μέλλω που ἀπεχθέσθαι Διὶ πατρί,
- ὅς με σοὶ αὖτις δῶκε· μινυνθάδιον δέ με μήτηρ
- γείνατο Λαοθόη θυγάτηρ Ἄλταο γέροντος
- Ἄλτεω, ὃς Λελέγεσσι φιλοπτολέμοισιν ἀνάσσει
- Πήδασον αἰπήεσσαν ἔχων ἐπὶ Σατνιόεντι.
- τοῦ δʼ ἔχε θυγατέρα Πρίαμος, πολλὰς δὲ καὶ ἄλλας·
- τῆς δὲ δύω γενόμεσθα, σὺ δʼ ἄμφω δειροτομήσεις,
- ἤτοι τὸν πρώτοισι μετὰ πρυλέεσσι δάμασσας
- ἀντίθεον Πολύδωρον, ἐπεὶ βάλες ὀξέϊ δουρί·
- νῦν δὲ δὴ ἐνθάδʼ ἐμοὶ κακὸν ἔσσεται· οὐ γὰρ ὀΐω
- σὰς χεῖρας φεύξεσθαι, ἐπεί ῥʼ ἐπέλασσέ γε δαίμων.
- ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δʼ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσι·
- μή με κτεῖνʼ, ἐπεὶ οὐχ ὁμογάστριος Ἕκτορός εἰμι,
- ὅς τοι ἑταῖρον ἔπεφνεν ἐνηέα τε κρατερόν τε.
- ὣς ἄρα μιν Πριάμοιο προσηύδα φαίδιμος υἱὸς
- λισσόμενος ἐπέεσσιν, ἀμείλικτον δʼ ὄπʼ ἄκουσε·
- νήπιε μή μοι ἄποινα πιφαύσκεο μηδʼ ἀγόρευε·
- πρὶν μὲν γὰρ Πάτροκλον ἐπισπεῖν αἴσιμον ἦμαρ
- τόφρά τί μοι πεφιδέσθαι ἐνὶ φρεσὶ φίλτερον ἦεν
- Τρώων, καὶ πολλοὺς ζωοὺς ἕλον ἠδʼ ἐπέρασσα·
- νῦν δʼ οὐκ ἔσθʼ ὅς τις θάνατον φύγῃ ὅν κε θεός γε
- Ἰλίου προπάροιθεν ἐμῇς ἐν χερσὶ βάλῃσι
- καὶ πάντων Τρώων, περὶ δʼ αὖ Πριάμοιό γε παίδων.
- ἀλλὰ φίλος θάνε καὶ σύ· τί ἦ ὀλοφύρεαι οὕτως;
- κάτθανε καὶ Πάτροκλος, ὅ περ σέο πολλὸν ἀμείνων.
- οὐχ ὁράᾳς οἷος καὶ ἐγὼ καλός τε μέγας τε;
- πατρὸς δʼ εἴμʼ ἀγαθοῖο, θεὰ δέ με γείνατο μήτηρ·
- ἀλλʼ ἔπι τοι καὶ ἐμοὶ θάνατος καὶ μοῖρα κραταιή·
- ἔσσεται ἢ ἠὼς ἢ δείλη ἢ μέσον ἦμαρ
- ὁππότε τις καὶ ἐμεῖο Ἄρῃ ἐκ θυμὸν ἕληται
- ἢ ὅ γε δουρὶ βαλὼν ἢ ἀπὸ νευρῆφιν ὀϊστῷ.
- ὣς φάτο, τοῦ δʼ αὐτοῦ λύτο γούνατα καὶ φίλον ἦτορ·
- ἔγχος μέν ῥʼ ἀφέηκεν, ὃ δʼ ἕζετο χεῖρε πετάσσας
- ἀμφοτέρας· Ἀχιλεὺς δὲ ἐρυσσάμενος ξίφος ὀξὺ
- τύψε κατὰ κληῗδα παρʼ αὐχένα, πᾶν δέ οἱ εἴσω
- δῦ ξίφος ἄμφηκες· ὃ δʼ ἄρα πρηνὴς ἐπὶ γαίῃ
- κεῖτο ταθείς, ἐκ δʼ αἷμα μέλαν ῥέε, δεῦε δὲ γαῖαν.
- τὸν δʼ Ἀχιλεὺς ποταμὸν δὲ λαβὼν ποδὸς ἧκε φέρεσθαι,
- καί οἱ ἐπευχόμενος ἔπεα πτερόεντʼ ἀγόρευεν·
- ἐνταυθοῖ νῦν κεῖσο μετʼ ἰχθύσιν, οἵ σʼ ὠτειλὴν
- αἷμʼ ἀπολιχμήσονται ἀκηδέες· οὐδέ σε μήτηρ
- ἐνθεμένη λεχέεσσι γοήσεται, ἀλλὰ Σκάμανδρος
- οἴσει δινήεις εἴσω ἁλὸς εὐρέα κόλπον·
- θρῴσκων τις κατὰ κῦμα μέλαιναν φρῖχʼ ὑπαΐξει
- ἰχθύς, ὅς κε φάγῃσι Λυκάονος ἀργέτα δημόν.
- φθείρεσθʼ εἰς ὅ κεν ἄστυ κιχείομεν Ἰλίου ἱρῆς
- ὑμεῖς μὲν φεύγοντες, ἐγὼ δʼ ὄπιθεν κεραΐζων.
- οὐδʼ ὑμῖν ποταμός περ ἐΰρροος ἀργυροδίνης
- ἀρκέσει, ᾧ δὴ δηθὰ πολέας ἱερεύετε ταύρους,
- ζωοὺς δʼ ἐν δίνῃσι καθίετε μώνυχας ἵππους.
- ἀλλὰ καὶ ὧς ὀλέεσθε κακὸν μόρον, εἰς ὅ κε πάντες
- τίσετε Πατρόκλοιο φόνον καὶ λοιγὸν Ἀχαιῶν,
- οὓς ἐπὶ νηυσὶ θοῇσιν ἐπέφνετε νόσφιν ἐμεῖο.
- ὣς ἄρʼ ἔφη, ποταμὸς δὲ χολώσατο κηρόθι μᾶλλον,
- ὅρμηνεν δʼ ἀνὰ θυμὸν ὅπως παύσειε πόνοιο
- δῖον Ἀχιλλῆα, Τρώεσσι δὲ λοιγὸν ἀλάλκοι.
- τόφρα δὲ Πηλέος υἱὸς ἔχων δολιχόσκιον ἔγχος
- Ἀστεροπαίῳ ἐπᾶλτο κατακτάμεναι μενεαίνων
- υἱέϊ Πηλεγόνος· τὸν δʼ Ἀξιὸς εὐρυρέεθρος
- γείνατο καὶ Περίβοια Ἀκεσσαμενοῖο θυγατρῶν
- πρεσβυτάτη· τῇ γάρ ῥα μίγη ποταμὸς βαθυδίνης.
- τῷ ῥʼ Ἀχιλεὺς ἐπόρουσεν, ὃ δʼ ἀντίος ἐκ ποταμοῖο
- ἔστη ἔχων δύο δοῦρε· μένος δέ οἱ ἐν φρεσὶ θῆκε
- Ξάνθος, ἐπεὶ κεχόλωτο δαϊκταμένων αἰζηῶν,
- τοὺς Ἀχιλεὺς ἐδάϊζε κατὰ ῥόον οὐδʼ ἐλέαιρεν.
- οἳ δʼ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπʼ ἀλλήλοισιν ἰόντες,
- τὸν πρότερος προσέειπε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεύς·
- τίς πόθεν εἰς ἀνδρῶν ὅ μευ ἔτλης ἀντίος ἐλθεῖν;
- δυστήνων δέ τε παῖδες ἐμῷ μένει ἀντιόωσι.
- τὸν δʼ αὖ Πηλεγόνος προσεφώνεε φαίδιμος υἱός·
- Πηλεΐδη μεγάθυμε τί ἦ γενεὴν ἐρεείνεις;
- εἴμʼ ἐκ Παιονίης ἐριβώλου τηλόθʼ ἐούσης
- Παίονας ἄνδρας ἄγων δολιχεγχέας· ἥδε δέ μοι νῦν
- ἠὼς ἑνδεκάτη ὅτε Ἴλιον εἰλήλουθα.
- αὐτὰρ ἐμοὶ γενεὴ ἐξ Ἀξιοῦ εὐρὺ ῥέοντος
- Ἀξιοῦ, ὃς κάλλιστον ὕδωρ ἐπὶ γαῖαν ἵησιν,
- ὃς τέκε Πηλεγόνα κλυτὸν ἔγχεϊ· τὸν δʼ ἐμέ φασι
- γείνασθαι· νῦν αὖτε μαχώμεθα φαίδιμʼ Ἀχιλλεῦ.
- ὣς φάτʼ ἀπειλήσας, ὃ δʼ ἀνέσχετο δῖος Ἀχιλλεὺς
- Πηλιάδα μελίην· ὃ δʼ ἁμαρτῇ δούρασιν ἀμφὶς
- ἥρως Ἀστεροπαῖος, ἐπεὶ περιδέξιος ἦεν.
- καί ῥʼ ἑτέρῳ μὲν δουρὶ σάκος βάλεν, οὐδὲ διὰ πρὸ
- ῥῆξε σάκος· χρυσὸς γὰρ ἐρύκακε δῶρα θεοῖο·
- τῷ δʼ ἑτέρῳ μιν πῆχυν ἐπιγράβδην βάλε χειρὸς
- δεξιτερῆς, σύτο δʼ αἷμα κελαινεφές· ἣ δʼ ὑπὲρ αὐτοῦ
- γαίῃ ἐνεστήρικτο λιλαιομένη χροὸς ἆσαι.
- δεύτερος αὖτʼ Ἀχιλεὺς μελίην ἰθυπτίωνα
- Ἀστεροπαίῳ ἐφῆκε κατακτάμεναι μενεαίνων.
- καὶ τοῦ μέν ῥʼ ἀφάμαρτεν, ὃ δʼ ὑψηλὴν βάλεν ὄχθην,
- μεσσοπαγὲς δʼ ἄρʼ ἔθηκε κατʼ ὄχθης μείλινον ἔγχος.
- Πηλεΐδης δʼ ἄορ ὀξὺ ἐρυσσάμενος παρὰ μηροῦ
- ἆλτʼ ἐπί οἱ μεμαώς· ὃ δʼ ἄρα μελίην Ἀχιλῆος
- οὐ δύνατʼ ἐκ κρημνοῖο ἐρύσσαι χειρὶ παχείῃ.
- τρὶς μέν μιν πελέμιξεν ἐρύσσασθαι μενεαίνων,
- τρὶς δὲ μεθῆκε βίης· τὸ δὲ τέτρατον ἤθελε θυμῷ
- ἆξαι ἐπιγνάμψας δόρυ μείλινον Αἰακίδαο,
- ἀλλὰ πρὶν Ἀχιλεὺς σχεδὸν ἄορι θυμὸν ἀπηύρα.
- γαστέρα γάρ μιν τύψε παρʼ ὀμφαλόν, ἐκ δʼ ἄρα πᾶσαι
- χύντο χαμαὶ χολάδες· τὸν δὲ σκότος ὄσσε κάλυψεν
- ἀσθμαίνοντʼ· Ἀχιλεὺς δʼ ἄρʼ ἐνὶ στήθεσσιν ὀρούσας
- τεύχεά τʼ ἐξενάριξε καὶ εὐχόμενος ἔπος ηὔδα·
- κεῖσʼ οὕτως· χαλεπόν τοι ἐρισθενέος Κρονίωνος
- παισὶν ἐριζέμεναι ποταμοῖό περ ἐκγεγαῶτι.
- φῆσθα σὺ μὲν ποταμοῦ γένος ἔμμεναι εὐρὺ ῥέοντος,
- αὐτὰρ ἐγὼ γενεὴν μεγάλου Διὸς εὔχομαι εἶναι.
- τίκτέ μʼ ἀνὴρ πολλοῖσιν ἀνάσσων Μυρμιδόνεσσι
- Πηλεὺς Αἰακίδης· ὃ δʼ ἄρʼ Αἰακὸς ἐκ Διὸς ἦεν.
- τὼ κρείσσων μὲν Ζεὺς ποταμῶν ἁλιμυρηέντων,
- κρείσσων αὖτε Διὸς γενεὴ ποταμοῖο τέτυκται.
- καὶ γὰρ σοὶ ποταμός γε πάρα μέγας, εἰ δύναταί τι
- χραισμεῖν· ἀλλʼ οὐκ ἔστι Διὶ Κρονίωνι μάχεσθαι,
- τῷ οὐδὲ κρείων Ἀχελώϊος ἰσοφαρίζει,
- οὐδὲ βαθυρρείταο μέγα σθένος Ὠκεανοῖο,
- ἐξ οὗ περ πάντες ποταμοὶ καὶ πᾶσα θάλασσα
- καὶ πᾶσαι κρῆναι καὶ φρείατα μακρὰ νάουσιν·
- ἀλλὰ καὶ ὃς δείδοικε Διὸς μεγάλοιο κεραυνὸν
- δεινήν τε βροντήν, ὅτʼ ἀπʼ οὐρανόθεν σμαραγήσῃ.
- ἦ ῥα, καὶ ἐκ κρημνοῖο ἐρύσσατο χάλκεον ἔγχος,
- τὸν δὲ κατʼ αὐτόθι λεῖπεν, ἐπεὶ φίλον ἦτορ ἀπηύρα,
- κείμενον ἐν ψαμάθοισι, δίαινε δέ μιν μέλαν ὕδωρ.
- τὸν μὲν ἄρʼ ἐγχέλυές τε καὶ ἰχθύες ἀμφεπένοντο
- δημὸν ἐρεπτόμενοι ἐπινεφρίδιον κείροντες·
- αὐτὰρ ὃ βῆ ῥʼ ἰέναι μετὰ Παίονας ἱπποκορυστάς,
- οἵ ῥʼ ἔτι πὰρ ποταμὸν πεφοβήατο δινήεντα,
- ὡς εἶδον τὸν ἄριστον ἐνὶ κρατερῇ ὑσμίνῃ
- χέρσʼ ὕπο Πηλεΐδαο καὶ ἄορι ἶφι δαμέντα.
- ἔνθʼ ἕλε Θερσίλοχόν τε Μύδωνά τε Ἀστύπυλόν τε
- Μνῆσόν τε Θρασίον τε καὶ Αἴνιον ἠδʼ Ὀφελέστην·
- καί νύ κʼ ἔτι πλέονας κτάνε Παίονας ὠκὺς Ἀχιλλεύς,
- εἰ μὴ χωσάμενος προσέφη ποταμὸς βαθυδίνης
- ἀνέρι εἰσάμενος, βαθέης δʼ ἐκ φθέγξατο δίνης·
- ὦ Ἀχιλεῦ, περὶ μὲν κρατέεις, περὶ δʼ αἴσυλα ῥέζεις
- ἀνδρῶν· αἰεὶ γάρ τοι ἀμύνουσιν θεοὶ αὐτοί.
- εἴ τοι Τρῶας ἔδωκε Κρόνου παῖς πάντας ὀλέσσαι,
- ἐξ ἐμέθεν γʼ ἐλάσας πεδίον κάτα μέρμερα ῥέζε·
- πλήθει γὰρ δή μοι νεκύων ἐρατεινὰ ῥέεθρα,
- οὐδέ τί πῃ δύναμαι προχέειν ῥόον εἰς ἅλα δῖαν
- στεινόμενος νεκύεσσι, σὺ δὲ κτείνεις ἀϊδήλως.
- ἀλλʼ ἄγε δὴ καὶ ἔασον· ἄγη μʼ ἔχει ὄρχαμε λαῶν.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- ἔσται ταῦτα Σκάμανδρε διοτρεφές, ὡς σὺ κελεύεις.
- Τρῶας δʼ οὐ πρὶν λήξω ὑπερφιάλους ἐναρίζων,
- πρὶν ἔλσαι κατὰ ἄστυ καὶ Ἕκτορι πειρηθῆναι
- ἀντιβίην, ἤ κέν με δαμάσσεται, ἦ κεν ἐγὼ τόν.
- ὣς εἰπὼν Τρώεσσιν ἐπέσσυτο δαίμονι ἶσος·
- καὶ τότʼ Ἀπόλλωνα προσέφη ποταμὸς βαθυδίνης·
- ὢ πόποι ἀργυρότοξε Διὸς τέκος οὐ σύ γε βουλὰς
- εἰρύσαο Κρονίωνος, ὅ τοι μάλα πόλλʼ ἐπέτελλε
- Τρωσὶ παρεστάμεναι καὶ ἀμύνειν, εἰς ὅ κεν ἔλθῃ
- δείελος ὀψὲ δύων, σκιάσῃ δʼ ἐρίβωλον ἄρουραν.
- ἦ, καὶ Ἀχιλλεὺς μὲν δουρικλυτὸς ἔνθορε μέσσῳ
- κρημνοῦ ἀπαΐξας· ὃ δʼ ἐπέσσυτο οἴδματι θύων,
- πάντα δʼ ὄρινε ῥέεθρα κυκώμενος, ὦσε δὲ νεκροὺς
- πολλούς, οἵ ῥα κατʼ αὐτὸν ἅλις ἔσαν, οὓς κτάνʼ Ἀχιλλεύς
- τοὺς ἔκβαλλε θύραζε μεμυκὼς ἠΰτε ταῦρος
- χέρσον δέ· ζωοὺς δὲ σάω κατὰ καλὰ ῥέεθρα,
- κρύπτων ἐν δίνῃσι βαθείῃσιν μεγάλῃσι.
- δεινὸν δʼ ἀμφʼ Ἀχιλῆα κυκώμενον ἵστατο κῦμα,
- ὤθει δʼ ἐν σάκεϊ πίπτων ῥόος· οὐδὲ πόδεσσιν
- εἶχε στηρίξασθαι· ὃ δὲ πτελέην ἕλε χερσὶν
- εὐφυέα μεγάλην· ἣ δʼ ἐκ ῥιζῶν ἐριποῦσα
- κρημνὸν ἅπαντα διῶσεν, ἐπέσχε δὲ καλὰ ῥέεθρα
- ὄζοισιν πυκινοῖσι, γεφύρωσεν δέ μιν αὐτὸν
- εἴσω πᾶσʼ ἐριποῦσʼ· ὃ δʼ ἄρʼ ἐκ δίνης ἀνορούσας
- ἤϊξεν πεδίοιο ποσὶ κραιπνοῖσι πέτεσθαι
- δείσας· οὐδέ τʼ ἔληγε θεὸς μέγας, ὦρτο δʼ ἐπʼ αὐτῷ
- ἀκροκελαινιόων, ἵνα μιν παύσειε πόνοιο
- δῖον Ἀχιλλῆα, Τρώεσσι δὲ λοιγὸν ἀλάλκοι.
- Πηλεΐδης δʼ ἀπόρουσεν ὅσον τʼ ἐπὶ δουρὸς ἐρωή,
- αἰετοῦ οἴματʼ ἔχων μέλανος τοῦ θηρητῆρος,
- ὅς θʼ ἅμα κάρτιστός τε καὶ ὤκιστος πετεηνῶν·
- τῷ ἐϊκὼς ἤϊξεν, ἐπὶ στήθεσσι δὲ χαλκὸς
- σμερδαλέον κονάβιζεν· ὕπαιθα δὲ τοῖο λιασθεὶς
- φεῦγʼ, ὃ δʼ ὄπισθε ῥέων ἕπετο μεγάλῳ ὀρυμαγδῷ.
- ὡς δʼ ὅτʼ ἀνὴρ ὀχετηγὸς ἀπὸ κρήνης μελανύδρου
- ἂμ φυτὰ καὶ κήπους ὕδατι ῥόον ἡγεμονεύῃ
- χερσὶ μάκελλαν ἔχων, ἀμάρης ἐξ ἔχματα βάλλων·
- τοῦ μέν τε προρέοντος ὑπὸ ψηφῖδες ἅπασαι
- ὀχλεῦνται· τὸ δέ τʼ ὦκα κατειβόμενον κελαρύζει
- χώρῳ ἔνι προαλεῖ, φθάνει δέ τε καὶ τὸν ἄγοντα·
- ὣς αἰεὶ Ἀχιλῆα κιχήσατο κῦμα ῥόοιο
- καὶ λαιψηρὸν ἐόντα· θεοὶ δέ τε φέρτεροι ἀνδρῶν.
- ὁσσάκι δʼ ὁρμήσειε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεὺς
- στῆναι ἐναντίβιον καὶ γνώμεναι εἴ μιν ἅπαντες
- ἀθάνατοι φοβέουσι, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσι,
- τοσσάκι μιν μέγα κῦμα διιπετέος ποταμοῖο
- πλάζʼ ὤμους καθύπερθεν· ὃ δʼ ὑψόσε ποσσὶν ἐπήδα
- θυμῷ ἀνιάζων· ποταμὸς δʼ ὑπὸ γούνατʼ ἐδάμνα
- λάβρος ὕπαιθα ῥέων, κονίην δʼ ὑπέρεπτε ποδοῖιν.
- Πηλεΐδης δʼ ᾤμωξεν ἰδὼν εἰς οὐρανὸν εὐρύν·
- Ζεῦ πάτερ ὡς οὔ τίς με θεῶν ἐλεεινὸν ὑπέστη
- ἐκ ποταμοῖο σαῶσαι· ἔπειτα δὲ καί τι πάθοιμι.
- ἄλλος δʼ οὔ τις μοι τόσον αἴτιος Οὐρανιώνων,
- ἀλλὰ φίλη μήτηρ, ἥ με ψεύδεσσιν ἔθελγεν·
- ἥ μʼ ἔφατο Τρώων ὑπὸ τείχεϊ θωρηκτάων
- λαιψηροῖς ὀλέεσθαι Ἀπόλλωνος βελέεσσιν.
- ὥς μʼ ὄφελʼ Ἕκτωρ κτεῖναι ὃς ἐνθάδε γʼ ἔτραφʼ ἄριστος·
- τώ κʼ ἀγαθὸς μὲν ἔπεφνʼ, ἀγαθὸν δέ κεν ἐξενάριξε·
- νῦν δέ με λευγαλέῳ θανάτῳ εἵμαρτο ἁλῶναι
- ἐρχθέντʼ ἐν μεγάλῳ ποταμῷ ὡς παῖδα συφορβόν,
- ὅν ῥά τʼ ἔναυλος ἀποέρσῃ χειμῶνι περῶντα.
- ὣς φάτο, τῷ δὲ μάλʼ ὦκα Ποσειδάων καὶ Ἀθήνη
- στήτην ἐγγὺς ἰόντε, δέμας δʼ ἄνδρεσσιν ἐΐκτην,
- χειρὶ δὲ χεῖρα λαβόντες ἐπιστώσαντʼ ἐπέεσσι.
- τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε Ποσειδάων ἐνοσίχθων·
- Πηλεΐδη μήτʼ ἄρ τι λίην τρέε μήτέ τι τάρβει·
- τοίω γάρ τοι νῶϊ θεῶν ἐπιταρρόθω εἰμὲν
- Ζηνὸς ἐπαινήσαντος ἐγὼ καὶ Παλλὰς Ἀθήνη·
- ὡς οὔ τοι ποταμῷ γε δαμήμεναι αἴσιμόν ἐστιν,
- ἀλλʼ ὅδε μὲν τάχα λωφήσει, σὺ δὲ εἴσεαι αὐτός·
- αὐτάρ τοι πυκινῶς ὑποθησόμεθʼ αἴ κε πίθηαι·
- μὴ πρὶν παύειν χεῖρας ὁμοιΐου πολέμοιο
- πρὶν κατὰ Ἰλιόφι κλυτὰ τείχεα λαὸν ἐέλσαι
- Τρωϊκόν, ὅς κε φύγῃσι· σὺ δʼ Ἕκτορι θυμὸν ἀπούρας
- ἂψ ἐπὶ νῆας ἴμεν· δίδομεν δέ τοι εὖχος ἀρέσθαι.
- τὼ μὲν ἄρʼ ὣς εἰπόντε μετʼ ἀθανάτους ἀπεβήτην·
- αὐτὰρ ὃ βῆ, μέγα γάρ ῥα θεῶν ὄτρυνεν ἐφετμή,
- ἐς πεδίον· τὸ δὲ πᾶν πλῆθʼ ὕδατος ἐκχυμένοιο,
- πολλὰ δὲ τεύχεα καλὰ δαὶ κταμένων αἰζηῶν
- πλῶον καὶ νέκυες· τοῦ δʼ ὑψόσε γούνατʼ ἐπήδα
- πρὸς ῥόον ἀΐσσοντος ἀνʼ ἰθύν, οὐδέ μιν ἴσχεν
- εὐρὺ ῥέων ποταμός· μέγα γὰρ σθένος ἔμβαλʼ Ἀθήνη.
- οὐδὲ Σκάμανδρος ἔληγε τὸ ὃν μένος, ἀλλʼ ἔτι μᾶλλον
- χώετο Πηλεΐωνι, κόρυσσε δὲ κῦμα ῥόοιο
- ὑψόσʼ ἀειρόμενος, Σιμόεντι δὲ κέκλετʼ ἀΰσας·
- φίλε κασίγνητε σθένος ἀνέρος ἀμφότεροί περ
- σχῶμεν, ἐπεὶ τάχα ἄστυ μέγα Πριάμοιο ἄνακτος
- ἐκπέρσει, Τρῶες δὲ κατὰ μόθον οὐ μενέουσιν.
- ἀλλʼ ἐπάμυνε τάχιστα, καὶ ἐμπίπληθι ῥέεθρα
- ὕδατος ἐκ πηγέων, πάντας δʼ ὀρόθυνον ἐναύλους,
- ἵστη δὲ μέγα κῦμα, πολὺν δʼ ὀρυμαγδὸν ὄρινε
- φιτρῶν καὶ λάων, ἵνα παύσομεν ἄγριον ἄνδρα
- ὃς δὴ νῦν κρατέει, μέμονεν δʼ ὅ γε ἶσα θεοῖσι.
- φημὶ γὰρ οὔτε βίην χραισμησέμεν οὔτέ τι εἶδος
- οὔτε τὰ τεύχεα καλά, τά που μάλα νειόθι λίμνης
- κείσεθʼ ὑπʼ ἰλύος κεκαλυμμένα· κὰδ δέ μιν αὐτὸν
- εἰλύσω ψαμάθοισιν ἅλις χέραδος περιχεύας
- μυρίον, οὐδέ οἱ ὀστέʼ ἐπιστήσονται Ἀχαιοὶ
- ἀλλέξαι· τόσσην οἱ ἄσιν καθύπερθε καλύψω.
- αὐτοῦ οἱ καὶ σῆμα τετεύξεται, οὐδέ τί μιν χρεὼ
- ἔσται τυμβοχόης, ὅτε μιν θάπτωσιν Ἀχαιοί.
- ἦ, καὶ ἐπῶρτʼ Ἀχιλῆϊ κυκώμενος ὑψόσε θύων
- μορμύρων ἀφρῷ τε καὶ αἵματι καὶ νεκύεσσι.
- πορφύρεον δʼ ἄρα κῦμα διιπετέος ποταμοῖο
- ἵστατʼ ἀειρόμενον, κατὰ δʼ ᾕρεε Πηλεΐωνα·
- Ἥρη δὲ μέγʼ ἄϋσε περιδείσασʼ Ἀχιλῆϊ
- μή μιν ἀποέρσειε μέγας ποταμὸς βαθυδίνης,
- αὐτίκα δʼ Ἥφαιστον προσεφώνεεν ὃν φίλον υἱόν·
- ὄρσεο κυλλοπόδιον ἐμὸν τέκος· ἄντα σέθεν γὰρ
- Ξάνθον δινήεντα μάχῃ ἠΐσκομεν εἶναι·
- ἀλλʼ ἐπάμυνε τάχιστα, πιφαύσκεο δὲ φλόγα πολλήν.
- αὐτὰρ ἐγὼ Ζεφύροιο καὶ ἀργεστᾶο Νότοιο
- εἴσομαι ἐξ ἁλόθεν χαλεπὴν ὄρσουσα θύελλαν,
- ἥ κεν ἀπὸ Τρώων κεφαλὰς καὶ τεύχεα κήαι
- φλέγμα κακὸν φορέουσα· σὺ δὲ Ξάνθοιο παρʼ ὄχθας
- δένδρεα καῖʼ, ἐν δʼ αὐτὸν ἵει πυρί· μὴ δέ σε πάμπαν
- μειλιχίοις ἐπέεσσιν ἀποτρεπέτω καὶ ἀρειῇ·
- μὴ δὲ πρὶν ἀπόπαυε τεὸν μένος, ἀλλʼ ὁπότʼ ἂν δὴ
- φθέγξομʼ ἐγὼν ἰάχουσα, τότε σχεῖν ἀκάματον πῦρ.
- ὣς ἔφαθʼ, Ἥφαιστος δὲ τιτύσκετο θεσπιδαὲς πῦρ.
- πρῶτα μὲν ἐν πεδίῳ πῦρ δαίετο, καῖε δὲ νεκροὺς
- πολλούς, οἵ ῥα κατʼ αὐτὸν ἅλις ἔσαν, οὓς κτάνʼ Ἀχιλλεύς·
- πᾶν δʼ ἐξηράνθη πεδίον, σχέτο δʼ ἀγλαὸν ὕδωρ.
- ὡς δʼ ὅτʼ ὀπωρινὸς Βορέης νεοαρδέʼ ἀλωὴν
- αἶψʼ ἀγξηράνῃ· χαίρει δέ μιν ὅς τις ἐθείρῃ·
- ὣς ἐξηράνθη πεδίον πᾶν, κὰδ δʼ ἄρα νεκροὺς
- κῆεν· ὃ δʼ ἐς ποταμὸν τρέψε φλόγα παμφανόωσαν.
- καίοντο πτελέαι τε καὶ ἰτέαι ἠδὲ μυρῖκαι,
- καίετο δὲ λωτός τε ἰδὲ θρύον ἠδὲ κύπειρον,
- τὰ περὶ καλὰ ῥέεθρα ἅλις ποταμοῖο πεφύκει·
- τείροντʼ ἐγχέλυές τε καὶ ἰχθύες οἳ κατὰ δίνας,
- οἳ κατὰ καλὰ ῥέεθρα κυβίστων ἔνθα καὶ ἔνθα
- πνοιῇ τειρόμενοι πολυμήτιος Ἡφαίστοιο.
- καίετο δʼ ἲς ποταμοῖο ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζεν·
- Ἥφαιστʼ, οὔ τις σοί γε θεῶν δύνατʼ ἀντιφερίζειν,
- οὐδʼ ἂν ἐγὼ σοί γʼ ὧδε πυρὶ φλεγέθοντι μαχοίμην.
- λῆγʼ ἔριδος, Τρῶας δὲ καὶ αὐτίκα δῖος Ἀχιλλεὺς
- ἄστεος ἐξελάσειε· τί μοι ἔριδος καὶ ἀρωγῆς;
- φῆ πυρὶ καιόμενος, ἀνὰ δʼ ἔφλυε καλὰ ῥέεθρα.
- ὡς δὲ λέβης ζεῖ ἔνδον ἐπειγόμενος πυρὶ πολλῷ
- κνίσην μελδόμενος ἁπαλοτρεφέος σιάλοιο
- πάντοθεν ἀμβολάδην, ὑπὸ δὲ ξύλα κάγκανα κεῖται,
- ὣς τοῦ καλὰ ῥέεθρα πυρὶ φλέγετο, ζέε δʼ ὕδωρ·
- οὐδʼ ἔθελε προρέειν, ἀλλʼ ἴσχετο· τεῖρε δʼ ἀϋτμὴ
- Ἡφαίστοιο βίηφι πολύφρονος. αὐτὰρ ὅ γʼ Ἥρην
- πολλὰ λισσόμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- Ἥρη τίπτε σὸς υἱὸς ἐμὸν ῥόον ἔχραε κήδειν
- ἐξ ἄλλων; οὐ μέν τοι ἐγὼ τόσον αἴτιός εἰμι
- ὅσσον οἱ ἄλλοι πάντες, ὅσοι Τρώεσσιν ἀρωγοί.
- ἀλλʼ ἤτοι μὲν ἐγὼν ἀποπαύσομαι εἰ σὺ κελεύεις,
- παυέσθω δὲ καὶ οὗτος· ἐγὼ δʼ ἐπὶ καὶ τόδʼ ὀμοῦμαι,
- μή ποτʼ ἐπὶ Τρώεσσιν ἀλεξήσειν κακὸν ἦμαρ,
- μὴ δʼ ὁπότʼ ἂν Τροίη μαλερῷ πυρὶ πᾶσα δάηται
- καιομένη, καίωσι δʼ ἀρήϊοι υἷες Ἀχαιῶν.
- αὐτὰρ ἐπεὶ τό γʼ ἄκουσε θεὰ λευκώλενος Ἥρη,
- αὐτίκʼ ἄρʼ Ἥφαιστον προσεφώνεεν ὃν φίλον υἱόν·
- Ἥφαιστε σχέο τέκνον ἀγακλεές· οὐ γὰρ ἔοικεν
- ἀθάνατον θεὸν ὧδε βροτῶν ἕνεκα στυφελίζειν.
- ὣς ἔφαθʼ, Ἥφαιστος δὲ κατέσβεσε θεσπιδαὲς πῦρ,
- ἄψορρον δʼ ἄρα κῦμα κατέσσυτο καλὰ ῥέεθρα.
- αὐτὰρ ἐπεὶ Ξάνθοιο δάμη μένος, οἳ μὲν ἔπειτα
- παυσάσθην, Ἥρη γὰρ ἐρύκακε χωομένη περ·
- ἐν δʼ ἄλλοισι θεοῖσιν ἔρις πέσε βεβριθυῖα
- ἀργαλέη, δίχα δέ σφιν ἐνὶ φρεσὶ θυμὸς ἄητο·
- σὺν δʼ ἔπεσον μεγάλῳ πατάγῳ, βράχε δʼ εὐρεῖα χθών,
- ἀμφὶ δὲ σάλπιγξεν μέγας οὐρανός. ἄϊε δὲ Ζεὺς
- ἥμενος Οὐλύμπῳ· ἐγέλασσε δέ οἱ φίλον ἦτορ
- γηθοσύνῃ, ὅθʼ ὁρᾶτο θεοὺς ἔριδι ξυνιόντας.
- ἔνθʼ οἵ γʼ οὐκέτι δηρὸν ἀφέστασαν· ἦρχε γὰρ Ἄρης
- ῥινοτόρος, καὶ πρῶτος Ἀθηναίῃ ἐπόρουσε
- χάλκεον ἔγχος ἔχων, καὶ ὀνείδειον φάτο μῦθον·
- τίπτʼ αὖτʼ ὦ κυνάμυια θεοὺς ἔριδι ξυνελαύνεις
- θάρσος ἄητον ἔχουσα, μέγας δέ σε θυμὸς ἀνῆκεν;
- ἦ οὐ μέμνῃ ὅτε Τυδεΐδην Διομήδεʼ ἀνῆκας
- οὐτάμεναι, αὐτὴ δὲ πανόψιον ἔγχος ἑλοῦσα
- ἰθὺς ἐμεῦ ὦσας, διὰ δὲ χρόα καλὸν ἔδαψας;
- τώ σʼ αὖ νῦν ὀΐω ἀποτισέμεν ὅσσα ἔοργας.
- ὣς εἰπὼν οὔτησε κατʼ αἰγίδα θυσσανόεσσαν
- σμερδαλέην, ἣν οὐδὲ Διὸς δάμνησι κεραυνός·
- τῇ μιν Ἄρης οὔτησε μιαιφόνος ἔγχεϊ μακρῷ.
- ἣ δʼ ἀναχασσαμένη λίθον εἵλετο χειρὶ παχείῃ
- κείμενον ἐν πεδίῳ μέλανα τρηχύν τε μέγαν τε,
- τόν ῥʼ ἄνδρες πρότεροι θέσαν ἔμμεναι οὖρον ἀρούρης·
- τῷ βάλε θοῦρον Ἄρηα κατʼ αὐχένα, λῦσε δὲ γυῖα.
- ἑπτὰ δʼ ἐπέσχε πέλεθρα πεσών, ἐκόνισε δὲ χαίτας,
- τεύχεά τʼ ἀμφαράβησε· γέλασσε δὲ Παλλὰς Ἀθήνη,
- καί οἱ ἐπευχομένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- νηπύτιʼ οὐδέ νύ πώ περ ἐπεφράσω ὅσσον ἀρείων
- εὔχομʼ ἐγὼν ἔμεναι, ὅτι μοι μένος ἰσοφαρίζεις.
- οὕτω κεν τῆς μητρὸς ἐρινύας ἐξαποτίνοις,
- ἥ τοι χωομένη κακὰ μήδεται οὕνεκʼ Ἀχαιοὺς
- κάλλιπες, αὐτὰρ Τρωσὶν ὑπερφιάλοισιν ἀμύνεις.
- ὣς ἄρα φωνήσασα πάλιν τρέπεν ὄσσε φαεινώ·
- τὸν δʼ ἄγε χειρὸς ἑλοῦσα Διὸς θυγάτηρ Ἀφροδίτη
- πυκνὰ μάλα στενάχοντα· μόγις δʼ ἐσαγείρετο θυμόν.
- τὴν δʼ ὡς οὖν ἐνόησε θεὰ λευκώλενος Ἥρη,
- αὐτίκʼ Ἀθηναίην ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- ὢ πόποι αἰγιόχοιο Διὸς τέκος Ἀτρυτώνη
- καὶ δʼ αὖθʼ ἡ κυνάμυια ἄγει βροτολοιγὸν Ἄρηα
- δηΐου ἐκ πολέμοιο κατὰ κλόνον· ἀλλὰ μέτελθε.
- ὣς φάτʼ, Ἀθηναίη δὲ μετέσσυτο, χαῖρε δὲ θυμῷ,
- καί ῥʼ ἐπιεισαμένη πρὸς στήθεα χειρὶ παχείῃ
- ἤλασε· τῆς δʼ αὐτοῦ λύτο γούνατα καὶ φίλον ἦτορ.
- τὼ μὲν ἄρʼ ἄμφω κεῖντο ἐπὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ,
- ἣ δʼ ἄρʼ ἐπευχομένη ἔπεα πτερόεντʼ ἀγόρευε·
- τοιοῦτοι νῦν πάντες ὅσοι Τρώεσσιν ἀρωγοὶ
- εἶεν, ὅτʼ Ἀργείοισι μαχοίατο θωρηκτῇσιν,
- ὧδέ τε θαρσαλέοι καὶ τλήμονες, ὡς Ἀφροδίτη
- ἦλθεν Ἄρῃ ἐπίκουρος ἐμῷ μένει ἀντιόωσα·
- τώ κεν δὴ πάλαι ἄμμες ἐπαυσάμεθα πτολέμοιο
- Ἰλίου ἐκπέρσαντες ἐϋκτίμενον πτολίεθρον.
- ὣς φάτο, μείδησεν δὲ θεὰ λευκώλενος Ἥρη.
- αὐτὰρ Ἀπόλλωνα προσέφη κρείων ἐνοσίχθων·
- Φοῖβε τί ἢ δὴ νῶϊ διέσταμεν; οὐδὲ ἔοικεν
- ἀρξάντων ἑτέρων· τὸ μὲν αἴσχιον αἴ κʼ ἀμαχητὶ
- ἴομεν Οὔλυμπον δὲ Διὸς ποτὶ χαλκοβατὲς δῶ.
- ἄρχε· σὺ γὰρ γενεῆφι νεώτερος· οὐ γὰρ ἔμοιγε
- καλόν, ἐπεὶ πρότερος γενόμην καὶ πλείονα οἶδα.
- νηπύτιʼ ὡς ἄνοον κραδίην ἔχες· οὐδέ νυ τῶν περ
- μέμνηαι ὅσα δὴ πάθομεν κακὰ Ἴλιον ἀμφὶ
- μοῦνοι νῶϊ θεῶν, ὅτʼ ἀγήνορι Λαομέδοντι
- πὰρ Διὸς ἐλθόντες θητεύσαμεν εἰς ἐνιαυτὸν
- μισθῷ ἔπι ῥητῷ· ὃ δὲ σημαίνων ἐπέτελλεν.
- ἤτοι ἐγὼ Τρώεσσι πόλιν πέρι τεῖχος ἔδειμα
- εὐρύ τε καὶ μάλα καλόν, ἵνʼ ἄρρηκτος πόλις εἴη·
- Φοῖβε σὺ δʼ εἰλίποδας ἕλικας βοῦς βουκολέεσκες
- Ἴδης ἐν κνημοῖσι πολυπτύχου ὑληέσσης.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ μισθοῖο τέλος πολυγηθέες ὧραι
- ἐξέφερον, τότε νῶϊ βιήσατο μισθὸν ἅπαντα
- Λαομέδων ἔκπαγλος, ἀπειλήσας δʼ ἀπέπεμπε.
- σὺν μὲν ὅ γʼ ἠπείλησε πόδας καὶ χεῖρας ὕπερθε
- δήσειν, καὶ περάαν νήσων ἔπι τηλεδαπάων·
- στεῦτο δʼ ὅ γʼ ἀμφοτέρων ἀπολεψέμεν οὔατα χαλκῷ.
- νῶϊ δὲ ἄψορροι κίομεν κεκοτηότι θυμῷ
- μισθοῦ χωόμενοι, τὸν ὑποστὰς οὐκ ἐτέλεσσε.
- τοῦ δὴ νῦν λαοῖσι φέρεις χάριν, οὐδὲ μεθʼ ἡμέων
- πειρᾷ ὥς κε Τρῶες ὑπερφίαλοι ἀπόλωνται
- πρόχνυ κακῶς σὺν παισὶ καὶ αἰδοίῃς ἀλόχοισι
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπεν ἄναξ ἑκάεργος Ἀπόλλων·
- ἐννοσίγαιʼ οὐκ ἄν με σαόφρονα μυθήσαιο
- ἔμμεναι, εἰ δὴ σοί γε βροτῶν ἕνεκα πτολεμίξω
- δειλῶν, οἳ φύλλοισιν ἐοικότες ἄλλοτε μέν τε
- ζαφλεγέες τελέθουσιν ἀρούρης καρπὸν ἔδοντες,
- ἄλλοτε δὲ φθινύθουσιν ἀκήριοι. ἀλλὰ τάχιστα
- παυώμεσθα μάχης· οἳ δʼ αὐτοὶ δηριαάσθων.
- ὣς ἄρα φωνήσας πάλιν ἐτράπετʼ· αἴδετο γάρ ῥα
- πατροκασιγνήτοιο μιγήμεναι ἐν παλάμῃσι.
- τὸν δὲ κασιγνήτη μάλα νείκεσε πότνια θηρῶν
- Ἄρτεμις ἀγροτέρη, καὶ ὀνείδειον φάτο μῦθον·
- φεύγεις δὴ ἑκάεργε, Ποσειδάωνι δὲ νίκην
- πᾶσαν ἐπέτρεψας, μέλεον δέ οἱ εὖχος ἔδωκας·
- νηπύτιε τί νυ τόξον ἔχεις ἀνεμώλιον αὔτως;
- μή σευ νῦν ἔτι πατρὸς ἐνὶ μεγάροισιν ἀκούσω
- εὐχομένου, ὡς τὸ πρὶν ἐν ἀθανάτοισι θεοῖσιν,
- ἄντα Ποσειδάωνος ἐναντίβιον πολεμίζειν.
- ὣς φάτο, τὴν δʼ οὔ τι προσέφη ἑκάεργος Ἀπόλλων,
- ἀλλὰ χολωσαμένη Διὸς αἰδοίη παράκοιτις
- νείκεσεν ἰοχέαιραν ὀνειδείοις ἐπέεσσι·
- πῶς δὲ σὺ νῦν μέμονας κύον ἀδεὲς ἀντίʼ ἐμεῖο
- στήσεσθαι; χαλεπή τοι ἐγὼ μένος ἀντιφέρεσθαι
- τοξοφόρῳ περ ἐούσῃ, ἐπεὶ σὲ λέοντα γυναιξὶ
- Ζεὺς θῆκεν, καὶ ἔδωκε κατακτάμεν ἥν κʼ ἐθέλῃσθα.
- ἤτοι βέλτερόν ἐστι κατʼ οὔρεα θῆρας ἐναίρειν
- ἀγροτέρας τʼ ἐλάφους ἢ κρείσσοσιν ἶφι μάχεσθαι.
- εἰ δʼ ἐθέλεις πολέμοιο δαήμεναι, ὄφρʼ ἐῢ εἰδῇς
- ὅσσον φερτέρη εἴμʼ, ὅτι μοι μένος ἀντιφερίζεις.
- ἦ ῥα, καὶ ἀμφοτέρας ἐπὶ καρπῷ χεῖρας ἔμαρπτε
- σκαιῇ, δεξιτερῇ δʼ ἄρʼ ἀπʼ ὤμων αἴνυτο τόξα,
- αὐτοῖσιν δʼ ἄρʼ ἔθεινε παρʼ οὔατα μειδιόωσα
- ἐντροπαλιζομένην· ταχέες δʼ ἔκπιπτον ὀϊστοί.
- δακρυόεσσα δʼ ὕπαιθα θεὰ φύγεν ὥς τε πέλεια,
- ἥ ῥά θʼ ὑπʼ ἴρηκος κοίλην εἰσέπτατο πέτρην
- χηραμόν· οὐδʼ ἄρα τῇ γε ἁλώμεναι αἴσιμον ἦεν·
- ὣς ἣ δακρυόεσσα φύγεν, λίπε δʼ αὐτόθι τόξα.
- Λητὼ δὲ προσέειπε διάκτορος ἀργεϊφόντης·
- Λητοῖ ἐγὼ δέ τοι οὔ τι μαχήσομαι· ἀργαλέον δὲ
- πληκτίζεσθʼ ἀλόχοισι Διὸς νεφεληγερέταο·
- ἀλλὰ μάλα πρόφρασσα μετʼ ἀθανάτοισι θεοῖσιν
- εὔχεσθαι ἐμὲ νικῆσαι κρατερῆφι βίηφιν.
- ὣς ἄρʼ ἔφη, Λητὼ δὲ συναίνυτο καμπύλα τόξα
- πεπτεῶτʼ ἄλλυδις ἄλλα μετὰ στροφάλιγγι κονίης.
- ἣ μὲν τόξα λαβοῦσα πάλιν κίε θυγατέρος ἧς·
- ἣ δʼ ἄρʼ Ὄλυμπον ἵκανε Διὸς ποτὶ χαλκοβατὲς δῶ,
- δακρυόεσσα δὲ πατρὸς ἐφέζετο γούνασι κούρη,
- ἀμφὶ δʼ ἄρʼ ἀμβρόσιος ἑανὸς τρέμε· τὴν δὲ προτὶ οἷ
- εἷλε πατὴρ Κρονίδης, καὶ ἀνείρετο ἡδὺ γελάσσας·
- τίς νύ σε τοιάδʼ ἔρεξε φίλον τέκος Οὐρανιώνων
- μαψιδίως, ὡς εἴ τι κακὸν ῥέζουσαν ἐνωπῇ;
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπεν ἐϋστέφανος κελαδεινή·
- σή μʼ ἄλοχος στυφέλιξε πάτερ λευκώλενος Ἥρη,
- ἐξ ἧς ἀθανάτοισιν ἔρις καὶ νεῖκος ἐφῆπται.
- ὣς οἳ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον·
- αὐτὰρ Ἀπόλλων Φοῖβος ἐδύσετο Ἴλιον ἱρήν·
- μέμβλετο γάρ οἱ τεῖχος ἐϋδμήτοιο πόληος
- μὴ Δαναοὶ πέρσειαν ὑπὲρ μόρον ἤματι κείνῳ.
- οἳ δʼ ἄλλοι πρὸς Ὄλυμπον ἴσαν θεοὶ αἰὲν ἐόντες,
- οἳ μὲν χωόμενοι, οἳ δὲ μέγα κυδιόωντες·
- κὰδ δʼ ἷζον παρὰ πατρὶ κελαινεφεῖ· αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς
- Τρῶας ὁμῶς αὐτούς τʼ ὄλεκεν καὶ μώνυχας ἵππους.
- ὡς δʼ ὅτε καπνὸς ἰὼν εἰς οὐρανὸν εὐρὺν ἵκηται
- ἄστεος αἰθομένοιο, θεῶν δέ ἑ μῆνις ἀνῆκε,
- πᾶσι δʼ ἔθηκε πόνον, πολλοῖσι δὲ κήδεʼ ἐφῆκεν,
- ὣς Ἀχιλεὺς Τρώεσσι πόνον καὶ κήδεʼ ἔθηκεν.
- ἑστήκει δʼ ὃ γέρων Πρίαμος θείου ἐπὶ πύργου,
- ἐς δʼ ἐνόησʼ Ἀχιλῆα πελώριον· αὐτὰρ ὑπʼ αὐτοῦ
- Τρῶες ἄφαρ κλονέοντο πεφυζότες, οὐδέ τις ἀλκὴ
- γίγνεθʼ· ὃ δʼ οἰμώξας ἀπὸ πύργου βαῖνε χαμᾶζε
- ὀτρύνων παρὰ τεῖχος ἀγακλειτοὺς πυλαωρούς·
- πεπταμένας ἐν χερσὶ πύλας ἔχετʼ εἰς ὅ κε λαοὶ
- ἔλθωσι προτὶ ἄστυ πεφυζότες· ἦ γὰρ Ἀχιλλεὺς
- ἐγγὺς ὅδε κλονέων· νῦν οἴω λοίγιʼ ἔσεσθαι.
- αὐτὰρ ἐπεί κʼ ἐς τεῖχος ἀναπνεύσωσιν ἀλέντες,
- αὖτις ἐπανθέμεναι σανίδας πυκινῶς ἀραρυίας·
- δείδια γὰρ μὴ οὖλος ἀνὴρ ἐς τεῖχος ἅληται.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄνεσάν τε πύλας καὶ ἀπῶσαν ὀχῆας·
- αἳ δὲ πετασθεῖσαι τεῦξαν φάος· αὐτὰρ Ἀπόλλων
- ἀντίος ἐξέθορε Τρώων ἵνα λοιγὸν ἀλάλκοι.
- οἳ δʼ ἰθὺς πόλιος καὶ τείχεος ὑψηλοῖο
- δίψῃ καρχαλέοι κεκονιμένοι ἐκ πεδίοιο
- φεῦγον· ὃ δὲ σφεδανὸν ἔφεπʼ ἔγχεϊ, λύσσα δέ οἱ κῆρ
- αἰὲν ἔχε κρατερή, μενέαινε δὲ κῦδος ἀρέσθαι.
- ἔνθά κεν ὑψίπυλον Τροίην ἕλον υἷες Ἀχαιῶν,
- εἰ μὴ Ἀπόλλων Φοῖβος Ἀγήνορα δῖον ἀνῆκε
- φῶτʼ Ἀντήνορος υἱὸν ἀμύμονά τε κρατερόν τε.
- ἐν μέν οἱ κραδίῃ θάρσος βάλε, πὰρ δέ οἱ αὐτὸς
- ἔστη, ὅπως θανάτοιο βαρείας χεῖρας ἀλάλκοι
- φηγῷ κεκλιμένος· κεκάλυπτο δʼ ἄρʼ ἠέρι πολλῇ.
- αὐτὰρ ὅ γʼ ὡς ἐνόησεν Ἀχιλλῆα πτολίπορθον
- ἔστη, πολλὰ δέ οἱ κραδίη πόρφυρε μένοντι·
- ὀχθήσας δʼ ἄρα εἶπε πρὸς ὃν μεγαλήτορα θυμόν·
- ὤ μοι ἐγών· εἰ μέν κεν ὑπὸ κρατεροῦ Ἀχιλῆος
- φεύγω, τῇ περ οἱ ἄλλοι ἀτυζόμενοι κλονέονται,
- αἱρήσει με καὶ ὧς, καὶ ἀνάλκιδα δειροτομήσει.
- εἰ δʼ ἂν ἐγὼ τούτους μὲν ὑποκλονέεσθαι ἐάσω
- Πηλεΐδῃ Ἀχιλῆϊ, ποσὶν δʼ ἀπὸ τείχεος ἄλλῃ
- φεύγω πρὸς πεδίον Ἰλήϊον, ὄφρʼ ἂν ἵκωμαι
- Ἴδης τε κνημοὺς κατά τε ῥωπήϊα δύω·
- ἑσπέριος δʼ ἂν ἔπειτα λοεσσάμενος ποταμοῖο
- ἱδρῶ ἀποψυχθεὶς προτὶ Ἴλιον ἀπονεοίμην·
- ἀλλὰ τί ἤ μοι ταῦτα φίλος διελέξατο θυμός;
- μή μʼ ἀπαειρόμενον πόλιος πεδίον δὲ νοήσῃ
- καί με μεταΐξας μάρψῃ ταχέεσσι πόδεσσιν.
- οὐκέτʼ ἔπειτʼ ἔσται θάνατον καὶ κῆρας ἀλύξαι·
- λίην γὰρ κρατερὸς περὶ πάντων ἔστʼ ἀνθρώπων.
- εἰ δέ κέ οἱ προπάροιθε πόλεος κατεναντίον ἔλθω·
- καὶ γάρ θην τούτῳ τρωτὸς χρὼς ὀξέϊ χαλκῷ,
- ἐν δὲ ἴα ψυχή, θνητὸν δέ ἕ φασʼ ἄνθρωποι
- ἔμμεναι· αὐτάρ οἱ Κρονίδης Ζεὺς κῦδος ὀπάζει.
- ὣς εἰπὼν Ἀχιλῆα ἀλεὶς μένεν, ἐν δέ οἱ ἦτορ