Regum et imperatorum apophthegmata

κρινόμενος δὲ θανάτου, πρὸς τὸν συκοφάντην οἷα ποιεῖς, ὦ ἄνθρωπε εἶπε πολέμου περιεστῶτος, τὴν πόλιν περὶ ἐμοῦ πείθων βουλεύεσθαι καὶ μὴ μετʼ ἐμοῦ.

πρὸς δὲ Ἁρμόδιον, τὸν τοῦ παλαιοῦ Ἁρμοδίου ἀπόγονον, εἰς δυσγένειαν αὐτῷ λοιδορούμενον ἔφη τὸ μὲν ἐμὸν ἀπʼ ἐμοῦ γένος ἄρχεται, τὸ δὲ σὸν ἐν σοὶ παύεται.

ῥήτορος δέ τινος ἐπερωτῶντος αὐτὸν ἐν ἐκκλησίᾳ τίς ὢν μέγα φρονεῖς; πότερον ἱππεὺς [*](ἱππεὺς ἢ ὁπλίτης Stob. Flor. 54, 52: ἱππεὺς. cf. p. 440 b) ἢ ὁπλίτης ἢ τοξότης ἢ πελταστής; [*](ἢ πελταστής*: ἢ πελταστὴς ἢ πεζός vel h)\ pezo\s h)\ peltasth/s ) οὐδείς ἔφη τούτων, ἀλλʼ ὁ πᾶσι τούτοις ἐπιστάμενος ἐπιτάττειν.