Themistocles

Plutarch

Plutarch. Plutarch's Lives, Vol. II. Perrin, Bernadotte, editor. Cambridge, MA: Harvard University Press; London: William Heinemann Ltd., 1914.

  1. ψεύσταν, ἄδικον, προδόταν, ὃς Τιμοκρέοντα ξεῖνον ἐόντʼ
  2. ἀργυρίοις σκυβαλικτοῖσι πεισθεὶς οὐ κατᾶγεν
  3. εἰς πάτραν Ἰαλυσόν,
  4. λαβὼν δὲ τρίʼ ἀργυρίου τάλαντʼ ἔβα πλέων εἰς ὄλεθρον,
  5. τοὺς μὲν κατάγων ἀδίκως, τοὺς δʼ ἐκδιώκων, τοὺς δὲ καίνων,
  6. ἀργυρίων ὑπόπλεως, Ἰσθμοῖ δʼ ἐπανδόκευε γελοίως ψυχρὰ κρέα παρέχων·
  7. οἱ δʼ ἤσθιον κηὔχοντο μὴ ὥραν Θεμιστοκλεῦς γενέσθαι.

πολὺ δʼ ἀσελγεστέρᾳ καὶ ἀναπεπταμένῃ μᾶλλον εἰς τὸν Θεμιστοκλέα βλασφημίᾳ κέχρηται μετὰ τὴν φυγὴν αὐτοῦ καὶ τὴν καταδίκην ὁ Τιμοκρέων ᾆσμα ποιήσας, οὗ ἐστιν ἀρχή·

  1. Μοῦσα τοῦδε τοῦ μέλεος
  2. κλέος ἀνʼ Ἕλλανας τίθει,
  3. ὡς ἐοικὸς καὶ δίκαιον.
λέγεται δʼ ὁ Τιμοκρέων ἐπὶ μηδισμῷ φυγεῖν συγκαταψηφισαμένου τοῦ Θεμιστοκλέους.

ὡς οὖν ὁ Θεμιστοκλῆς αἰτίαν ἔσχε μηδίζειν, ταῦτʼ ἐποίησεν εἰς αὐτόν·

  1. οὐκ ἄρα Τιμοκρέων μοῦνος Μήδοισιν ὁρκιατομεῖ,
  2. ἀλλʼ ἐντὶ κἆλλοι δὴ πονηροί· οὐκ ἐγὼ μόνα κόλουρις·
  3. ἐντὶ καὶ ἄλλαι ἀλώπεκες.