Themistocles
Plutarch
Plutarch. Plutarch's Lives, Vol. II. Perrin, Bernadotte, editor. Cambridge, MA: Harvard University Press; London: William Heinemann Ltd., 1914.
- ψεύσταν, ἄδικον, προδόταν, ὃς Τιμοκρέοντα ξεῖνον ἐόντʼ
- ἀργυρίοις σκυβαλικτοῖσι πεισθεὶς οὐ κατᾶγεν
- εἰς πάτραν Ἰαλυσόν,
- λαβὼν δὲ τρίʼ ἀργυρίου τάλαντʼ ἔβα πλέων εἰς ὄλεθρον,
- τοὺς μὲν κατάγων ἀδίκως, τοὺς δʼ ἐκδιώκων, τοὺς δὲ καίνων,
- ἀργυρίων ὑπόπλεως, Ἰσθμοῖ δʼ ἐπανδόκευε γελοίως ψυχρὰ κρέα παρέχων·
- οἱ δʼ ἤσθιον κηὔχοντο μὴ ὥραν Θεμιστοκλεῦς γενέσθαι.
πολὺ δʼ ἀσελγεστέρᾳ καὶ ἀναπεπταμένῃ μᾶλλον εἰς τὸν Θεμιστοκλέα βλασφημίᾳ κέχρηται μετὰ τὴν φυγὴν αὐτοῦ καὶ τὴν καταδίκην ὁ Τιμοκρέων ᾆσμα ποιήσας, οὗ ἐστιν ἀρχή·
λέγεται δʼ ὁ Τιμοκρέων ἐπὶ μηδισμῷ φυγεῖν συγκαταψηφισαμένου τοῦ Θεμιστοκλέους.
- Μοῦσα τοῦδε τοῦ μέλεος
- κλέος ἀνʼ Ἕλλανας τίθει,
- ὡς ἐοικὸς καὶ δίκαιον.
ὡς οὖν ὁ Θεμιστοκλῆς αἰτίαν ἔσχε μηδίζειν, ταῦτʼ ἐποίησεν εἰς αὐτόν·
- οὐκ ἄρα Τιμοκρέων μοῦνος Μήδοισιν ὁρκιατομεῖ,
- ἀλλʼ ἐντὶ κἆλλοι δὴ πονηροί· οὐκ ἐγὼ μόνα κόλουρις·
- ἐντὶ καὶ ἄλλαι ἀλώπεκες.