Fragmenta

Euripides

Euripides. Fragmenta. Tragicorum Graecorum Fragmenta. Nauck, August, editor. Leipzig: Teubner, 1889.

  1. ἀεί τι καινὸν ἡμέρα παιδεύεται.
  1. εὗ ἴσθ’, ὅταν τις εὐσεβῶν θύῃ θεοῖς,
  2. κἂν μικρὰ θύῃ, τυγχάνει σωτηρίας.
  1. ἢ πολλὰ καὶ δύσγνωστα βουλεύει θεός.
  1. θεοὺς ἀρέσκου· πᾶν γὰρ ἐκ θεῶν τέλος.
  1. καὶ τοῖς τεκοῦσιν ἀξίαν τιμὴν νέμειν
  1. ὡς ἡδὺ πατέρα παισὶν ἤπιον κυρεῖν
  2. καὶ παῖδας εἶναι πατρὶ μὴ στυγουμένους.
  1. ἢν οἱ τεκόντες τοῦτο γιγνώσκωσ’ ὅτι
  2. νέοι ποτ’ ἦσαν, ἠπίως τὴν τῶν τέκνων
  3. οἴσουσι κύπριν, φύντες οὐ σκαιοὶ φύσιν.
  1. ὅστις πατὴρ πρὸς παῖδας ἐκβαίνει πικρός,
  2. τὸ γῆρας οὗτος ἑρματίζεται βαρύ.
  1. ὦ πάτερ, ἐχρῆν μὲν οὓς ἐγὼ λόγους λέγω,
  2. τούτους λέγειν σε· καὶ γὰρ ἁρμόζει φρονεῖν
  3. σὲ μᾶλλον ἢ ἐμὲ καὶ λέγειν ὅπου τι δεῖ·
  4. ἐπεὶ δ’ ἀφῆκας, λοιπόν ἐστ’ ἴσως ἐμὲ
  5. ἐκ τῆς ἀνάγκης τά γε δίκαι’ αὐτὴν λέγειν.
  6. ἐκεῖνος εἰ μὲν μεῖζον ἠδίκηκέ τι,
  7. οὐκ ἐμὲ προσήκει λαμβάνειν τούτων δίκην·
  8. ἃ δ’ εἰς ἔμ’ ἡμάρτηκεν αἰσθέσθαι με δεῖ.
  9. ἀλλ’ ἀγνοῶ δὴ τυχὸν ἴσως ἄφρων ἐγὼ
  10. οὖσ’, οὐκ ἂν ἀντείποιμι· καίτοι γ’, ὦ πάτερ,
  11. εἰ τἄλλα κρίνειν ἐστὶν ἀνόητον γυνή,
  12. περὶ τῶν γ’ ἑαυτῆς πραγμάτων ἴσως φρονεῖ . . .
  13. ἔστω δ’ ὃ βούλει· τοῦτο τί μ’ ἀδικεῖ, λέγε.
  14. ἔστ’ ἀνδρὶ καὶ γυναικὶ κείμενος νόμος,
  15. τῷ μὲν διὰ τέλους ἣν ἔχει στέργειν ἀεί,
  16. τῇ δ’ ὅσ’ ἂν ἀρέσκῃ τἀνδρὶ ταῦτ’ αὐτὴν ποεῖν.
  17. γέγονεν ἐκεῖνος εἰς ἔμ’ οἷον ἠξίουν,
  18. ἐμοί τ’ ἀρέσκει πάνθ’ ἃ κἀκείνῳ, πάτερ.
  19. ἀλλ’ ἔστ’ ἐμοὶ μὲν χρηστός, ἠπόρηκε δέ.
  20. σὺ δ’ ἀνδρί μ’, ὡς φής, ἐκδίδως νῦν πλουσίῳ,
  21. ἵνα μὴ καταζῶ τὸν βίον λυπουμένη.
  22. καὶ ποῦ τοσαῦτα χρήματ’ ἐστίν, ὦ πάτερ,
  23. ἃ μᾶλλον ἀνδρὸς εὐφρανεῖ παρόντα με;
  24. ἢ πῶς δίκαιόν ἐστιν ἢ καλῶς ἔχον
  25. τῶν μὲν ἀγαθῶν με τὸ μέρος ὧν εἶχεν λαβεῖν,
  26. τοῦ συναπορηθῆναι δὲ μὴ λαβεῖν μέρος;
  27. φέρ’ ἢν ὁ νῦν 〈δὴ〉 λαμβάνειν μέλλων μ’ ἀνήρ,
  28. ὃ μὴ γένοιτο, Ζεῦ φίλ’, οὐδ’ ἔσται ποτέ,
  29. οὐκ οὖν θελούσης οὐδὲ δυναμένης ἐμοῦ,
  30. ἢν οὗτος αὖθις ἀποβάλῃ τὴν οὐσίαν,
  31. ἑτέρῳ με δώσεις ἀνδρί; κᾆτ’ ἐὰν πάλιν
  32. ἐκεῖνος, ἑτέρῳ; μέχρι πόσου τὴν τῆς τύχης,
  33. πάτερ, σὺ λήψῃ πεῖραν ἐν τὠμῷ βίῳ;
  34. ὅτ’ ἦν ἐγὼ παῖς, τότε σε χρῆν ζητεῖν ἐμοὶ
  35. ἄνδρ’ ᾧ με δώσεις· σὴ γὰρ ἦν τόθ’ αἵρεσις·
  36. ἐπεὶ δ’ ἅπαξ δέδωκας, ἤδη ἐστίν, πάτερ,
  37. ἐμὸν σκοπεῖν τοῦτ’, εἰκότως· μὴ γὰρ καλῶς
  38. κρίνασ’ ἐμαυτῆς τὸν ἴδιον βλάψω βίον.
  39. ταῦτ’ ἔστιν· ὥστε μή με, πρὸς τῆς ἑστίας,
  40. ἀποστερήσῃς ἀνδρὸς ᾧ συνῴκισας·
  41. χάριν δικαίαν καὶ φιλάνθρωπον, πάτερ,
  42. αἰτῶ σε ταύτην. εἰ δὲ μή, σὺ μὲν βίᾳ
  43. πράξεις ἃ βούλει· τὴν δ’ ἐμὴν ἐγὼ τύχην
  44. πειράσομ’ ὡς δεῖ μὴ μετ’ αἰσχύνης φέρειν.
  1. Δήμητρος λάτριν
  1. εὔξῃ τοιοῦτον ἄνδρα σοι παρεστάναι.
  1. μικρὸν φρονεῖν χρὴ τὸν κακῶς πεπραγότα.
  1. τίς δ’ ἔστι δοῦλος τοῦ θανεῖν ἄφροντις ὤν;
  1. ἐγὼ δ’
  2. οὐδὲν πρεσβύτερον νομίζω
  3. τᾶς σωφροσύνας, ἐπεὶ
  4. τοῖς ἀγαθοῖς ἀεὶ ξύνεστιν.
  1. τιμᾶν τὰν τέτασθε, πλούτῳ δ’ ἀρετὰν κατεργάσασθαι
  2. δοκεῖτ’, ἐν ἐσθλοῖς δὲ καθήσεσθ’ ἄνολβοι.
  1. φεῦ, τοῖσι γενναίοισιν ὡς ἅπαν καλόν.
  1. . . ἄλλ’ ἐπ’ ἄλλῃ φάρμακον κεῖται νόσῳ·
  2. λυπουμένῳ μὲν μῦθος εὐμενὴς φίλων,
  3. ἄγαν δὲ μωραίνοντι νουθετήματα.
  1. μηδ’ εὐτύχημα μηδὲν ὧδ’ ἔστω μέγα,
  2. ὃ σ’ ἐξεπαρεῖ μεῖζον ἢ χρεὼν φρονεῖν,
  3. μηδ’ ἤν τι συμβῇ δυσχερές, δουλοῦ πάλιν·
  4. ἀλλ’ αὑτὸς αἰεὶ μίμνε τὴν σαυτοῦ φύσιν
  5. σῴζων βεβαίως ὥστε χρυσὸς ἐν πυρί.
  1. ἐγὼ δὲ 〈ταῦτα〉 παρὰ σοφοῦ τινος μαθὼν
  2. εἰς φροντίδας νοῦν συμφοράς τ’ ἐβαλλόμην,
  3. φυγάς τ’ ἐμαυτῷ προστιθεὶς πάτρας ἐμῆς
  4. θανάτους τ’ ἀώρους καὶ κακῶν ἄλλας ὁδούς,
  5. ἵν’ εἴ τι πάσχοιμ’ ὧν ἐδόξαζον φρενί,
  6. μή μοι νεῶρες προσπεσὸν μᾶλλον δάκοι.
  1. ὅστις δ’ ἀνάγκῃ συγκεχώρηκεν βροτῶν,
  2. σοφὸς παρ’ ἡμῖν καὶ τὰ θεῖ’ ἐπίσταται.