Fragmenta

Euripides

Euripides. Fragmenta. Tragicorum Graecorum Fragmenta. Nauck, August, editor. Leipzig: Teubner, 1889.

  1. λέξω δ’ ἐγώ, κἄν μου διαφθείρας δοκῇ
  2. λόγους ὑποστὰς αὐτὸς ἠδικηκέναι·
  3. ἀλλ’ ἐξ ἐμοῦ γὰρ τἀμὰ μαθήσῃ κλύων,
  4. ὃ δ’ αὐτὸς αὑτὸν ἐμφανιεῖ σοι λέγων.
  1. πατρὶς καλῶς πράσσουσα τὸν τυχόντ’ ἀεὶ
  2. μείζω τίθησι, δυστυχοῦσα δ’ ἀσθενῆ.
  1. ὥσπερ δὲ θνητὸν καὶ τὸ σῶμ’ ἡμῶν ἔφυ,
  2. οὕτω προσήκει μηδὲ τὴν ὀργὴν ἔχειν
  3. ἀθάνατον ὅστις σωφρονεῖν ἐπίσταται.
  1. φεῦ, μήποτ’ εἴην ἄλλο πλὴν θεοῖς φίλος
  2. ὡς πᾶν τελοῦσι, κἂν βραδύνωσιν χρόνῳ.
  1. ἀπέπνευσεν αἰῶνα
  1. αἱρεῖς
  1. ἀκριβές
  1. μοχθηρόν ἐστιν ἀνδρὶ πρεσβύτῃ τέκνα
  2. δίδωσιν ὅστις οὐκέθ’ ὡραῖος γαμεῖ·
  3. δέσποινα γὰρ γέροντι νυμφίῳ γυνή.
  1. ὦ γῆρας, οἷον τοῖς ἔχουσιν εἶ κακόν.
  1. ἀλλ’ οὔποτ’ αὐτὸς ἀμπλακὼν ἄλλον βροτὸν
  2. παραινέσαιμ’ ἂν παισὶ προσθεῖναι κράτη
  3. πρὶν ἂν κατ’ ὄσσων τυγχάνῃ με καὶ σκότος,
  4. εἰ χρὴ διελθεῖν πρὸς τέκνων νικώμενον.
  1. πικρὸν νέᾳ γυναικὶ πρεσβύτης ἀνήρ.
  1. γυνή τε πάντων ἀγριώτατον κακόν.
  1. .  .  .  .  〈οἱ〉 πεῖραν οὐ δεδωκότες
  2. μᾶλλον δοκοῦντες ἢ πεφυκότες σοφοί
  1. μέγιστον ἆρ’ ἦν ἡ φύσις· τὸ γὰρ κακὸν
  2. οὐδεὶς τρέφων εὖ χρηστὸν ἂν θείη ποτέ.
  1. τἀφ]ανῆ τεκμηρίοισιν εἰκότως ἁλίσκεται.
  1. ἤδη δὲ πολλῶν ᾑρέθην λόγων κριτὴς
  2. καὶ πόλλ’ ἁμιλληθέντα μαρτύρων ὕπο
  3. τἀναντί’ ἔγνων συμφορᾶς μιᾶς πέρι.
  4. κἀγὼ μὲν οὕτω χὥστις ἔστ’ ἀνὴρ σοφὸς
  5. λογίζομαι τἀληθές, εἰς ἀνδρὸς φύσιν
  6. σκοπῶν δίαιτάν θ’ ἥντιν’ ἡμερεύεται . .  .
  7. ὅστις δ’ ὁμιλῶν ἥδεται κακοῖς ἀνήρ,
  8. οὐ πώποτ’ ἠρώτησα, γιγνώσκων ὅτι
  9. τοιοῦτός ἐστιν οἷσπερ ἥδεται ξυνών.
  1. ὦ πλοῦθ’, ὅσῳ μὲν ῥᾷστον εἶ βάρος φέρειν,
  2. πόνοι δὲ κἀν σοὶ καὶ φθοραὶ πολλαὶ βίου
  3. ἔνεισ’· ὁ γὰρ πᾶς ἀσθενὴς αἰὼν βροτοῖς.
  1. φθόνον οὐ σέβω,
  2. φθονεῖσθαι δὲ θέλοιμ’ ἂν ἐπ’ ἐσθλοῖς.
  1. δμωσὶν δ’ ἐμοῖσιν εἶπον ὡς ταυτηρίαις
  2. πυρίδες καὶ διιπετῆ κτεῖναι
  1. καίτοι ποτ’ εἴ τιν’ εἰσίδοιμ’ ἀνὰ πτόλιν
  2. τυφλὸν προηγητῆρος ἐξηρτημένον,
  3. ἀδημονοῦντα συμφοραῖς ἐλοιδόρουν,
  4. ὡς δειλὸς εἴη θάνατον ἐκποδὼν ἔχων.
  5. καὶ νῦν λόγοισι τοῖς ἐμοῖς ἐναντίως
  6. πέπτωχ’ ὁ τλήμων· ὦ φιλόζωοι βροτοί,
  7. οἳ τὴν ἐπιστείχουσαν ἡμέραν ἰδεῖν
  8. ποθεῖτ’ ἔχοντες μυρίων ἄχθος κακῶν.
  9. οὕτως ἔρως βροτοῖσιν ἔγκειται βίου·
  10. τὸ ζῆν γὰρ ἴσμεν, τοῦ θανεῖν δ’ ἀπειρίᾳ
  11. πᾶς τις φοβεῖται φῶς λιπεῖν τόδ’ ἡλίου.