Fragmenta

Euripides

Euripides. Fragmenta. Tragicorum Graecorum Fragmenta. Nauck, August, editor. Leipzig: Teubner, 1889.

  1. ἀμουσία τοι μηδ’ ἐπ’ οἰκτροῖσιν δάκρυ
  2. στάζειν· κακὸν δέ, χρημάτων ὄντων ἄλις,
  3. φειδοῖ πονηρᾷ μηδέν’ εὖ ποιεῖν βροτῶν.
  1. ἐν ἐλπίσιν χρὴ τοὺς σοφοὺς ἄγειν βίον.
  1. μήτ’ εὐτυχοῦσα πᾶσαν ἡνίαν χάλα
  2. κακῶς τε πράσσουσ’ ἐλπίδος κεδνῆς ἔχου.
  1. τοιάνδε χρὴ γυναικὶ πρόσπολον ἐᾶν
  2. ἥτις τὸ μὲν δίκαιον οὐ σιγήσεται,
  3. τὰ δ’ αἰσχρὰ μισεῖ καὶ κατ’ ὀφθαλμοὺς ἔχει.
  1. ἴστω δὲ μηδεὶς ταῦθ’ ἃ σιγᾶσθαι χρεών·
  2. μικροῦ γὰρ ἐκ λαμπτῆρος Ἰδαῖον λέπας
  3. πρήσειεν ἄν τις, καὶ πρὸς ἄντρ’ εἰπὼν ἕνα
  4. πύθοιντ’ ἂν ἀστοὶ πάντες ἃ κρύπτειν χρεών.
  1. ἐμοὶ γὰρ εἴη πτωχός, εἰ δὲ βούλεται
  2. πτωχοῦ κακίων, ὅστις ὢν εὔνους ἐμοὶ
  3. φόβον παρελθὼν τἀπὸ καρδίας ἐρεῖ.
  1. ἐπίσταμαι δὲ πάνθ’ ὅσ’ εὐγενῆ χρεών,
  2. σιγᾶν θ’ ὅπου δεῖ καὶ λέγειν ἵν’ ἀσφαλές,
  3. ὁρᾶν θ’ ἃ δεῖ με κοὐχ ὁρᾶν ἃ μὴ πρέπει,
  4. γαστρὸς κρατεῖν δέ· καὶ γὰρ ἐν κακοῖσιν ὢν
  5. ἐλευθέροισιν ἐμπεπαίδευμαι τρόποις.
  1. φειδώμεθ’ ἀνδρῶν εὐγενῶν, φειδώμεθα,
  2. κακοὺς δ’ ἀποπτύωμεν, ὥσπερ ἄξιοι.
  1. ἄνασσα, πολλοῖς ἔστιν ἀνθρώπων κακά,
  2. τοῖς δ’ ἄρτι λήγει, τοῖς δὲ κίνδυνος μολεῖν.
  3. κύκλος γὰρ αὑτὸς καρπίμοις τε γῆς φυτοῖς
  4. θνητῶν τε γενεᾷ· τῶν μὲν αὔξεται βίος,
  5. τῶν δὲ φθίνει τε καὶ θερίζεται πάλιν.
  1. πολλοί γε θνητῶν τῷ θράσει τὰς συμφορὰς
  2. ζητοῦσ’ ἀμαυροῦν κἀποκρύπτεσθαι κακά.
  1. κέκτησο δ’ ὀρθῶς ἂν ἔχῃς ἄνευ ψόγου,
  2. κἂν σμικρὰ σῴζου, τοὔνδικον σέβουσ’ ἀεί,
  3. μὴ δ’ ὡς κακὸς ναύκληρος εὖ πράξας ποτὲ
  4. ζητῶν τὰ πλείον’, εἶτα πάντ’ ἀπώλεσεν.
  1. γίγνωσκε τἀνθρώπεια μηδ’ ὑπερμέτρως
  2. ἄλγει· κακοῖς γὰρ οὐ σὺ πρόσκεισαι μόνη.
  1. βίᾳ νυν ἕλκετ’ ὦ κακοὶ τιμὰς βροτοί,
  2. καὶ κτᾶσθε πλοῦτον πάντοθεν θηρώμενοι,
  3. σύμμικτα μὴ δίκαια καὶ δίκαι’ ὁμοῦ·
  4. ἔπειτ’ ἀμᾶσθε τῶνδε δύστηνον θέρος.
  1. ὁρᾷς τυράννους διὰ μακρῶν ηὐξημένους,
  2. ὡς μικρὰ τὰ σφάλλοντα, καὶ μί’ ἡμέρα
  3. τὰ μὲν καθεῖλεν ὑψόθεν, τὰ δ’ ἦρ’ ἄνω.
  4. ὑπόπτερος δ’ ὁ πλοῦτος· οἷς γὰρ ἦν ποτε,
  5. ἐξ ἐλπίδων πίπτοντας ὑπτίους ὁρῶ.
  1. κοίλοις ἐν ἄντροις ἄλυχνος, ὥστε θήρ, μόνος
  1. πολλοὶ παρῆσαν, ἀλλ’ ἄπιστα Θεσσαλῶν
  1. . . δ’ ἄρα
  1. Φλεγύαντος υἱέ, δέσποτ’ Ἰξίων. .
  1. ὅστις γὰρ ἀστῶν πλέον ἔχειν πέφυκ’ ἀνήρ,
  2. [οὐδὲν φρονεῖ δίκαιον οὐδὲ βούλεται]
  3. φίλοις τ’ ἄμικτός ἐστι καὶ πάσῃ πόλει.
  1. τά τοι μέγιστα πάντ’ ἀπείργασται βροτοῖς
  2. τόλμ’ ὥστε νικᾶν· οὔτε γὰρ τυραννίδες
  3. χωρὶς πόνου γένοιντ’ ἂν οὔτ’ οἶκος μέγας.