Iphigenia in Tauris

Euripides

Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. II. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1913. (Reprinted 1921-1962)

  1. ζητεῖς γὰρ οὐδὲν κέρδος, ὡς θανουμένῳ.
Ἰφιγένεια
  1. χάριν δὲ δοῦναι τήνδε κωλύει τί σε;
Ὀρέστης
  1. τὸ κλεινὸν Ἄργος πατρίδʼ ἐμὴν ἐπεύχομαι.
Ἰφιγένεια
  1. πρὸς θεῶν, ἀληθῶς, ὦ ξένʼ, εἶ κεῖθεν γεγώς;
Ὀρέστης
  1. ἐκ τῶν Μυκηνῶν γʼ, αἵ ποτʼ ἦσαν ὄλβιαι.
Ἰφιγένεια
  1. φυγὰς δʼ ἀπῆρας πατρίδος, ἢ ποίᾳ τύχῃ;
Ὀρέστης
  1. φεύγω τρόπον γε δή τινʼ οὐχ ἑκὼν ἑκών.
Ἰφιγένεια
  1. ἆρʼ ἄν τί μοι φράσειας ὧν ἐγὼ θέλω;
Ὀρέστης
  1. ὡς ἐν παρέργῳ τῆς ἐμῆς δυσπραξίας.
Ἰφιγένεια
  1. καὶ μὴν ποθεινός γʼ ἦλθες ἐξ Ἄργους μολών.
Ὀρέστης
  1. οὔκουν ἐμαυτῷ γʼ· εἰ δὲ σοί, σὺ τοῦτʼ ἔρα.
Ἰφιγένεια
  1. Τροίαν ἴσως οἶσθʼ, ἧς ἁπανταχοῦ λόγος.
Ὀρέστης
  1. ὡς μήποτʼ ὤφελόν γε μηδʼ ἰδὼν ὄναρ.
Ἰφιγένεια
  1. φασίν νιν οὐκέτʼ οὖσαν οἴχεσθαι δορί.
Ὀρέστης
  1. ἔστιν γὰρ οὕτως οὐδʼ ἄκραντʼ ἠκούσατε.
Ἰφιγένεια
  1. Ἑλένη δʼ ἀφῖκται δῶμα Μενέλεω πάλιν;
Ὀρέστης
  1. ἥκει, κακῶς γʼ ἐλθοῦσα τῶν ἐμῶν τινι.
Ἰφιγένεια
  1. καὶ ποῦ ʼστι; κἀμοὶ γάρ τι προυφείλει κακόν.
Ὀρέστης
  1. Σπάρτῃ ξυνοικεῖ τῷ πάρος ξυνευνέτῃ.
Ἰφιγένεια
  1. ὦ μῖσος εἰς Ἕλληνας, οὐκ ἐμοὶ μόνῃ.