Electra

Euripides

Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. II. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1913. (Reprinted 1921-1962)

  1. οὐδεὶς παρῆν Ἀργεῖος, οἰκεία δὲ χείρ.
Ὀρέστης
  1. οὔ πού τις ὅστις γνωριεῖ μʼ ἰδών, γέρον;
Πρέσβυς
  1. δμῶες μέν εἰσιν, οἳ σέ γʼ οὐκ εἶδόν ποτε.
Ὀρέστης
  1. ἡμῖν ἂν εἶεν, εἰ κρατοῖμεν, εὐμενεῖς;
Πρέσβυς
  1. δούλων γὰρ ἴδιον τοῦτο, σοὶ δὲ σύμφορον.
Ὀρέστης
  1. πῶς οὖν ἂν αὐτῷ πλησιασθείην ποτέ;
Πρέσβυς
  1. στείχων ὅθεν σε βουθυτῶν ἐσόψεται.
Ὀρέστης
  1. ὁδὸν παρʼ αὐτήν, ὡς ἔοικʼ, ἀγροὺς ἔχει;
Πρέσβυς
  1. ὅθεν γʼ ἰδών σε δαιτὶ κοινωνὸν καλεῖ.
Ὀρέστης
  1. πικρόν γε συνθοινάτορʼ, ἢν θεὸς θέλῃ.
Πρέσβυς
  1. τοὐνθένδε πρὸς τὸ πῖπτον αὐτὸς ἐννόει.
Ὀρέστης
  1. καλῶς ἔλεξας. — ἡ τεκοῦσα δʼ ἐστὶ ποῦ;
Πρέσβυς
  1. Ἄργει· παρέσται δʼ οὖν πόσει θοίνην ἔπι.
Ὀρέστης
  1. τί δʼ οὐχ ἅμʼ ἐξωρμᾶτʼ ἐμὴ μήτηρ πόσει;
Πρέσβυς
  1. ψόγον τρέμουσα δημοτῶν ἐλείπετο.
Ὀρέστης
  1. ξυνῆχʼ· ὕποπτος οὖσα γιγνώσκει πόλει.
Πρέσβυς
  1. τοιαῦτα· μισεῖται γὰρ ἀνόσιος γυνή.
Ὀρέστης
  1. πῶς οὖν ἐκείνην τόνδε τʼ ἐν ταὐτῷ κτενῶ;
Ἠλέκτρα
  1. ἐγὼ φόνον γε μητρὸς ἐξαρτύσομαι.
Ὀρέστης
  1. καὶ μὴν ἐκεῖνά γʼ ἡ τύχη θήσει καλῶς.