Hippolytus

Euripides

Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. I. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.

  1. δόλοισι σὸν παῖδ’· ἀλλ’ ὅμως ἔπεισέ σε.
Θησεύς
  1. οἴμοι.
Ἄρτεμις
  1. δάκνει σε, Θησεῦ, μῦθος; ἀλλ’ ἔχ’ ἥσυχος,
  2. τοὐνθένδ’ ἀκούσας ὡς ἂν οἰμώξῃς πλέον.
  3. ἆρ’ οἶσθα πατρὸς τρεῖς ἀρὰς ἔχων σαφεῖς;
  4. ὧν τὴν μίαν παρεῖλες, ὦ κάκιστε σύ,
  5. ἐς παῖδα τὸν σόν, ἐξὸν εἰς ἐχθρόν τινα.
  6. πατὴρ μὲν οὖν σοι πόντιος φρονῶν καλῶς
  7. ἔδωχ’ ὅσονπερ χρῆν, ἐπείπερ ᾔνεσεν·
  8. σὺ δ’ ἔν τ’ ἐκείνῳ κἀν ἐμοὶ φαίνῃ κακός,
  9. ὃς οὔτε πίστιν οὔτε μάντεων ὄπα
  10. ἔμεινας, οὐκ ἤλεγξας, οὐ χρόνῳ μακρῷ
  11. σκέψιν παρέσχες, ἀλλὰ θᾶσσον ἤ σ’ ἐχρῆν
  12. ἀρὰς ἀφῆκας παιδὶ καὶ κατέκτανες.
Θησεύς
  1. δέσποιν’, ὀλοίμην.
Ἄρτεμις
  1. δείν’ ἔπραξας, ἀλλ’ ὅμως
  2. ἔτ’ ἔστι καί σοι τῶνδε συγγνώμης τυχεῖν·
  3. Κύπρις γὰρ ἤθελ’ ὥστε γίγνεσθαι τόδε,
  4. πληροῦσα θυμόν. θεοῖσι δ’ ὧδ’ ἔχει νόμος·
  5. οὐδεὶς ἀπαντᾶν βούλεται προθυμίᾳ