Alcestis

Euripides

Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. I. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.

  1. τρέσαντα χεῖρα πολεμίαν ποτ’ ὄψεται.
Χορός
  1. καὶ μὴν ὅδ’ αὐτὸς τῆσδε κοίρανος χθονὸς
  2. Ἄδμητος ἔξω δωμάτων πορεύεται.
Ἄδμητος
  1. χαῖρʼ, ὦ Διὸς παῖ Περσέως τ’ ἀφ’ αἵματος.
Ἡρακλῆς
  1. Ἄδμητε, καὶ σὺ χαῖρε, Θεσσαλῶν ἄναξ.
Ἄδμητος
  1. θέλοιμ’ ἄν· εὔνουν δ’ ὄντα σ’ ἐξεπίσταμαι.
Ἡρακλῆς
  1. τί χρῆμα κουρᾷ τῇδε πενθίμῳ πρέπεις;
Ἄδμητος
  1. θάπτειν τιν’ ἐν τῇδ’ ἡμέρᾳ μέλλω νεκρόν.
Ἡρακλῆς
  1. ἀπ’ οὖν τέκνων σῶν πημονὴν εἴργοι θεός.
Ἄδμητος
  1. ζῶσιν κατ’ οἴκους παῖδες οὓς ἔφυσ’ ἐγώ.
Ἡρακλῆς
  1. πατήρ γε μὴν ὡραῖος, εἴπερ οἴχεται.
Ἄδμητος
  1. κἀκεῖνος ἔστι χἡ τεκοῦσά μʼ, Ἡράκλεις.
Ἡρακλῆς
  1. οὐ μὴν γυνή γ’ ὄλωλεν Ἄλκηστις σέθεν;
Ἄδμητος
  1. διπλοῦς ἐπ’ αὐτῇ μῦθος ἔστι μοι λέγειν.
Ἡρακλῆς
  1. πότερα θανούσης εἶπας ἢ ζώσης ἔτι;
Ἄδμητος
  1. ἔστιν τε κοὐκέτ’ ἔστιν, ἀλγύνει δ’ ἐμέ.
Ἡρακλῆς
  1. οὐδέν τι μᾶλλον οἶδʼ· ἄσημα γὰρ λέγεις.
Ἄδμητος
  1. οὐκ οἶσθα μοίρας ἧς τυχεῖν αὐτὴν χρεών;
Ἡρακλῆς
  1. οἶδʼ, ἀντὶ σοῦ γε κατθανεῖν ὑφειμένην.
Ἄδμητος
  1. πῶς οὖν ἔτ’ ἔστιν, εἴπερ ᾔνεσεν τάδε;