Cyclops

Euripides

Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. I. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1902.

  1. τείχη δὲ ποῦ ’στι καὶ πόλεως πυργώματα;
Σιληνός
  1. οὐκ εἴσ’· ἔρημοι πρῶνες ἀνθρώπων, ξένε.
Ὀδυσσεύς
  1. τίνες δ’ ἔχουσι γαῖαν; ἦ θηρῶν γένος;
Σιληνός
  1. Κύκλωπες, ἄντρ’ ἔχοντες, οὐ στέγας δόμων.
Ὀδυσσεύς
  1. τίνος κλύοντες; ἢ δεδήμευται κράτος;
Σιληνός
  1. νομάδες· ἀκούει δ’ οὐδὲν οὐδεὶς οὐδενός.
Ὀδυσσεύς
  1. σπείρουσι δ’—ἢ τῷ ζῶσι;—Δήμητρος στάχυν;
Σιληνός
  1. γάλακτι καὶ τυροῖσι καὶ μήλων βορᾷ.
Ὀδυσσεύς
  1. Βρομίου δὲ πῶμ’ ἔχουσιν, ἀμπέλου ῥοαῖς;
Σιληνός
  1. ἥκιστα· τοιγὰρ ἄχορον οἰκοῦσι χθόνα.
Ὀδυσσεύς
  1. φιλόξενοι δὲ χὥσιοι περὶ ξένους;
Σιληνός
  1. γλυκύτατά φασι τὰ κρέα τοὺς ξένους φορεῖν.
Ὀδυσσεύς
  1. τί φῄς; βορᾷ χαίρουσιν ἀνθρωποκτόνῳ;
Σιληνός
  1. οὐδεὶς μολὼν δεῦρ’ ὅστις οὐ κατεσφάγη.
Ὀδυσσεύς
  1. αὐτὸς δὲ Κύκλωψ ποῦ ’στιν; ἦ δόμων ἔσω;
Σιληνός
  1. φροῦδος πρὸς Αἴτνῃ θῆρας ἰχνεύων κυσίν.
Ὀδυσσεύς
  1. οἶσθ’ οὖν ὃ δρᾶσον, ὡς ἀπαίρωμεν χθονός;
Σιληνός
  1. οὐκ οἶδ’, Ὀδυσσεῦ· πᾶν δέ σοι δρῴημεν ἄν.
Ὀδυσσεύς
  1. ὅδησον ἡμῖν σῖτον, οὗ σπανίζομεν.
Σιληνός
  1. οὐκ ἔστιν, ὥσπερ εἶπον, ἄλλο πλὴν κρέας.