Εἰδύλλια
Theocritus
Theocritus. The Idylls of Theocritus. Cholmeley, Roger James, editor. London: George Bell and Sons, Ltd.,1901-1919.
- τὸν στέφανον τῖλαί με κατʼ αὐτίκα λεπτὰ ποησεῖς,
- τόν τοι ἐγὼν Ἀμαρυλλὶ φίλα κισσοῖο φυλάσσω
- ἀμπλέξας καλύκεσσι καὶ εὐόδμοισι σελίνοις.—
- Ὤμοι ἐγώ, τί πάθω; τί ὁ δύσσοος; οὐχ ὑπακούεις;—
- τὰν βαίταν ἀποδὺς ἐς κύματα τηνῶ ἁλεῦμαι,
- ὧπερ τὼς θύννως σκοπιάζεται Ὄλπις ὁ γριπεύς·
- καἴκα δἠποθάνω, τό γε μὰν τεὸν ἁδὺ τέτυκται.
- ἔγνων πρᾶν, ὅκα μευ μεμναμένω, εἰ φιλέεις με,
- οὐδὲ τὸ τηλέφιλον ποτεμάξατο, τὸ πλατάγημα,
- ἀλλʼ αὔτως ἁπαλῷ ποτὶ πάχεος ἐξεμαράνθη.
- εἶπε καὶ ἀγροιῶτις ἀλαθέα κοσκινόμαντις,
- ἁ πρᾶν ποιολογεῦσα Παραιβάτις, οὕνεκʼ ἐγὼ μὲν
- τὶν ὅλος ἔγκειμαι, τὺ δέ μευ λόγον οὐδένα ποιῇ.
- ἦ μάν τοι λευκὰν διδυματόκον αἶγα φυλάσσω,
- τάν με καὶ ἁ Μέρμνωνος ἐριθακὶς ἁ μελανόχρως
- αἰτεῖ, καὶ δωσῶ οἱ, ἐπεὶ τύ μοι ἐνδιαθρύπτῃ.
- Ἅλλεται ὀφθαλμός μευ ὁ δεξιός· ἦ ῥά γʼ ἰδησῶ
- αὐτάν; ᾀσεῦμαι ποτὶ τὰν πίτυν ὧδʼ ἀποκλινθείς,
- καί κέ μʼ ἴσως ποτίδοι, ἐπεὶ οὐκ ἀδαμαντίνα ἐστίν.
- ̔Ιππομένης ὅκα δὴ τὰν παρθένον ἤθελε γᾶμαι,