Εἰδύλλια
Theocritus
Theocritus. The Idylls of Theocritus. Cholmeley, Roger James, editor. London: George Bell and Sons, Ltd.,1901-1919.
- αἴκά τις σὺν ναῒ πλέων ξένος ὧδʼ ἀφίκηται,
- ὡς εἰδῶ, τί ποθʼ ἁδὺ κατοικεῖν τὸν βυθὸν ὔμμιν.
- ἐξένθοις Γαλάτεια καὶ ἐξενθοῖσα λάθοιο
- ὥσπερ ἐγὼ νῦν ὧδε καθήμενος οἴκαδʼ ἀπενθεῖν.
- ποιμαίνειν δʼ ἐθέλοις σὺν ἐμὶν ἅμα καὶ γάλʼ ἀμέλγειν
- καὶ τυρὸν πᾶξαι τάμισον δριμεῖαν ἐνεῖσα.
- ἁ μάτηρ ἀδικεῖ με μόνα, καὶ μέμφομαι αὐτᾷ·
- οὐδὲν πήποχʼ ὅλως ποτὶ τὶν φίλον εἶπεν ὑπέρ μευ,
- καὶ ταῦτʼ ἆμαρ ἐπʼ ἆμαρ ὁρεῦσά με λεπτὸν ἐόντα.
- φασῶ τὰν κεφαλὰν καὶ τὼς πόδας ἀμφοτέρως μευ
- σφύζειν, ὡς ἀνιαθῇ, ἐπεὶ κἠγὼν ἀνιῶμαι.
- ὦ Κύκλωψ Κύκλωψ, πᾷ τὰς φρένας ἐκπεπότασαι;
- αἴκʼ ἐνθὼν θαλάρως τε πλέκοις καὶ θαλλὸν ἀμάσας
- ταῖς ἄρνεσσι φέροις, τάχα κα πολὺ μᾶλλον ἔχοις νῶν.
- τὰν παρεοῖσαν ἄμελγε. τί τὸν φεύγοντα διώκεις;
- εὑρησεῖς Γαλάτειαν ἴσως καὶ καλλίονʼ ἄλλαν.
- πολλαὶ συμπαίσδέν με κόραι τὰν νύκτα κέλονται,
- κιχλίζοντι δὲ πᾶσαι, ἐπεί κʼ αὐταῖς ὑπακούσω
- δῆλον ὅ τʼ ἐν τᾷ γᾷ κἠγώ τις φαίνομαι ἦμεν.
- οὕτω τοι Πολύφαμος ἐποίμαινεν τὸν ἔρωτα
107