History of the Peloponnesian War

Quamobrem etiam hanc munitionem, quae et portulas et introitus et hostium receptacula habebat, studiose Aedificabant, et eo absolvendo adversarios praevertere cupiebant.

Itaque antea quidem inter paucos et clam potius sermones Uli serebantur; sed postquam Phrynichus reversos ex legatione, quam ad Lacedaemonios obierat, a quodam circitorum ex insidiis in foro frequenti nec procul a curia vulneratos est et digressus continuo decessit,et percussor quidem evasit, ejus autem adjutor, homo Argivus, comprehensus tortusque a quadringentis, nullius, a quo facinus hoc perpetrare jussos esset, nomen confessus est, nec omnino aliud quidqoam, nisi quod sciret multos homines et in circitorum praefecti domum et alio in aedes convenire, tum vero, quamquam nihil novi ex hac re consecutum erat, et Theramene» jam confidentius et Aristocrates, et quotquot vel ex ipsis quadringentis vel extra hos ejusdem sententiae erant, pergebant ad negotia publica capessenda.

Simul enim etiam a Lae naves jam circumvecte, quum ad Epidaurum appulissent, iEginam excursionibus infestaverant; et negabat Theramenes verisimile esse, eas, si in Eubceam navigarent, in iEginae sinum fuisse deflexuras,et rursus Epidauri stationem habituras, sinon accite venirentearum rerum causa, quae quidem illi semper criminandi materiam praebebant; non igitur jam fieri posse ut quiescerent.

Tandem vero, quum multi praeterea seditiosi sermones et suspiciones accessissent, jam et iactis rerum statum aggredi copperunt; nam gravis armaturae milites, qui Eetioniae munitionem in Piraeeo aedificabant, inter quos erat etiam Aristocrates centurio una cum sua tribu, comprehendunt Alexiclem, qui imperator erat ex paucorum collegio et factionis suae sociis maxime addictus, et in domum adductum eum captum tenuerunt.

Adjuverunt eos autem simul quum alii, tum Hermo quidam, circitorum apud Munychiam excobantium praefectus ; sed quod maximum erat, gravis armaturae manos haec volebat.

Quum autem hoc quadringentis renuntiatum esset (considebant autem forte in curia), confestim omnes, praeter eos, quibus ea non volentibus erant, parati erant ire ad arma, et Therameni iisque qui cum eo erant, minitabantur. Ille vero, se purgans, dicebat, se paratum esse jam ire cum iis ad Alexiclem custodia liberandum. Et assumpto uno ex imperatoribus, qui cum eo sentiebat, pergebat in Piraeeum; auxilio autem veniebat et Aristarchus, et ex equitibus juniores.

Erat autem ingens tumultus ac terribilis; nam et qui in urbe erant, jam putabant Piraeeum occupatum, et comprehensum illum morte mulctatum esse, et qui in Piraeeo erant, eos, qui in urbe erant, contra se jamjamque adesse.

.Egre autem quum et seniores impedirent eos, qui per urbem discurrebant, et ad arma

Ac Theramenes quidem quum in Piraeum pervenisset (erat antem et ipse imperator), voce tenus gravis armaturae militibus irascebatur; Aristarchus vero, et qui multitudini adversarii erant, indignabantur.

Sed gravis armaturas milites porro pergebant plerique ad opus, nec mutabant sententiam, et Theramenem interrogabant, numquid ei videretur haec munitio publici boni causa exstrui, et num satius esset eam demoliti. Ille vero, si et illis eam demoliri placeret, sibi quoque placere respondit. Atque liinc e vestigio ascendentes et milies, et multi hominum eorum, qui erant ex Piraeeo, munitionem dejiciebant.

Erat autem adhortatio ad vulgus haec, oportere eum, quicumque quinque millia civium quadringentorum loco reipublicae praeesse vellet, ad opus accedere. Nam adhuc tamen occultabant se quinque millium nomine, ne aperte dicerent, quicuroqua vellet populum reipublicae praeesse, quia metuebant, ne forte re vera essent quinque millia, neve quis apud aliquem dicens aliquid per inscitiam offenderet. Et quadringenti propterea neque volebant, illos quinquies mille cives esse, neque constare, eos non esse, quod existimabant, tot rerum participes constituere plane jam imperium populare esse; contra rei obscuritatem melum mutuum civibus allaturam.