History of the Peloponnesian War

Phry-nichus autem perturbatus, et in maximum sane discrimen adductus ob hoc indicium, rursus ad Astyochum scribit, quum ob superius factum conquerens, quod non probe celatum esset, et nunc se paratum esse ad internecionem tradere omnem Atheniensium exercitum, qui apud Samum esset, sigillatim docens, quum Samus non esset munita, quo liaoc modo peragere possent; sibique jam invidiosum non esse, si propter illos in capitis periculum adductus, et hoc, et aliud quidvis potius fecturus esset, quam ab inimicissimis ipse perderetur. Astyoclius vero liacc quoque Alcibiadi indicat.

Et quum praesensisset Phrynichus, eum improbe agere et de rebus istis epistolam ab Alcibiade jam jamque adfuturam, ipse eam praevertens indicium ad exercitum defert, hostes in animo habere, quod Samus nullis munitionibus esset munita, et simul non omnis classis intus stationem haberet impetum in castra facere et se luee comperta liabere, et quam celerrime Samum muniendam esse, et celera praesidiis tuenda; ipse autem dux erat, harumque rerum administrandarum potestatem habebat.

Et bi quidem munitionem parabant, et tali modo Samus, quam vel sic munituri erant, celerius munita est; literae autem ab Alcibiade non multo post aderant, exercitum a Phrynicbo prodi, et hostes eum invasuros.

Ita quum visus esset Alcibiades non fide dignus esse, sed hostium consilia

Postea vero Alcibiades quidem Tissaphernem monebat et inducebat, ut amicus esset Atheniensibus, timentem quidem Peloponnesios, quod majoricum classe, quam Athenienses, adessent, cupientem tamen, si qua ratione posset, fidem habere, praesertim postquam sensit Peloponnesiorum apud Cnidum de foederibus per Therimenem factis dissensionem (nam hoc tempore quum illi apud Rhodum essent, jam exstiterat), in qua illum priorem Alcibiadis sermonem de eo, quod Lacedaemonii civitates omnes in liber talem assererent, Lictias verum esse demonstravit, negans hanc pactionem tolerandam esse, ut rex eas civitates obtineret, quibus vel prius aliquando aut ipse aut ejus mayores imperassent. Et Alcibiades quidem, utpote qui magnis de rebus contenderet, Tissaphernem officiis studiose demerens rem urgebat;

Atheniensium vero legati, qui cum Pisandro ex Samo missi erant, quum Athenas pervenissent, apud populum verba faciebant, in summam multa colligentes, prsecipue vero demonstrantes, facile iis esse, si Alcibiadem restituerent , nec amplius eodem modo populari statu uterentur, et regem socium habere et Peloponnesios superare.

Sed quum et alii multi de populari statu contradicerent, et simul Alcibiadis inimici vociferarentur, indignum facinus esse, sl, legibus vi facta, rediret, et Eumolpidae et Ceryces de mysticis, propter quae profugerat, testimonium dicerent, et per res divinas obtestarentur, ne reducerent, Pisander in medium progressus, inter multam adversationem et indignationem quemvis unum eorum, qui contradicebant, in medium producens interrogabat, num quam salutis publicae spem haberet, quum Peloponnesii non pauciores, quam ipsi, naves contra se in acie stantes in mari haberent, et socias civitates plures, praeterea quum rex et Tissaphernes pecunias iis suppeditaret, ipsis vero nullae amplius essent, nisi quis regi persuaderet, ut ad se transiret.