History of the Peloponnesian War

Haec autem res in castris prius agitata est, et hinc postea in urbem est propagata. Et nonnulli ex Samo trajicientes in colloquium cum Alcibiade venerunt, qui quum hanc spem ostenderet, se primum quidem Tissaphernis, deinde vero regis etiam amicitiam iis conciliatarum, ei non populari imperio uterentur (sic enim regem magis confisurum), civitatis principes magnam spem concipiebant, fore, ut et ad se ipsos, qui malis maxime premerentur, reipublicae administrationem transferrent, et hostes superarent.

Et Samum reversi homines idoneos sibi conciliantes conjurationem conflabant et apud multitudinem propalam dicebant, regem sibi amicum fore, et pecuniam praebiturum, si Alcibiades restitueretur, et popularis status tolleretur.

Et vulgus quidem, quamquam in praesentia aegre ferebat ea, quae agebantur, ob paratam tamen stipendii regii spem quiescebat; illi vero, qui paucorum imperium constituere cupiebant, postquam rem cum multitudine communicarunt, rursus etiam inter se ipsos et majorem sodalium partem illa Alcibiadis promissa expendebant.

Et ceteris quidem haec factu facilia et fide digna videbantur; Phryni-cho autem, qui adhuc erat dux, nihil horum placebat, sed et Alcibiades (id quod res erat) nihilo magis pauoorum dominatum quam popularem statum affectare ei videbatur, nec aliud quicquam spectare, nisi qua ratione, immutata praesenti civitatis disciplina, a sodalibus arcessitus reverti posset, sibi vero hoc praecipue prospiciendum esse, ne inter se dissiderent; et regi non sane facile factu esse, quum Peloponnesii jam aeque in mari versarentur, et urbes tenerent non minimas in illius imperio, Atheniensibus se adjungere , quibus diffideret, et ita negotia habere, quum ei liceret amicitiam cum Peloponnesiis inire, a quibus nullo maleficio affectus esset.

Quod autem attineret ad socias civitates , quibus jam promisissent paucorum imperium, quod ne ipsi quidem amplius populari statu essent usuri, dicebat, se probe scire, non ideo magis nec illas, quae defecissent, in suam potestatem redituras, nec illas, quae sibi superes-sent, constantiores futuras; non enim hunc eos animum'habituros, ut sub paucorum dominatu aut in populari statu servitutem pati potius vellent, quum in ulrocunque statu libertate frui,

et eos, qui honesti bonique viri vocentur, videri illis non minus negotii, quam ipsum popularem statum, sibi exhibituros, quum duces et auctores plebi essent maleficiorum ex quibus ipsi pleraque commoda consequerentur; et quantum quidem in illorum potestate esset, se et indicta causa et crudelius morte mulctatum iri, popularem vero statum suum esse perfugium, et illorum moderatorem.

Atque haec civitates ipsa experientia edoctas ita existimare, sibi ipsi plane compertum esse. Nequaquam igitur sibi quidem quicquam eorum, quae et in praesentia ab Alcibiade gerantur, placere.