History of the Peloponnesian War

Gylippus vero, cernens hostium classem jam superari , et extra vallum et castra sua deferri, cupiens eos profligare, qui in terram egrederentur, et efficere ut Syracusani naves facilius retraherent, quod ab amicis terra teneretur, ad portus crepidinem cum quadam copiarum parte accurrit.

Atque Hetrusci (hi enim Atheniensibus illic excubabant) quum eos incomposite adventantes animadverterent, in eet eruptionem fecerunt, et impressione in primos facta, eos in fugam conjecerunt, et in paludem nomine Lysimeleam deturbarunt.

Postea vero quum major jam Syracusanorum sociorumque manus advenisset, ipsi quoque Athenien· ses subsidio venerunt, suis navibus timentes, et cum fc proelium commiserunt, viclosque persecuti sunt, et gravis armaturae milites non multos interfecerunt, et navium majorem quidem partem conservarunt et in castra reduxerunt , sed earum duodeviginti Syracusani sociique ceperunt. oronesque viros interfecerunt.

Et in ceteras, quas con-

Postea vero Syracusani quidem tropaeum erexerunt, et navalis victorias, et gravis armaturae militum prius ante munitiones interceptorum, unde etiam equos ceperant, Athenienses vero et peditatus ab Hetrusds fugati et in paludem compulsi, et eorum, quos ipsi cum reliquis copiis in fugam conjecerant.

Quum autem Syracusanis insignis victoria jam etiam de navalibus copiis contigisset (prius enim reformidabant classem, quae cum Demosthene advenerat), Athenienses quidem maximum animi moerorem conceperunt, et vehementer sibi opinione falsi esse videbantur; longe autem magis etiam belli eos poenitebat.

Quod enim illis solis civitatibus bellum jam intulissent, quae iisdem institutis uterentur, et quae populari dominatu, ut et ipsi, regerentur, et quae classem et equitatum et potentiam possiderent, quum etiam facultatem nullam haberent neque mutanda reipublicae forma dissidioque excitando aliquos sibi adjungendi, neque bellico apparatu, quippe quod Uli multo superiores essent, sed quum in plerisque rebus sui conatus infeliciter sibi cederent, ut antea jam inopes erant consilii, ita tunc quidem multo etiam magis, postquam navali quoque proelio superati sunt, quod nunquam putassent.

At Syracusani statim portum praevehebantur intrepide et ejus ostium claudere cogitabant, ne Athenienses jam, etiam si vellent, clam iis exire possent.

Nec enim jam id modo, ut ipsi salvi essent, curae habebant, sed etiam ut illos salutem sibi parere impedirent, existimantes, id quod res erat, et pro praesenti rerum suarum statu longe superiores suas vires esse, et si Athenienses sociosquc et terra et mari superare possent, praeclarum sibi certamen boc apud Graecos visum iri; nam et ceteros Graecos confestim partim servitute, partim metu liberatum iri (reliquam enim Alheniensiurti potentiam nequaquam amplius satis virium habituram ad sustinendum bellum, quod iis postea inferretur), se autem, quod horum auctores fuisse viderentur, et apud ceteros mortales et apud posteros magnae admirationi futuros.

£t profecto dignum erat gloria certamen illud quum his de causis, tum etiam, quod non solum Athenienses vincebant, sed etiam multos alios eorum socios, neque rursus ipsi tantum, sed etiam una cum illis, qui auxilio iis venerant, quum et duces extilissent cum Corinthiis et Lacedaemoniis et suam urbem in propugnandi pericula objecissent, et rem navalem multum promovissent.

Etenim plurimae gentes ad hanc unam urbem tunc confluxerant, nulla quidem eorum ratione deducta, qui omnino in hoc bello vel Atheniensium vel ad Lacedaemoniorum urbem convenerant.