History of the Peloponnesian War

Nicias tali adhortatione usus.copias confestim adversus hostem duxit; Syracusani vero tunc quidem noo exspectabant, sibi jam dimicandum esse; quinetiam eorum nonnulli in urbem, quae vicina erat, abierant; alii vero festinabundi ad suos adjuvandos accurrentes, tardius quidem perveniebant, verumtamen ut singuli ad aliquos exercitus ordines accedebant, in iis sese collocabant. Nam nec in isto proelio nec in aliis aut alacritate aut audacia hostibus inferiores fuerunt, sed virtute quidem non inferiores illis, quatenus rei militaris scientia suppeteret, quotiens haec deficeret , alacritatem etiam inviti prodebant. Verumtameo quum non opinarentur Athenienses priores contra se venturos et subito cogerentur se defendere, sumptis armis con-festim obviam prodierunt.

Ac primo quidem utrimque exercitus velites, qui lapides manu jaculabantur, et funditores et sagittarii ante pugnabant, et alii alios in fugam vicissim vertebant, ut fere fit inter levis armaturae milites; deinde vero et vates proferebant hostias more receptas, et tubicines ad congressum milites incitabant;

illi vero procedebant, Syracusani quidem, pro patria pugnaturi, et unusquisque in praesentia pro sua salute, et pro libertate in ppsterum, ex hostibus vero Athenienses quidem pro alieno solo ut proprium haberent, neve domesticum victi detrimento afficerent, Argivi vero et qui ex sociis liberi erant, ut et illos adjuvarent in quaerendis rebus illis, quarum causa venerant, utque suam quique patriam victores reviserent; qui vero cx sociis non sui juris erant, praecipue quidem animum alacrem liabebant propterea, quod in praesenti salus sperari non poterat, nisi vicissent, deinde vero obiter etiam, si forte, ubi etiam aliam quam gentem una cum Atbenieo* sibus subegissent, ipsis levior esset parendi necessitas.