History of the Peloponnesian War

Deinde vero jam Atheniensium unusquisque, prout deinceps intrabat, ad murum contendebat.

Et Peloponnesii praesidiarii primo quidem pauci resistentes vim propulsabant, et nonnulli eorum ceciderunt, sed plerique in fugam se conjecerunt, tum quod hostes noctu irruperant, tum etiam quod a Megarensibus proditoribus oppugnabantur, rati se ab universis Megarensibus proditos.

Accidit enim simul etiam,ut Atheniensium praeco sua sponte ediceret, ut quisquis vellet Megarensium iret arma cum Atheniensibus juncturus; quod illi quum audissent, nullam moram amplius interposuerunt, sed re vera se ab utrisque oppugnari existimantes, in Nisaeam fuga se receperunt.

Prima autem luce muris jam captis, et Megarensibus, qui in urbe erant, metu trepidantibus, illi, qui Atheniensibus fuverant, et alii cum ipsis, tota multitudo, quae proditionis erat conscia, portas aperiendas, et ad proelium adversus hostem prodeundum dicebant.

Inter eos autem convenerat, ut portis apertis Athenienses irrumperent, ipsi autem ut internoscerentur, prospecturi erant; nam oleo se uncturi erant, ne laederentur. Fiebat autem, ut tutius pos. sent portas aperire; nam, ut inter eos convenerat, quatuor millia peditum gravis armaturae et sexcenti equites Atheniensium , qui noctu iter fecerant, ab Eleusine aderant.

Et quum illi uncti essent et jam ad portas pervenissent, quidam ex consciis insidias alteris indicat. Illi vero agmine facto frequentes venerunt, et dixerunt, nec exeundum adversus hostes (nam ne ante quidem .unquam, quamvis essent potentiores, hoc facere se ausos esse), nec civitatem in manifestum periculum adducendam, et si quis non pareret, illic in loco pugnam commissum iri. Nullo autem modo significabant, se scire, quae agerentur, sed velut optimum factu consulentes in sententia perseverabant ,et simul ad portas permanebant easque custodiebant, ut non liceret insidiatoribus ea peragere, quae statuerant.