History of the Peloponnesian War

Diu igitur pugnae laborem sustinebant, neutri· alteris cedentes; deinde vero (Atheniensibus enim equites, qui in ipsa pugna eos juvabant, magno usui erant, quum alteri nullum equitatum haberent) Corinthii in fugam versi sunt, et in collem se receperunt, ibique constiterunt nec amplius descendebant, sed quiescebant,

In hac autem fuga ad dextrum cornu eorum quum omnino plurimi obierunt, tum et Lycophro dux. Reliquus vero exercitus hoc modo hoste non vehementer insequente, neque effusa fuga, postquam per viin coactus est, in excelsa loca se recepit ibique consedit.

Athenienses vero, quum hostes ad proelium contra ipsos non amplius prodirent, illorum cadavera spoliabant , et suorum suscipiebant et tropaeum continuo statuerunt.

Sed illi dimidiae Corinthiorum parti, qu® in Cenchrea praesidii causa manebat, ne Athenienses adversus Crommyonem navigarent, hoc prudium non erat manifestum propter montem Oncum; ubi autem pulverem conspexere et rem cognovere, opem suis confestim ferebant Venerunt etiam auxilio ex urbe Corinthii natu majores, quum intellexissent id quod acciderat.

Quos universos conspicati Athenienses in se tendentes, ratique auxilium a vicinis Peloponnesiorum civitatibus missum contra se venire, celeriter ad naves se receperunt, habentes spolia et suorum cadavera, duobus exceptis, quae reliquerunt, quod ea reperire non poterant.

Quum autem naves conscendissent, ad insu. las adjacentes trajecerunt, et hinc misso caduceatore suorum cadavera, quae reliquerant, fide publica interposita receperunt. In hoc preelio ex Corinthiis quidem ceciderunt ducenti et duodecim, ex Atheniensibus vero paulo minus quinquaginta.