History of the Peloponnesian War

nii vero ubi cognoverunt se opinione deceptos, inter se ipsos conglobabantur, et hostium impressionem, qua irruebant, propulsabant.

Ac bis terve eos repulerunt; postea, quum magno strepitu et ipsi irruerent, et mulieres atque servi simul ex aedibus clamores et ululatus ederent, eosque lapidibus et tegulis peterent, simul etiam quum illi nocte magna pluvia ingruisset, territi sunt, et dantes terga per urbem fugere coeperunt, quum quidem plurimi ignari essent viarum per tenebras et lutum, qua servari possent (nam sub ipsum mensis finem haec accidebant), et bene gnaros hostes haberent insequentes, ne effugerent. Quamobrem peribant multi.

Quidam autem Plataeensium portas, qua intraranl, et quae solae apertae erant, jaculi spiculo pessuli loco usus, et in vectis seram injecto clausit; ita ut ne hac quidem exitus pateret.

Quum autem illos hostis persequeretur per urbem, quidam ex iis muros conscenderunt, et se foras dejecerunt, ac plerique interierunt; alii vero per portas desertas, quum mulier quaedam securim ipsis dedisset, clam effraclo vecte exiverunt non multi (cito enim rescitum est), alii vero alibi per urbem passim trucidabantur.

Maxima tamen pars, et qui praecipue conglobati erant, irruperunt in magnum aedificium, quod erat muro contiguum, cujus in propinquo fores erant apertae, existimantes has hujus aedificii fores esse portas, et ex adverso exitum, qui extra ferret.

Plataeenses vero, postquam eos conclusos viderunt, deliberare coeperunt , utrum eos, ita ut erant, incenso illo aedificio, concremarent , an aliud aliquod poenae genus in illos statuerent.

Tandem vero et hi et ceteri Thebani, qui supererant, per urbem vagantes, sese et arma Plataeensibus dediderunt , ut quicquid illis visum fuerit, de se statuerent.

Qui igitur Plataeae erant, hunc rerum exitum habuerant.