Vita Sancti Martini

quo quidem tempore credi non potest, qua me humilitate, qua benignitate susceperit, congratulatus plurimum et [*]( 1 Non BMV: Nec (neque) enim AFv II sub istis V 2 quadam F 3 prece V: praesc AF, prae se v II circumiecta (-tns 1 tn.) ipsa F || -qua V 7 cella A II adstetit V 8 multum BV: multumque AFv, mutumque aliquot libri Gisel. II ambo silentium AF II tunc v 10 terras AFM 11 nec quidquam responsi V s. I. II referret deest in V margine laesa 13 dubitas? crede MV, dubitas? cerne B 14 dominum MV: deum AFv 15 nec Y: et AFv II renidentem scripsi: renitentem libri 17 formamque V || proferentem Fv 19 et om. Y II faetore V 20 itaq. AFV: ita 11 || rettuli BMY: retulimus AFv 21 cognouimus A 22 ante uita in V et 8. I. add. 11 uirtute V: uirtutibus AFv 23 peregr. suscepimus AFv 25 illum interrogare potui B )

miserum me — paene non audeo confiteri — cum me sancto conuiuio suo dignatus esset adhibere, aquam manibus nostris ipse obtulit, ad uesperum autem pedes ipse nobis abluit. nec reniti aut Contra ire constantia fuit: ita auctoritate illius oppressus sum, ut nefas putarem, si non adquieuissem.

sermo autem illius non alius apud nos fuit, quam mundi inlecebras et saeculi onera relinquenda, ut Dominum Iesum liberi expeditique sequeremur: praestantissimumque nobis praesentium temporum inlustris uiri Paulini, cuius supra fecimus mentionem, exemplum ingerebat, qui summis opibus abiectis Christum secutus solus paene his temporibus euangelica praecepta conplesset: illum nobis sequendum, illum clamabat imitandum:

beatumque esse praesens saeculum tantae fidei uirtutisque documento, cum secundum sententiam Domini diues et possidens multa uendendo omnia et dando pauperibus, quod erat factu inpossibile, possibile fecisset exemplo.

iam uero in uerbis et confabulatione eius quanta grauitas, quanta dignitas erat! quam acer, quam efficax erat, quam in absoluendis scripturarum quaestionibus promptus et facilis!