Chronica

Severus, Sulpicius

Severus, Sulpicius. Sulpicii Severi libri qui supersunt (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Volume 1). Halm, Karl, editor. Vienna: Gerold, 1866.

ita deducti Instantius et Priscillianus: quorum Instantius prior iussus causam dicere, postquam se parum expurgabat, indignus esse episcopatu pronuntiatus est.

Priscillianus uero, ne ab episcopis audiretur, ad principem prouocauit. permissumque id nostrorum inconstantia, qui aut sententiam uel in refragantem ferre debuerant aut, si ipsi suspecti [*]( 1 itachius P 5 ambien (sic) P 10 deferretur om. P, deferatur suppleuit Galesinius 11 itbatium P et sic saepius 1\\ in Trcueris P, ut coni. Giselinus: in aere ueris b, quae lectio inde exorta est, quod in P intreneris ex inèreueris correctumest, littera e, de qua agitur, non deleta. Scriptura talis est teste Reifferscheidio, ut ta-ntum accuratius inspicienti intreueris correctum use appareaf. 12 frustratus P et Sigonius: frustratur b 13 britannium P, ut coni. Tillemont: Pritannium &, Britomum Hontheim Prodr. hist. Treuir. I, 134 II defessUS P II tum om. b \'14 clemens maximu P: Clementem Мaximum b ; cf. Sall. Jug. 22 sed is rumor clemeus erat, et Prisc. 18, 277 p. 353 ed. Bert.. II inperium P 16 noni] noim P 22 Burdegalenaem b 26 qui aut de Prato : quia aut Pb 27 ucl P : om. b II aut si P et Giselinus : aut sibi b )

103
habebantur, aliis episcopis audientiam reseruare, non causam imperatori de tam manifestis criminibus permittere.

Ita omnes, quos causa inuoluerat, ad regem deducti. secuti etiam accusatores Ydacius et Ithacius episcopi, quorum studium super expugnandis haereticis non reprehenderem, si non studio uincendi plus quam oportuit certassent.

ac mea quidem sententia est, mihi tam reos quam accusatores displicere, certe ttMMHm nihil pensi, nihil sancti habuisse definio: fuit enim audax, loquax, impudens, sumptuosus, uentri et gulae plurimum impertiens.

hic stultitiae eo usque processerat, ut omnes etiam sanctos uiros, quibus aut studium inerat lectionis aut propositum erat certare ieiuniis, tamquam Priscilliani socios aut discipulos in crimen arcesseret.

ausus etiam miser est ea tempestate Martino episcopo, uiro plane Apostolis conferendo, palam obiectar.e haeresis infamiam.

namque tum Martinus apud Treueros constitutus non desinebat increpare Ithacium, ut ab accusatione desisteret Мaximum orare, ut sanguine infelicium abstineret: satis superque sufficere, ut episcopali sententia haeretici iudicati ecclesiis pellerentur: saeuum esse et inauditum naeas, ut causam ecclesiae iudex saeculi iudicaret.

denique quoad usque Martinus Treueris fuit, dilata cognitio est: at mox discessurus egregia auctoritate a Мaximo elicuit sponsionem, nihil cruentum in reos constituendum.

sed postea imperator per Magnum et Rufmn episcopos deprauatus at a mitioribus consiliis deflexuscausam praefecto Euodio permisit, uiro acri e seuero.

is Priscillianum gemino iudicio auditum conuictumque maleficŲ nec diffitentem obscenis se studuisse doctrinis, nocturnos etiam turpium feminarum egisse conuentus nudumque orare solitum, nocentem pronuntiauit redegitque in custodiam, donec ad principem referret. gesta ad palatium delata censuitque imperator, Priscillianum sociosque eius capite damnari oportere. [*]( 4 ydatius et ithatius P II stidimn P 5 super nos: super in P, in b 1\\ non] n (pro ñ) P 7 mihi non tam Sigonius 8 audisJ: P 9 suptuosus P 10 stiltitiae P 17 infelium P 19 seuum P, nouumb 20 indicaret P corr. ex uindicaret, quod haud scio an praeferendum sit 24 defluxus P 25 eniodio P tj is P: Qui b i7 obsooenis b 30 gesta ad p. delata censuitq. P: gestis ad p. delatis ceBsuit b 31 capitis bi )

104