Historiae Adversum Paganos
Orosius, Paulus
Orosius, Paulus. Historiarum adversum paganos libri VII (Corpus scriptorum ecclesiasticorum latinorum, Volume 5). Zangemeister, Karl, editor. Gerold: Vienna, 1882.
porro illi, pulsis cinitate primum his contra quos inplorabantur, deinde mox caesis etiam illis quibus ad auxiliandum conuenerant, urbem cum coniugibus ac liberis sociorum occupauere, ausi facinus nulli tyranno comparandum:
quippe cum Reginis quiduis perpeti satius fuerit, quam ut ultro inuitarent, quibus patriam coniuges liberos ac penates ipsi extorres ad praedam relinquerent.
At etiam Catinienses cum Syracusanos graues infestosque [*]( AVCTOBES § 4 de tyrannis cf. Iustin. 4, 2 § 6 || medio tempore ... cum Regini - § 6 Iustin. 4, 3 § 1-3 § 4 hoc est - cccxxxv cf. Eus. 1597 (1598 cod. F) § 7—§ 9 Iustinus 4, 3 § 4-7 ) [*]( 2 aethna] LPR ethna D || quae] qui. P 3 adque LP*R*D 4 specie R speciae D 5 quorum] R2Dv quo LPR1 || qui fuit om. sed in mg. add. m. 1 D 6 anno s. s. m. 1 D 7 ccc mo xxx quinto- L trecentesilmo trice∗∗∗simo quinto (er. nti) D ccc∗xxv (er. x esse potest) P -cco-xxv (x s. s. m. 1) R || regini] LPDl regni B || aput P* 8 -que] q; in asqu, deinde in oqu corr. B || dissensionem (8 alt. in ras. al. m.) R || diuisas L || in] inter L 10 illi\' (B m. 2) P illis D || ciuitate pulsis D 11 inplorabuntur L n caecis D || auxilium PR 12 cum om. D || ac] L et PRD || t sociorum (c ex t) R 13 cumparandum D 14 regnis R || quiduis] Gf et in uno ex meis exempll. ed. 1738 h quιόquιόΝuis L quidquid nis (prima i in ras.) P quicquid uis (c ex corr.) R quidquid uis D et ed. 1738 (in plerisque exempU.) et 1767 h, haud dubie ditto- grapkia natum ut permulta apud Orosium, quare nolim quidquid a suis corrigere || nt om. D 15 extorres (o ex u corr.) L 17 at] ad P1 || catinienges (e altera ex i corr. m. 1 aut 2) L catinenses PR catenenses D || Byracosanos P siracosanos D ) [*]( 8* )
et quoniam Athenienses qui missi erant caesis hostibus prospera initia sumpserant, maiores copias robustioremque exercitum cum Lachete et Chariade ducibus in Siciliam reduxerunt.
sed Catinienses, belli taedio permoti, cum Syracusanis foedus ineunt, auxilia Atheniensium spernunt;
post autem, Syracusams condiciones paois meditatione dominationis transgredientibus, denuo legatos Athenas mittunt, qui capillo barbaque squalidi et lugubribus induti misericordiam atque auxilium et sermone et habitu precarentur.