Divinarum Institutionum

Lactantius

Lactantius. L. Caeli Firmiani Lactanti Opera omnia, Part I. Brandt, Samuel, editor; Laubmann, Georg, editor. Vienna: Gerold, 1890.

deinde fecit alterom, in quo indoles diuinae stirpis non permansit. itaque suapte inuidia. tamquam ueneno infectus est et ex bono ad malum transcendit suoque arbitrio, quod illi a deo liberum fuerat datum, contrarium sibi nomen a.dsciuit.

unde apparet [*]( 13 in quarto libro] c. 6. 8. ) [*](EPITOME 17 s. unde — liuorem] cf. 22, 7. ) [*](AUCTORES 5] Verg. Aeu. XI 361. ) [*](B(G)RSHPV(g)] 1 pr. et] ad S simulati numims] simulationum causas in his J3, simulationum Iu his .P, simulatjj* nominis (i m ras. Mt. 2, post c uel i er.) F 2 nominis S praestrigias F, praestigias cett., nisi quod praestigiis (is M: as) B3 releuabo R indocti B 4 a Veri expers tMeipit codtCM G pag. 26 (113) paene tota lecta et] atque R 5 capud B, om. H 6 accepto lumine S 7 prospiciat H *errores (t er.) P 9 post mundi M RSg haec: fecit m principio bonum et malum. id plane quid sit apertius (aptius Sg) eiplicabo, ne quis me ita loqui arbitretur ut poetae solent, qui res incorporales quibusdam figuris quasi utsibilibus (uisilibus B\', corr. R2) comprehendunt, cum praeter ipsum nihil adhuc esset 10 bonum ont. B\' (s. l. add. B3) G, bonus P ⌜tam⌝quam R2 11 oriretur HP2 Ci ex e) V2 (i s. l. pro e) produxit] genuit R similem lima del. B post spiritum in mg. XFM\' B\' 12 uir⌜tu⌝tibus V dei patris edd. id ont. V 13 uoluerit] fecerit cum solus esset RSH docere conabimur] coQabimur explicMe H deinde fecit alterum] deinde (om. S) fecit per ipsum quem genuit alterum corruptibilis naturae RS ad alterum in mg. diabolus cKM. B* 14 indolis S permaneret R itaque] suaque B, su[aqu]<e) G 15 suapte] apte .B, [sese] G, sua ipse H et om. BG 16 transcedit F in suoque P 17 insciuit P\', corr. f ) [*]( xvmi. Lact. 1. ) [*]( 9 )

130
cunctorum malorum fontem esse liuorem. inuidit enim illi antecessori suo, qui deo patri perseuerando cum probatus tum etiam carus est.

hunc ergo ei bono per se malum enectum Graeci διβολον appellant, nos criminatorem uocamus, quod crimina in quae ipse inlicit ad deum deferat.