Divinarum Institutionum

primam sic definimus: mors est naturae animantium dissolutio, uel ita: mors est corporis animaeque [*]( 2diximus] c.l0,3. ) [*](AUCTORES 2—5] cf. Quintil. 1 4,4. 6 Trismegistum] ap. Stob. flori!. 11, 23 init. Tx δὲήμέτερα σώματα — οὐδὲν ὰληθές. ) [*](EXPILATORES 11 s.] Isidor. orig. XI 1, 16; de different. rer. XVII 48 ) [*](BRpHPV°1 e oM!. 77 oritur e caelo R 2 ex limo P forma tu R enpedocles J3 empedo clesqe V2 4 uensib; scripsit, V2 5 ignem] id est ignem BP 6 trismegestum B, trnnegistum R 7 dixit esse B 8 in se m mg. V2 11 cst et 77 13 secernij separari B 14 a] ab B 17 mundus] mundus ex bono ct malo R ipsi 77 20 inmortali∗∗s (ta er.) B perpetua in H 22 est om. H ut V2 25 et ante inmortalitas om. H primum V 26 mors — seductio om. H )

in hac igitur societate caeli atque terrae, quorum effigies expressa est in homine, superiorem partem tenent ea quae sunt dei, anima scilicet quae dominium corporis habet, inferiorem autem ea quae sunt diaboli, corpus utique, quod quia terrenum est, animae debet esse subiectum sicut terra caelo.

est enim quasi uasculum, quo tamquam domicilio temporali spiritus hic caelestis utatur. utriusque officia sunt, ut hoc quod est ex caelo et deo, imperet, illut uero quod ex terra et diabolo, seruiat.

quod quidem non fugit hominem nequam Sallustium, qui ait: sed nostra omnis uis in a.nimo et corpore sita, est: animi imperio, corporis seruitio magis utimur.