Divinarum Institutionum

idem scilicet de Ioue Liber et Pan et Mercurius et Apollo fecerunt ac postea de his ipsis successores eorum. accesserunt etiam poetae et compositis ad uoluptatem carminibus in caelum eos sustulerunt, sicut faciunt qui apud reges etiam malos panegyricis mendacibus adulantur.

quod malum a Graecis ortum est, quorum leuitas instructa dicendi facultate et copia incredibile est quantas mendaciorum nebulas excitauerit. itaque admirati eos et susceperunt primi sacra illorum et uniuersis gentibus tradiderunt.

ob hanc uanitatem Sibylla sic eos increpat:

1. Ἑλλὰς δὴ, τί πέποιθας ἐπ᾽ ἀνδράσιν ἡγεμόνεσσι;
2. πρὸς τί δὲ δῶρα μάταια καταφθιμένοις πορίζεις;
[*](EPITOME 12—16] cf. c. 59, 8. )[*](AUCTORES 4 s.] Acu. VU 133 s. 8 s.] Acn. V 59 s. 19 ss.] 1U 545. 547 ss. )[*](EXPILATORES 11-13] Isidor. orig. VIII 11, 2 12—16] ibid. VI 8, 7, uude scholium ad C. Iulium Victorem, rhetor. lat. min. cd. Halm, ad p. 446, 6. )[*](RSHPVJ 1 an∗∗ (te cr.) S post S 4 nunc upatcras P 5 anchisem PV 6 uenturum (corr. m. 2) R 8 haec me] hieme S quodannis HP1, corr. P2 9 ueli II templi P\' (corr. P7) V 10 libero et pane H et (ante Mercurius) om. SH 11 iis IV 12 etiam om. H et om. H uoluutatem H, uoluptate V 13 sic S 15 instricta R 16 excitauerint RH, excitaue⌊rit⌋ p2 17 sacra] sacra ferae II 18 ob hanc-increpat om. V 19 ΔЄ S llЄllOlΦΑC V ΑΝΔClN P, ANAPA- CЄlN V HГЄMONCClN R, llГЄMONЄCl S, llГЄMONЄCClM P, llГЄMO- NtfCI V Themasdeti poput haserain drasinegemones in H fortasse intercidit qui in Sibyll. subsequitur u. 546 θνητοι̃ς, οι̃ς oux wn ϕυγει̃́ν θανάτοιο τελευτήν 20 πρός] IIPC P τε] AC S ΚΑΤΑΦθlMЄNЄlCl R, KAТΑΦЄlMЄNOlCl S, ΚΑΤΑΦθlMЄNOlC P, ΚΑΤΑΦθΜЄNOlCЄl V llOPl- Z€l S prytidedora mecet heaca taphtymoenoes porry zys H )
58
3. θύεις εἰδώλοις; τίς σοι πλάνον ἐν φρεσὶ θῆκεν
4. ταῦτα τελεῖν προλιπόντα θεοῦ μεγάλοιο πρόσωπον
.

M. Tullius, qui non tantum perfectus orator, sed etiam philosophus fuit, siquidem solus extitit Platonis imitator, in eo libro quo se ipse de morte filiae consolatus est, non dubitauit dicere deos qui publice colerentur homines fuisse.

quod ipsius testimonium eo debet grauissimum iudicari, quod et augurale habuit sacerdotium et eosdem se colere uenerarique testatur.

itaque intra paucos uersiculos duas res nobis dedit. nam dum imaginem filiae eodem se modo consecraturum esse profitetur quo illi a ueteribus sint consecrati, et illos mortuos esse docuit et originem uanae superstitionis ostendit.

cum uero inquit et mares et feminas complures ex hominibus in deorum numero esse uideamus et eorum in urbibus atque agris augustissima delubra ueneremur, adsentiamur eorum sapientiae quorum ingeniis et inuentis omnem uitam legibus et institutis excultam constitutamque habemus.

quod si ullum umquam animal consecrandum fuit, illud profecto fuit. si Cadmi progenies aut Amphitryonis aut Tyndari in caelum tollenda fama fuit, huic idem honos certe dicandus [*](EPITOME 3 s. (philosophus) 6-8 (sacerdotium)] cf. c. 17, 4. ) [*](AUCTORES 12] Consolat. frg. 14. ) [*](RSHPV] 1 θϒlC SP, θύεις C cunt codd. qutiiusd. Sibyll., alii θύεις t\' (c- IAQAOIC RP, ACAOIC V tis σοι] nOCOI R, TllOCOlC S IIAANAN P1, s. I. corr. P2 tv] CCN V θη̃ϰεν] Ke S, θΗΗΝΝΚЄ P thysidolo thuitis soeplanouenfresit hece H 2 TCAIN V IIPOAIIIONTA V, retinui cum πλάνον conitmgendum, cf. Addenda; IIONTA B, ΠΡΟΑЄNONTA S, llPOAЄlllONTA P; προλιπου̃σα uel προλιπου̃σι codd. Sibyll. ЄθΟl S MЄTAAOllO Ji llPOCΩllΩ s tautatelin prolimponta teumegalo eo prosopon H interpretatifm. lat. in mg. add. m. post. R, communem habent SP cf. Struuium, opttsc. I 56 4 inmitator P 7 auguriae R, auguriale P 8 eos H 10 rse\' P2 profitetur B, profiteretur cett.; an cum — proifteretur? quod ParV 13 compluris (con- V) R1V, cumpluris P1, -res R2P2 omnibus P1, corr. P2 15 assentiam (i. e. -mus) S, adseu////tiamur (4 hastae er.) P, ∗adsejntia V2 18 consecra\'n\'dam sic V2 19 illud — fuit om. H 20 Aiuphionis Heusingerus, cf. Orell. IV 991 adn. tyndaridis SH 21 tolle dafama Pac (s. I. corr. P1?) V dicendus RS )

fortasse dicat aliquis prae nimio luctu delirasse Ciceronem. atquin illa omnis oratio et doctrina et exemplis et ipso loquendi genere perfecta non aegri, sed constantis animi ac iudicii fuit et haec ipsa sententia nullum praefert indicium doloris.

neque enim puto illum tali uarie, tam copiose, tam ornate scribere potuisse, nisi luctum eius et ratio ipsa et consolatio amicorum et longitudo temporis mitigasset.

quid quod idem dicit in libris de re publica, idem de gloria? nam de legibus, quo in opere Platonem secutus leges uoluit ponere, quibus putaret usuram esse iustam et sapientem ciuitatem, de religione ita sanxit: diuos et eos qui caelestes semper habiti sunt colunto et ollos quos endo caelo merita locauerunt, Herculem Liberum Aesculapium Castorem Pollucem Quirinum.

item in Tusculanis, cum diceret totum paene caelum humano genere conpletum, si uero inquit scrutari uetera et ex illis ea quae scriptores Graeciae prodiderunt eruere coner, ipsi illi maiorum gentium di qui habentur hinc a nobis profecti in caelum reperientur.