De Mortibus Persecutorum

Rediens rursus in Gallias, ubi aliquantum moratus est, profectus <est> ad hostem filii sui Maximianum, quasi ut de componendo rei publicae statu [et] cum eo disputaret. [*]( 1 codam C, corr. Bal imperatorem C, corr. Bal hostili iter C, corr. Bal 2 uaatasset Bal secund. curis ap. Bauldrium 4 inmutari C 5 Dacicum Columbus in textu (item Bentleius), in notis Daciscum retinet 6 altere gallie C, corr. Bal 8 cum] quod Gale, tum Bauldri esset add. Tollius et Heumann 9 fili C 10 quae anovynius p. 51, item Halmp. 165 conI. quae nelim c. 18.11, quo C; quod Bal 12 adolescentem C 13 ei add. Heumann 15 abiturua C 18 deripuit Tol- lius, diripuit C exsutus C 21 est] cf. 23 22 aliquantulum Bal; cf. c. 45, 6 23 est ex 21 transposuit Brandt, cf. Proleg. adn. 3, ibique aliquantum moratus profectus est anonymus p. 52 fili C 24 coponendo C et del. Bal; quod huc delatum esse, cum esset corrigendi causa ascriptum proximo disputare (sic C, dispubiret )

aderat ibi Diocles a genero nuper accitus, ut quod ante non fecerat, praesente illo imperium Licinio daret substituto in Seueri locum. itaque fit utroque praesente. sic uno tempore sex fuerunt.

qua re impeditis consiliis senex Maximianus tertiam quoque fugam moliebatur: redit in Galliam plenus malae cogitationis ac sceleris, ut Constantinum imperatorem, generum suum, generi filium, dolo malo circumueniret, et ut posset fallere, deponit regiam uestem. Francorum gens in armis erat.

persuadet nihil suspicanti, ne omnem secum exercitum duceret, paucis militibus posse barbaros debellari, ut et ipse haberet exercitum quem occuparet, et ille opprimi posset ob militum paucitatem.