De Incarnatione Domini Contra Nestorum

disce ergo primum ab apostolo totius mundi magistro eum qui est sine exordio, deum, filium dei, in fine mundi, id est in temporum plenitudine filium hominis factum esse. ait enim . at ubi uenit plenitudo temporum, misit deus filium suum, factum ex muliere, factum sub lege. dic mihi ergo nunc: antequam dominus Iesus Christus ex matre Maria [*](26] Gal. 4, 4. ) [*]( 2 Consumatis p fidelissima N 6 poterat M utique per se Mv * suae om. Np 7 hic Np is M 8 quod N1 9 ipsa om. N (non p) \' 12 quicquid p necessarium om. M 13 ornatu M 16 etiam manente carnis suscepcione M 17 monstrabimus M intelligas Mp 18 dillcorum M 19 te om. Np in uatiuitate corporea Mv 21 quem om. M 26 temporis Mv 28 nunc om. M Christus om. M matre otn. N (non p) )

Uides ergo quod dicente apostolo: misit deus filium suum, suum utique, suum, ut ipsius apostoli uerbis utar, suum filium deus misit. neque enim aut alienum aliquem filium misit, quia suum misisse dicitur, aut omnino mittere potuit., si non erat qui mitteretur. misit ergo inquit filium suum factum ex muliere. ergo et quia misit eum, misit qui erat, et quia suum misit, non alienum utique, sed suum misit.

ubi ergo illud est nunc tuum calliditatis terrenae argumentum: nemo anteriorem se parit? numquid enim non antiquior Maria dominus? numquid non antiquior filiae hominis dei filius? numquid non antiquior denique homine ipso deus, cum utique nullus hominum non ex deo? uides ergo quod non solum antiquiorem se Maria peperit, non solum, inquam, antiquiorem se, sed auctorem sui, et procreans procreatorem suum facta est parentis parens, quia quam promptum utique fuit deo natiuitatem homini tribuere, tam promptum sibi, quam facile ut hominem nasci faceret, tam facile ut ipse ex homine nasceretur.