De Incarnatione Domini Contra Nestorum

impleta est, ut reor, sponsio mea. uides ergo profecto, haeretice, signum tibi de caelo datum, equidem non unum, sed multa et singularia. habes enim unum in apertione caeli. aliud in spiritus descensione, tertium in patris uoce. quae utique euidentissime omnia Christum deum esse declarant, quia eum et reseratio caelorum deum indicat et descensio super eum sancti spiritus deum adprobat et adlocutio patris deum esse confirmat. neque enim uel caelum nisi domini sui honore patuisset uel spiritus specie corporali nisi super dei filium descendisset nec pater filium nisi uere filium declarasset, praesertim cum his diuinae natiuitatis significationibus, quae non solum ueritatem piae fidei confirmarent, sed etiam prauitatem impiae.

opinionis excluderent. inefFabili enim diuini dicti magnificentia cum expresse ac significanter dixisset pater hic est filius meus, addidit etiam illud quod consecutum est dilectus scilicet et in quo mihi conplacui. utique sicut [*]( 1 ei om. M 3 et owi. M 4 et uox ... 5 dicens om, M 5 de ante Christo om, M 8 coosecuta Mpv 9 hafc faota sunt Mr 10 est orae. M pro hunc sjis M 12 ergo] enim M 15 est post dei om. M uide M ergo profecto haeretice om. M 16 hereticae N et quidem Mv 17 sed] sed et pv 18 in ante spiritus om. N\' 20 eutn] cum Nl tum N2 21 alloquutio M 24 nisi uere filium om N (tum p) 27 ineffabilis Np ineffabilem M 28 magmficentiam M 29 meua] meus dilectus N (non p) 30 et om. Mv uti MJ )

itaque sicut illa propria ac peculiaria in persona domini nostri Iesu Christi fuerunt, quod caeli aperti sunt, quod eum deus pater cunctis uidentibus per aduentantem atque astantem columbam quasi manu quodammodo sua tetigit et quasi digito indicante monstrauit dicens hic est filius meus, ita illud quoque proprium ei ac singulare, quod peculiariter dilectus et peculiariter patri conplacitus nominatur, ut peculiarem utique naturae significationem peculiaria additamenta monstrarent et proprietatem unigeniti filii etiam cognominum proprietas confirmaret, quam iam honor signorum praecedentium comprobasset. sed iam libelli istius finis sit.

neque enim hoc dictum dei patris aut augeri humanis sermonibus aut exaequari potest. nobis de domino nostro Iesu Christo filio suo satis per se ipse deus pater idoneus testis est, dicens: hic est filius meus. tu si contradicendum his dei patris uocibus putas, illi & te necesse est contradici, qui eum euidentissima declaratione filium suum esse ab omni mundo fecit agnosci., [*]( 1] cf. Esai. 9, 6. ) [*]( f 1 prophetam Mv: cf. V, 9, 5 dum magnum N 2 mihi om. Np 3 insuper a etiam ... 4 nomen om. Npav 4 scilicet M 5 et adiectio et p 6 pecaliatcr M1 contegisset JVf 7 itaque sicat.,. 8 fuerunt om, M 9 adque M 12 ei est ac p peciiliater Ml 13 dilec. tus et peculiariter om. M 16 quamquam iam M 17 dictum hoc Mv 18 patria dei M exquari M 23 omni(ni add. m. 2) N agnosd. Erplicit de incamatione fpi liber tertius:. Incipit eiusdem liber quartus N Eiplicit liber tercius. Incipit liber quartus Mp ) [*]( XVII. Cass. 1. ) [*]( 26 )

Consummatis libellis tribus quasi fidelissimis atque opulentissimis testibus, utpote quorum ueritas non humanis tantum, sed etiam diuinis testimoniis locupletata est, sufficere quidem nobis ad causae probationem per diuinam auctoritatem abunde poterant, cum ipsa per se utique causae suae auctoritas diuina sufficiat. sed tamen quia plena est his testimoniis sacrorum uoluminum series, ubi tot testes sunt quot sententiae, immo ubi ipsa scriptura sacra quasi unum quodammodo diuini oris est testimonium, accumulanda quaedam adhuc putauimus non pro necessitate approbationis, sed pro facultate rerum et copia, ut, quidquid necessarium non esset defensioni, totum proficeret ornatui.

ergo quia superioribus libris dominum Iesum Christum non propheticis tantum atque apostolicis, sed etiam euangelicis atque angelicis testimoniis, cum in carne atque in terra esset, deum probauimus, nunc eum qui in carne natus est etiam ante carnis susceptionem deum semper fuisse monstremus, ut intel- legas consentientibus et quasi conclamantibus sibi diuinorum i uoluminum testimoniis eundem te post natiuitatem corpoream et hominem debere credere et deum, quem ante natiuitatem corpoream tantum deum, et quem post editionem uirginis in corpore deum, eundem ante partum uirginis uerbum deum.