Institutiones

Cassian, John

John Cassian. Johannis Cassiani Opera, Pars I (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Volume 17). Petschenig, Michael, editor. Vienna: Gerold, 1888.

De quo sole per prophetam deus euidenter commemorat ita dicens: timentibus autem nomen meum orietur sol i iustitiae, et sanitas in pinnis eius. qui rursum peccatoribus et pseudoprophetis illisque qui irascuntur occidere [*]( 6] Ps. 4, 5. 13] Ps. 4, 5. Eph. 4, 26. 17] 1. c. 24] Mal. 4, 2. ) [*]( 2 hac om. G1T1 odierna H 3 nobis A 4 suggessionibus A accedentibus G2 ad] in A affectum H 7 ęt G : om. L et Uulgata 10 ammouentes G1 11 emendate GHLT: emendare possitis A corrigere A 12 huias neraiculi GLT: uersiculi huius A usus est uersiculi∗∗ H 13 subiuncxit H 15 diabulo AH nostram om. A 16 diabulo A1G1H locum diabolo L 17 praecepit GLT: praecipit AH ef. pag. 100, 19. 163, 24. 169,14. 18 dixit L dicens H 19 conibentibus GL 21 occedere A occurrere L descidente A1 descendente H1 diabulo AG1H2 diabulum H1 22 praeparetis A 23 profetam A deus om. H 25 pinnis AG1H1T1: pennis rell. ) [*]( XVII. Cass. 1. ) [*]( 18 )

158
dicitur in medio die dicente propheta: occidet eis sol IC meridie. uel certe secundum tropicum sensum mens, id est ^ νοῡς siue ratio, quae pro eo, quod omnes cordis cogitationes discretionesque perlustret, sol merito nuncupatur, irae uitio extinguatur, ne eadem occidente perturbationum tenebrae auctore suo diabolo uniuersum nostri cordis occupent sensum et tenebris irae possessi uelut in nocte caeca, quid nos agere oporteat, ignoremus. tali sensu hunc apostoli locum institutis seniorum traditum nobis, quia necesse fuit quemadmodum da ira sentirent, licet longiore sermone protulimus: qui eam na ad momentum quidem cor nostrum penetrare permittunt, illu ?? euangelii omnimodis obseruantes: qui irascitur fratri suo reus erit iudicio. ceterum si usque occasum solis sit irasci, ante furoris satietas et ultrices irae commotionem poterunt noxiae perturbationis explere, quam sol iste ad sui uergat occasus.

Quid uero dicendum de his (quod quidem dicere sin ? . mea confusione non possum), quorum inplacabilitati ne hi ??? quidem sol occidens terminum ponit, sed per dies eam plu ??? rimos protelantes atque aduersus eos, in quos commoti fuerint rancorem animi reseruantes negant quidem se uerbis irasci sed re ipsa et opere indignari grauissime conprobantur? na ?? neque eos congruo sermone conpellant. nec affabilitate eis conloquuntur, et in eo se minime delinquere putant, quod dictam suae commotionis non expetant: quam tamen quia pro ferre palam et exercere aut non audent aut certe non possunt- J [*]( 1] Am. 8, 9. 12] Matth. 5, 22. ) [*]( 1 cocidet O: occedet A occidit HLT cis GHT : ei L illis Å ii om. H 3 noif H omnes otM. Å 5 eodem IIL omdentem 6 diabulo AG1H 8 opoilpat agere L 9 quemammodum L 10 j tirent, (dicere) r longioris H1 longiori H2L uec H 11 illut 13 usque AG: usque ad ITLT 14 satiuitatem // societatem T ultrices G: ultricis rtll. 15 poterant L potuerunt T perturbationis GH perturbationes rell. 17 his est L 18 inplacabilitate G1nec L2 20 que H aduersum A iu om A 21 rangorem W seruantes G & quidem G 23 effabilitate Gx affabilitatem Lx 24 conlocuntur H_\' eos H potant G\' 25 exspectant GXH expectant L1 )

159
in suam perniciem uirus iracundiae retorquentes concoquunt eam in corde taciti ac silentes in semet ipsis consumunt, amarit.ndinem tristitiae non uirtute animi protinus expellentes, sed digerentes processu dierum et utcumque pro tempore mitigantes.

Quasi uero non hic finis unicuique uindictae sit et abu nde quis furori proprio uel tristitiae satisfecerit, si id, quod praeualet, ira instigante conpleuerit (quod hi quoque facere noscuntur, qui motus suos non adpetitu placiditatis, sed inopia cohibent ultionis: nihil enim inferre amplius his quibus irati sunt possunt, nisi ut cum eis affabilitate solita minime con- loquantur), aut quasi in effectu operis solummodo sit iracundia moderanda et non potius ab arcanis nostri pectoris eruenda, De tenebris illius obscurati nec consilii salubris nec scientiae lumen admittere, sed nec templum spiritus sancti, habitante in nobis spiritu nequam, ualeamus exsistere. cohibitus enim in corde furor adstantes quidem homines non offendit, sed aeque spiritus sancti splendidissimum iubar ac si prolatus excludit.