Conlationes Patrum (Collationibus)

Et ideo primum proprietates ipsae sunt nominum uerborumque tractandae ac discutiendum quid inter orationem et obsecrationem ac postulationem intersit, deinde similiter perscrutandum utrum singillatim sint an pariter exhibendae, tertio indagandum utrum etiam ipse ordo qui ita est apostoli auctoritate dispositus aliquid amplius instruat auditorem, an simpliciter accipienda sit ista distinctio et indifferenter putanda sit ab illo taliter fuisse digesta. quod mihi satis uidetur absurdum. non enim credendum est aliquid transitorie ac sine ratione spiritum sanctum per apostolum protulisse. et [*]( 4 I Tim. 2, 1 ) [*]( 1 angustias W1 2 haebit. Y ebetudo 0 4 quatripertita D 8 opsecr. X 9 signitnr V 10 hęc 0 13 utpote ex ntpota W num 0 (post puta) 14 seu gratiaram ... 15 orationes om. Y acciones W 15 alias nero orationes om. WlP alius orationes W* 16 nero postul. VWP autem post OXv post. D alius uero grat P 17 scilecit V qua V2OP 18 profecit Dl0 21 puatul. F1 22 an] ac D 25 accepienda V 27 tranBitoreae V transitoriae VWOP )

Deprecor itaque primo omnium fieri obsecrationes. obsecratio inploratio est seu petitio pro peccatis, qua uel pro praesentibus uel pro praeteritis admissis suis unusquisque conpunctus ueniam deprecatur.

Orationes sunt quibus aliquid offerimus seu uouemus deo, quod Graece dicitur εὐχή, id est uotum, nam ubi dicitur in Graeco τὰς svxasμον τῳ̃ ϰυϱίῳ ἀποδώσω, in Latino legitur: uota mea domino reddam, quod secundum proprietatem uerbi ita exprimi potest: orationes meas domino reddam. et illud quod legimus in Ecclesiaste: si uoueris uotum deo, ne moram feceris reddere illud, in Graeco similiter scribitur: ἐὰν ἐύςη εὐχὴν τῳ ϰνϱίῳ, id est: si oraueris orationem domino, ne moram feceris reddere illam. quod ita ab unoquoque nostrum inplebitur.