Conlationes Patrum (Collationibus)

si igitur hi, qui perfecte terrenas istas uisibilesque abdicant facultates, certis ex causis ad illam apostolicam caritatem peruenire non possunt nec illum sublimiorem paucorumque admodum renuntiationis tertium gradum expedito queunt uigore conscendere, quid illi de semet ipsis iudicare debebunt, qui nec primam quidem quae perfacilis est perfecte adripientes atque antiquas pecuniarum suarum sordes cum infidelitate pristina retentantes nudo tantum sibimet autumant monachorum uocabulo gloriandum?

ergo prima quam diximus abrenuntiatio rerum alienarum est ideoque per se solam perfectionem renuntianti conferre non sufficit, nisi peruenerit ad secundam, quae uere abrenuntiatio rerum nostrarum est. quam adepti expuJsione omnium uitiorum tertiae quoque abrenuntiationis fastigia conscendemus, per quam non solum omnia quae in hoc mundo geruntur uel particulatim ab hominibus possidentur, uerum etiam ipsam cunctorum elementorum plenitudinem, quae putatur esse magnifica, tamquam uanitati subiectam et mox transituram transcendentes animo ac mente [*]( 1 Mt. 19, 27 8 1. c. 28 ) [*]( 1 relinquimus DlP* reliquemus W1 2 sequuti 0 4 demisisse DlP dimissisBe WOt 6 inuenimus D\'OPX apostolus D1 8 mereantur 0 11 lsrl DW ifrhl 0 hii OPX1 15 concendere D1 16 iudicare] dicere 0 debeant D\'P uec D: ne WOPX cf. IIII, 19, 1 perfaciles DVP1 17 pquiarum D\' 19 uocabolo D1 W post gloriandum in X cap. 10 incipit- 24 conscendimus D\'WP 26 possedentur DlP ipsorum W )

per quod euidenter ostenditur, quod as quis tres superiores illas abrenuntiationes omni inpleuerit mentis ardore, ad quartum hoc peruenire non possit, quod remunerationis ac praemii uice perfecte renuntianti tribuitur, cut terram repromissionis mereatur intrare nequaquam sibi iam uitiorum spinas ac tribulos germinantem: quae post expulsionem passionum cunctarum puritate cordis in hoc corpore possidetur, quam non uirtus uel industria laborantis, sed ipse dominus ostensurum se esse promittit etueni, inquiens, in terram, quam tibi monstrauero.

per quod manifeste probatur et initium salutis nostrae domini uocatione fieri dicentis: exi de terra tua, et consummationem perfectionis ac puritatis ab eodem similiter tribui, cum dicit: et ueni in terram, quam tibi monstrauero, id est non quam tu ex temet ipso nosse uel industria tua ualeas repperire, sed quam ego tibi non solum ignoranti, sed etiam non inquirenti monstrauero. ex quo manifeste colligitur, quod quemadmodum inspiratione domini prouocati ad uiam salutis adcurrimus, ita etiam magisterio ipsius et inluminatione deducti ad perfectionem summae beatitudinis peruenimus.

GERMANVS: In quo ergo liberum consistit arbitrium nostraeque quod laudabiles sumus reputatur industriae, si deus in nobis omnia quae ad nostram perfectionem pertinent et incipit et consummat ? [*]( 1 II Cor.4,18 5 Gen. 12, 1 J6 1. c. ) [*](. I dispic. P despiciemus v 4 aeterna sunt D\'OP 5 babraham WP post terram eras. in W: maiestatis sne 6 demonstranero 0 8 posit D 9 hac D rennntiante D1 10 ut D\'WO: id est ut D\'PXx 11 tribulns W1 16 dicentee WlPl 11 eonsamat. D hac Dx 20 reperire D repperere W 22 collegitnr D1 25 perueniamuB Dl0 ) [*]( 6* )