Conlationes Patrum (Collationibus)

Cassian, John

John Cassian. Johannis Cassiani Opera, Pars II (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Volume 13). Petschenig, Michael, editor. Vienna: Gerold, 1886.

non enim poterunt intneri Iesum nenientem in regno suo, qui adhuc sub illa quodammodo Iudaica infirmitate detenti non queunt dicere cam apostolo: et si cognouimus secundum carnem Christum, sed nunc iam non [*](3 Gen. 1, 26 18 VIIII, 8, 2 26 II Cor. 5, 16 ) [*](1 gentili Xx 2 testemonii F1 5 anthropomorf. VO antropomorf. DP 6 interpretationes D* 10 blaaf. VDO 18 dictum VP1 16 caracteris OX . admittit VP admittere 0 19 sellecit xF a om. D 20 descedena VI 21 ea stati snae D 22 uel carneum 0 maiistatiB V magestatis OX 23 gloria D optutibu D pernidere ex puidere D 24 potuerant 0 rigno F in regno sno ueaientem D 25 -quodammodu Y 26 apostolu F cum apottolo dicere 0 eum secundum 0 ) [*](19* )

292
nouimus, sed illi soli purissimis oculis diuinitatem ipsius speculantur, qui de humilibus ac terrenis operibus et cogitationibus ascendentes cum illo secedunt in excelso solitudinis monte, qui liber ab omnium terrenarum cogitationum ac perturbationum tumultu et a cunctorum uitiorum permixtione secretus, fide purissima ac uirtutum eminentia sublimatus, gloriam uultus eius et claritatis reuelat imaginem his qui merentur eum mundis animae obtutibus intueri.

ceterum uidetur Iesus etiam ab his qui in ciuitatibus et castellis ac uiculis conmorantur, id est qui in actuali conuersatione sunt atque operibus constituti, sed non in illa claritate qua illis apparuit, qui cum ipso possunt in praedicto uirtutum monte conscendere, id est Petro, Iacobo et Iohanni. ita enim in solitudine et Moysi apparuit ec Heliae locutus est.

quod uoiens noster dominus confirmare ac perfectae nobis relinquere puritatis exempla, et quidem cum ipse fons inuiolabilis sanctitatis ad obtinendam eam secessionis adiutorio ac solitudinis beneficio extrinsecus non egeret (non enim poterat ullis turbarum sordibus puritatis plenitudo maculari nec contaminari humano consortio qui uniuersa polluta emundat atque sanctificat), secessit tamen in monte solus orare, per hoc scilicet nos instruens suae secessionis exemplo, ut si interpellare nos quoque uoluerimus deum puro et integro cordis affectu, ab omni inquietudine et confusione turbarum similiter secedamus, ut in hoc corpore conmorantes ad similitudinem quandam illius beatitudinis, quae in futuro repromittitur sanctis, uel ex parte aliqua nos aptare possimus, sitque nobis omnia in omnibus deus. [*]( 18 cf. Mt. 17, 1 14 cf. Ex. 8, 2. m Beg. 19, 9 aqq. 21 Xt. 14, 28 28 I Cor. 16, 28 ) [*]( 1 soli illi D diuiDitate V1 5 cuncturum V 6 lublimatar JD1 9 ciuitatebus V* 10 adque V 11 * illa V ia om. OP 13 et iacobo 0 14 mosi aparuit V haelise V eliae OX loquutus 0 16 puritatis derelinquere 0 equidem 0 17 optinendam DX adiatario Y 18 benefitio V extrinsicus Y 20 pullata V adque V 21 montem DXx 22 scilecit Y 26 fatoru V promittitur DO 27 abtare 0 )

293

Tunc enim perfecte consummabitur in nobis illa nostri saluatoris oratio, qua pro suis discipulis orauit ad patrem dicens: ut dilectio qua dilexisti me in eis sit et ipsi in nobis, et iterum: ut omnes unum sint, sicut tu pater in me et ego in te, ut et ipsi in nobis unum sint, quando illa dei perfecta dilectio, qua prior nos ille dilexit, in nostri quoque transierit cordis affectum hac dominica oratione conpleta, quam credimus nullo modo posse cassari.

quod ita fiat, oum omnis amor, omne desiderium, omne studium. omnis conatus, omnis cogitatio nostra, omne quod uiuimus, quod loquimur, quod spiramus. deus erit, illaque unitas quae nunc est patris cum filio et filii cum patre in nostrum fuerit sensum mentemque transfusa, id est ut quemadmodum nos ille sincera et pura atque indissolubili diligit caritate, nos quoque ei perpetua et inseparabili dilectione iungamur, ita scilicet eidem copulati, ut quid quid spiramus, quidquid intellegimus, quidquid loquimur, deus sit, in illum, inquam, peruenientes quem praediximus finem, quem idem dominus orans in nobis optat inpleri: ut omnes sint unum sicut nos unum sumus, ego in eis et tu in me, ut sint et ipsi consummati in unum, et iterum: pater, quos dedisti mihi, uolo ut ubi ego sum et ipsi sint mecum.

haec igitur destinatio solitarii, haec esse debet omnis intentio, ut imaginem futurae beatitudinis in hoc corpore possidere mereatur et quodammodo arram caelestis illius conuersationis et gloriae incipiat in hoc uasculo praegustare. hic, inquam, finis totius perfectionis est, at eo usque extenuata mens ab omni situ carnali ad spiritalia [*]( 3 Ioh. 17, 26 4 1. c. 21 6 1 Ioh. 4, 10 19 Ioh. 17, 22-23 22 1. c. 24-) [*](1 noetra D : om-. 0 2 orabat 0 4 ipee Dl 7 transierat D1 8 ac VDOP 11 uioimns V: nidemns DOXv aidimns P speramQs D2PXv, 14 adque V 16 quicquid bis 0 (non tertio loco) sporamus D2PXv 17 quid intelegimas V quio quid intellegimusD 20 sicat] sunt D1 23 ipse D1 distin. DlPX 26 uasculu V 28 usque ad D )

294
cotidie sublimetur, donec omnis eius conuersatio, omnis uolutatio cordis una et iugis efficiatur oratio.